Οι αντιδράσεις από τις πρώτες κιόλας ώρες για το εκλογικό αποτέλεσμα δίνουν μια καλή γεύση για το τι έχει να περιμένει ο λαός μας από την «επόμενη μέρα».

Τα πανηγύρια της ΝΔ για την «ισχυρή εντολή» που της δόθηκε προκειμένου να «αλλάξει την Ελλάδα», οι δηλώσεις ότι οι ψήφοι που συγκέντρωσε δεν ήταν μόνο ψήφοι αποδοκιμασίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και «θετική ψήφος στο πρόγραμμά» της, δείχνουν ότι από την επόμενη κιόλας στιγμή, το αποτέλεσμα διαβάστηκε ως «πράσινο φως» για την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης από εκεί που την αφήνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις που θύμισε εκ νέου χτες το Γιούρογκρουπ και βέβαια με βάση τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υπερασπίζεται όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό του έργο, αλλά δεσμεύεται ότι με βάση αυτό, τα επόμενα χρόνια θα κάνει «προγραμματική» αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΝΔ.

Με τι πρόγραμμα; Μα αυτό ακριβώς που εφάρμοσε και όλα τα προηγούμενα χρόνια, τσακίζοντας τα εργατικά δικαιώματα, γραμμένο από το «χέρι» του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, με βάση το εκλογικό του αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διεκδικεί ρόλο στον εγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στη λογική του «μικρότερου κακού», περιμένοντας - όπως λέει - την επόμενη κυβερνητική εναλλαγή «όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου».

Από κοντά και το ΚΙΝΑΛ, η πρόεδρος του οποίου στις πρώτες κιόλας μετεκλογικές δηλώσεις της επίσης δεσμεύτηκε για «υπεύθυνη και προγραμματική αντιπολίτευση», με τις «αρχές της εθνικής συνεννόησης», λέγοντας δηλαδή - όπως και προεκλογικά, όπου δεν απέκλειε και το ρόλο του συμπληρώματος σε μια κυβέρνηση ΝΔ «αν οι περιστάσεις το απαιτούσαν» - ότι θα βάλει πλάτη σε όλες τις «εμβληματικές» αναδιαρθρώσεις του κεφαλαίου που είναι μπροστά.

Και βέβαια, η συναίνεση στα βασικά προτάγματα του κεφαλαίου για την επόμενη μέρα δεν κρύφτηκε ούτε στη «δημιουργική ασάφεια» των δηλώσεων Βαρουφάκη, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα συνεισφέρει στο «διάλογο» για το πώς θα βρεθεί περισσότερος «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο. Ούτε στις δεσμεύσεις Βελόπουλου ότι η αντιπολίτευση στη ΝΔ θα βασίζεται στην «εποικοδομητική λογική με επιχειρήματα» και ότι είναι έτοιμος να στηρίξει «μεγάλες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις».

Τι έχει, λοιπόν, να περιμένει ο λαός για την επόμενη μέρα; Ο,τι ακριβώς τον προειδοποιούσε το ΚΚΕ από την προηγούμενη, τονίζοντας ότι τα δύσκολα δεν είναι πίσω αλλά μπροστά, με βάση το κοινό πρόγραμμα που δεσμεύονται να υλοποιήσουν ή να στηρίξουν από θέσεις αντιπολίτευσης όλα τα υπόλοιπα κόμματα, προσθέτοντας και νέα αντιλαϊκά μέτρα στους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, που βρίσκονται σε πλήρη ισχύ και οι συνέπειές τους ξεδιπλώνονται παραπέρα και σε βάθος δεκαετιών.

Στο σκηνικό αυτό, είναι παραπάνω από φανερό ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες και οι νέοι μπορούν να ελπίζουν μόνο στη δική τους οργάνωση, στη συμμαχία, στον αγώνα. Για να βάλουν δύσκολα στην αντιλαϊκή πολιτική και στο «πρόγραμμα» του κεφαλαίου. Για να διεκδικήσουν μέτρα ανακούφισης, να περάσουν στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Σε αυτούς τους αγώνες μπροστάρης θα είναι το ΚΚΕ, καταθέτοντας όλες του τις δυνάμεις, μέσα κι έξω από τη Βουλή, στην υπόθεση αυτή, αποτελώντας - όπως και πριν - τη μόνη αντιπολίτευση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων απέναντι στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση ΝΔ και στα άλλα κόμματά του.