ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Δεκέμβρη 1999
Σελ. /56
ΚΕΝΗ
Βιβλίο
Κειμήλιο Ιστορίας και δημοσιογραφίας

1950. Μακρόνησος. «(...)Ο Πέτρος χαμογελάει καθώς σκίζει τη φόδρα του και δένει/ την πληγή μας/ ο γέρο - Μαθιός έχει δυο μάτια ήρεμα και τρία σκοτωμένα/ αγόρια/ κι ο Ηλίας λέει: "εγώ θα βρω τον τρόπο να παίζω φυσαρμόνικα"/ κι ας του 'χουν κόψει και τα δυο του χέρια», έγραφε ο Μακρονησιώτης Τάσος Λειβαδίτης. Ηταν ο τρίτος χρόνος, που η Μακρόνησος αντιβούιζε από τις οδύνες, τις οιμωγές των σακατεμένων δεσμωτών της Μακρονήσου, που αντιστέκονταν στο σκότος και τη βία ξένων και ντόπιων τυράννων. Κι ενώ ο λαός πονούσε για τους «Προμηθείς» του, το Κράτος και η Βία του περιέγραφαν ένα «νέο Παρθενώνα».

1950. Ο αποφυλακισμένος το 1949 από τη Μακρόνησο δικηγόρος Ευάγγελος Μαχαίρας, αν και υπόδικος, τολμά, δημοσιογραφώντας στην εφημερίδα «Μάχη», να αποκαλύψει την αλήθεια, να πολεμήσει το πρωτοφανές κολαστήριο της Μακρονήσου. Ενα χρόνο κράτησε η ριψοκίνδυνη, πεισματική δημοσιογραφική έρευνα του Ευάγγελου Μαχαίρα για τη Μακρόνησο, η οποία επεκτάθηκε και στα Γιούρα και σ' άλλα κάτεργα. Ερευνα, που υπήρξε η πρώτη και πολυτιμότερη «πηγή» όλων των μέχρι σήμερα βιβλίων για τη Μακρόνησο. Ερευνα - προσωπικός αγώνας του Ευάγγελου Μαχαίρα, για χάρη του αγωνιστή λαού μας και της ιστορικής αλήθειας. «Καρπός» της, διακόσια περίπου άρθρα, πλαισιωμένα με σχόλια, καταγγελίες και πλήθος αποδεικτικών στοιχείων (βασανιστηρίων, δεσμοφυλάκων, νεκρών και ζωντανών δεσμωτών, κυβερνητικών και δικαστικών εγκλημάτων, δημοσιευμάτων, κλπ.) και ντοκουμέντων. Αρθρα, που, με δαντικής δύναμης γραφή, αποκάλυψαν την «κόλαση» της μεταπολεμικής αγγλοαμερικανοκαθοδηγούμενης «Εθνικής Αναμορφώσεως» του ελληνικού λαού. Αρθρα, που συνδύασαν με υποδειγματικό τρόπο την ιδεολογικοπολιτική κατάρτιση, το «σκουλήκι» της ασυμβίβαστα μαχητικής δημοσιογραφικής έρευνας, αλλά και το δριμύ «κατηγορώ» της εξίσου μαχητικής νομικής γνώσης του συντάκτη τους.

Αυτή η πολύτιμη για την ιστοριογραφία μας, αλλά άγνωστη στις νεότερες γενιές, αγωνιστική «κατάθεση» του Ευάγγελου Μαχαίρα, φυλαγμένη στα αρχεία της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου, μπορεί να γίνει πια δημόσιο «κτήμα» του λαού μας, χάρη στην πλούσια εικονογραφημένη (με ντοκουμέντα και έργα εγκλείστων καλλιτεχνών) έκδοσή της, υπό τον τίτλο «Πίσω από το γαλανόλευκο παραπέτασμα - Μακρόνησος, Γιούρα κι άλλα κάτεργα», από το «Προσκήνιο». Η ιδέα - ιδέα που ευδοκίμησε με την επιμονή της - για την έκδοση αυτού του κειμηλίου, που περιποιεί τιμή στην ελληνική δημοσιογραφία, ανήκει στον δημοσιογράφο και ιστορικό Γιώργο Πετρόπουλο, ο οποίος, προλογίζοντας το βιβλίο, υπογραμμίζει την «ιδιαίτερη ιστορική αξία» του, αφού «ανήκει σ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Πρόσωπο
Μπιλ Κλίντον

Η Σύνοδος των Υπουργών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ήταν η καλύτερη αφορμή για μια τελευταία πολύ μεγάλη παράσταση παγκοσμίου εμβελείας του Αμερικανού Προέδρου πριν η αυλαία της θητείας του πέσει και λίγο πριν τη δύση της χιλιετίας. Το «οικονομικό θαύμα», εξαιτίας της απελευθεροποίησης της αγοράς, πραγματώνεται με γοργούς ρυθμούς στις ΗΠΑ και διά της επιδημικής μορφής μεταδόθηκε καταναγκαστικά και στις υπόλοιπες χώρες. Αυτό το «οικονομικό θαύμα» έπρεπε να δρέψει τους καρπούς του και ταυτόχρονα να προσδώσει και «ρούμπους» στην κληρονομιά του Δημοκρατικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2000.

Ομως κάτι πραγματικά άσχημο μυρίζει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας» και οι κάτοικοί του ήδη υποφέρουν από αυτή την μπόχα. Και όταν υποφέρεις, κάτι πρέπει να κάνεις... και το έπραξαν. Οχι μόνο αντέδρασαν δυναμικά και μαζικά στην παγκοσμιοποίηση και τα χίλια κακά που έπονται αυτής, αλλά τόλμησαν να στραφούν ακόμη και κατά του ίδιου του Κλίντον! Τον απέκλεισαν μέσα στο ξενοδοχείο που κατέλυσε, μετά την ομιλία του στη Σύνοδο. Ομηρος μέσα σε μία πολύ καλά προστατευμένη γυάλα, όπου πάνω της ξέσπαγαν τα κύματα της μανιασμένης οργής και αγανάκτησης των χιλιάδων διαδηλωτών.

Ομηρος, ανεπιθύμητος και «απόβλητος» σε αυτή τη βορειοδυτική γωνιά των ΗΠΑ, που δεν επιλέχτηκε τυχαία, καθώς ολόκληρη η Πολιτεία της Ουάσιγκτον θεωρείται ως ένας εκ των τριών «παραδείσων» των πολυεθνικών, που, σύμφωνα με τους αναλυτές, ...χρωστά υπερβολικά πολλές θέσεις εργασίας στην «απελευθέρωση του εμπορίου», εξαιτίας κυρίως των δύο εξαγωγικών γιγάντων που έχουν την έδρα τους εκεί, της «Μάικροσοφτ» και της «Μπόινγκ».


Xρ. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ