Ούτε μία ούτε δύο αλλά πέντε ολόκληρες τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή τις δύο τελευταίες βδομάδες απέρριψαν ασυζητητί η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ολες περιείχαν μέτρα ανακούφισης του λαού από την ακρίβεια σε τρόφιμα και καύσιμα, τους πλειστηριασμούς, το ρημαγμένο εισόδημα. Η κυβέρνηση όμως και τα άλλα αστικά κόμματα, ζυγισμένα - στοιχισμένα, είπαν «όχι».

Είπαν «όχι» στην παύση των πλειστηριασμών σε βάρος της πρώτης κύριας κατοικίας και άλλων περιουσιακών στοιχείων των λαϊκών στρωμάτων, το μόνο μέτρο που μπορεί να προστατεύσει ουσιαστικά τον λαό από τις άγριες διαθέσεις τραπεζών και funds.

Την ίδια ώρα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ξιφουλκούν για το ποιος έσκαψε πιο βαθιά τον λάκκο στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με τους νόμους για τα «κόκκινα» δάνεια και τσακώνονται από ποια τσέπη θα πληρώσει ο λαός τη νέα αύξηση των επιτοκίων, για να μη ζημιωθούν κράτος και τραπεζίτες!

Είπαν «όχι» στο να καταργηθεί ο ΦΠΑ σε τρόφιμα, είδη λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και ο Ειδικός Φόρος σε καύσιμα και Ενέργεια. Μέτρα αναγκαία για να πάρουν ανάσα τα λαϊκά νοικοκυριά, που στενάζουν από την ακρίβεια, χωρίς καμιά προοπτική στον ορίζοντα να μειωθούν οι τιμές.

Κι ενώ απορρίπτουν την τροπολογία του ΚΚΕ, επειδή προκαλεί ...«δημοσιονομική επιβάρυνση», η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ «ανησυχούν» για το κόστος της Ενέργειας στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, με την κυβέρνηση να ετοιμάζει ένα νέο πακέτο ελαφρύνσεων 1,5 δισ. ευρώ!

Είπαν «όχι» στην επαναφορά και καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τους συνταξιούχους. Ειδικά σήμερα, που το εισόδημα βάλλεται από παντού και οι ανατιμήσεις εξαϋλώνουν τον μισθό από το πρώτο 15ήμερο, αυτό το μέτρο θα ήταν πραγματική ανακούφιση.

Κι όμως! Αντί για πραγματικές αυξήσεις, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούν τον πήχη των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στο «αξιοπρεπές εισόδημα» που ορίζει η ΕΕ, κάτω και από τον κατώτατο μισθό που ίσχυε στην Ελλάδα πριν από 13 χρόνια και διαγκωνίζονται για τις «αυξήσεις» - ψίχουλα που δίνει ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της οικονομίας.

Είπαν «όχι» στην επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ με πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους, όπως διεκδικούν οι εργαζόμενοι, δίνοντας έναν ηρωικό αγώνα όχι μόνο για τις δουλειές και τις οικογένειές τους αλλά και για να μη γίνει βορά στα μονοπώλια ο πολύτιμος ορυκτός πλούτος της χώρας.

Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν χορτάσει υποσχέσεις, λόγια συμπάθειας και χτυπήματα στην πλάτη από την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που με τους νόμους τους απαξιώθηκε διαχρονικά η ΛΑΡΚΟ, μεθοδεύτηκε το ξεπούλημα ή το λουκέτο. Η απόρριψη της τροπολογίας του ΚΚΕ επαληθεύει τις ευθύνες τους για το πώς φτάσαμε ως εδώ αλλά και τη συνενοχή τους για όσα σχεδιάζονται στις πλάτες των εργαζομένων.

Τέλος, είπαν «όχι» στη ρύθμιση των χρεών ατομικής ασφάλισης προς τα ασφαλιστικά ταμεία των μη μισθωτών και των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ, που ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους. Την ίδια ώρα που μειώνουν μαζί τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και απαλλάσσουν τις μεγάλες επιχειρήσεις από τις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις απέναντι στα Ταμεία.

Τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ...χτες, αν οι τροπολογίες είχαν ψηφιστεί από τα άλλα κόμματα. Δεν προϋποθέτουν τον σοσιαλισμό, όπως ορισμένοι χυδαιολογούν για να υπερασπιστούν τη βάρβαρη πολιτική τους.

Προϋποθέτουν όμως να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός για την ακρίβεια, τα «κόκκινα» δάνεια, τις συνέπειες από τις κυρώσεις για τον πόλεμο. Δεν έχουν για κριτήριο τις «αντοχές της οικονομίας», τις «καλές ευρωπαϊκές πρακτικές», τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που βάζουν στενό κορσέ στα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες για να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Απαιτούν σύγκρουση με τη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης», της δημοσιονομικής πειθαρχίας, των μνημονίων διαρκείας. Γι' αυτό τα απέρριψαν ασυζητητί η κυβέρνηση και οι άλλοι. Επειδή κοινός παρονομαστής τους είναι να πληρώσει ο λαός τον πόλεμο, την ακρίβεια, την «ενεργειακή κρίση» για να σωθούν το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Ο καβγάς τους είναι μόνο για το πόσα και από ποια τσέπη!

Αν κάτι προκύπτει λοιπόν από την κοινή τους στάση, είναι ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με στήριγμα ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ! Οχι μόνο για να πάρει ανάσα από τα βάρη και τα αδιέξοδα που του φορτώνουν, αλλά για να γίνει αυτός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, να τα γκρεμίσει, να τα ανατρέψει!