Απασχόλησε - και σωστά - η απειλητική ανακοίνωση περιφερειακής διευθύντριας μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, που αναρτήθηκε στα καταστήματά της και ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε στους εργαζόμενους να χαμογελούν γιατί τα 300 ευρώ που παίρνουν για μισθό είναι πολύ καλύτερα από το να μην παίρνουν τίποτα! Τη συγκεκριμένη περίπτωση αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» προχτές, Τρίτη 5 Μάρτη.

Απ' όλους χαρακτηρίζεται απαράδεκτο το γεγονός και καυτηριάζεται. Ομως το γοερό και υποκριτικό κλάμα αστικών και κυβερνητικών ΜΜΕ, που κατήγγειλαν το γεγονός, πήγε χέρι - χέρι με τη συγκάλυψη των πιο ουσιαστικών πλευρών του και κυρίως με το ότι η στάση αυτή της εργοδοσίας δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση», αλλά ο κανόνας.

Είναι ο κανόνας εργαζόμενοι να αμείβονται με χαμηλούς μισθούς, να εκβιάζονται, να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα, χωρίς προστασία, να νιώθουν «επί ξύλου κρεμάμενοι», να βιώνουν την απειλή της ανεργίας.

Γι' αυτόν τον κανόνα έχουν φροντίσει όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που με τους νόμους τους έχουν δώσει άφθονα όπλα στην εργοδοσία, ενώ έχουν αφήσει τον εργαζόμενο έρμαιο της τύχης του και του «ανθρωπισμού» του κάθε εργοδότη. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς, αφού μόνο έτσι μπορούν να βάλουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σε ράγες ανάκαμψης.

Δεν είναι, λοιπόν, το «βίτσιο» μιας διευθύντριας ούτε μιας επιχείρησης, αλλά είναι του συνόλου των κεφαλαιοκρατών, που βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν όσες ώρες θέλουν, όπου θέλουν, όταν θέλουν και όπως θέλουν, τους πετάνε ψίχουλα και τους λένε «να είστε ευχαριστημένοι που έχετε δουλειά»!

Ξέχασαν τις συνεχείς παρεμβάσεις του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών; Ξέχασαν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε στο ακέραιο και εμπλούτισε παραπέρα το σύνολο της αντεργατικής νομοθεσίας; Ξέχασαν την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα; Ξέχασαν όλη την εκστρατεία κυβέρνησης - εργοδοσίας με σκοπό οι εργαζόμενοι να μάθουν να ζουν με ψίχουλα, να παραιτηθούν από κάθε δικαίωμα στην ικανοποίηση των αναγκών τους;

Ομως, στις διάφορες αναφορές τους στο ζήτημα έλειψε μια ακόμα λεπτομέρεια. Εκαναν «γαργάρα» το γεγονός, που επίσης έχει αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», ότι η συγκεκριμένη διευθύντρια μαζί με άλλα διευθυντικά στελέχη του κλάδου εμφανίζονται να έχουν ψηφίσει σε σωματεία δήθεν εργαζομένων, που στην πραγματικότητα είναι μηχανισμοί της εργοδοσίας, ενώ κάποιοι εμφανίζονται και ως «εκλεγμένοι» εκπρόσωποι των εργαζομένων. Από τέτοια μάλιστα σωματεία αναδεικνύεται τουλάχιστον η μισή δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Δεν είδαν, αλήθεια, όλα όσα έχουν αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», το ΠΑΜΕ, ταξικά σωματεία με ανακοινώσεις τους; Οτι, δηλαδή, λειτουργεί τεράστια φάμπρικα διαμόρφωσης συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, με εκπροσώπους και αντιπροσώπους συνεδρίων - «μαϊμού», προκειμένου να επιβληθεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός με τη γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης στους εργαζόμενους.

Οτι σε αυτήν την προσπάθεια είναι σφιχταγκαλιασμένες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και ποιο είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας; Το γεγονός ότι ο Καραγεωργόπουλος, ο «συνδικαλιστής» - εργοδότης, το αστέρι της ΠΑΣΚΕ και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που με μπράβους και «μαϊμούδες» αντιπροσώπους πρωταγωνίστησε στις εκφυλιστικές διαδικασίες του συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, εμφανίστηκε στην ΕΡΤ να μιλάει χτες πρωί πρωί, καταγγέλλοντας την περίπτωση της διευθύντριας!

Ολα αυτά, λοιπόν, τα οποία «ξέχασαν» τα αστικά και κυβερνητικά ΜΜΕ, για κανέναν λόγο δεν πρέπει να τα ξεχνούν οι εργαζόμενοι. Να έχουν στο νου τους ότι το πέρασμα των αντεργατικών σχεδιασμών γίνεται με τη στήριξη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που με τη σειρά του απολαμβάνει με χίλιους τρόπους τη στήριξη της εργοδοσίας.

Γι' αυτό η όξυνση της αντιπαράθεσης με όσα συμβαίνουν στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και μπροστά στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν είναι μάχη για τις καρέκλες. Είναι μάχη για τον προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Για το αν τα σωματεία θα ελέγχονται από τους εργοδότες, που ξεζουμίζουν τους εργάτες, ή θα είναι στα χέρια των εργατών, που θα παλεύουν ενάντια στους εκμεταλλευτές τους για μια καλύτερη ζωή.