Ο χτεσινός ανασχηματισμός είχε προαναγγελθεί από μέρες. Οχι τόσο για τα ονόματα που τελικά μπήκαν ή βγήκαν από την κυβέρνηση, όσο για τους πραγματικούς σκοπούς και τις αναγκαιότητες που ήρθε να υπηρετήσει η αναδιάταξη του κυβερνητικού σχήματος.

Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος για τον οποίο ο ανασχηματισμός προβαλλόταν ως αναγκαιότητα από το σύνολο σχεδόν των συγκροτημάτων του Τύπου, που μετέφεραν την πίεση ισχυρών μερίδων της αστικής τάξης να προσαρμοστεί καλύτερα το κυβερνητικό επιτελείο στις επείγουσες ανάγκες και στο γενικό συμφέρον του κεφαλαίου.

Ποιο είναι αυτό; Η ταχύτερη και αποτελεσματικότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, η εφαρμογή χωρίς παραφωνίες και πισωγυρίσματα των μεταρρυθμίσεων που προβλέπει η δεύτερη «αξιολόγηση», με στόχο την ταχύτερη ολοκλήρωσή της.

Δηλαδή, η στήριξη της προσπάθειας για καπιταλιστική ανάκαμψη, μέσα από τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή του συνόλου των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων και παράλληλα με την εφαρμογή της πρώτης δέσμης μέτρων για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους.

Ανήμερα του ανασχηματισμού, το πλαίσιο και τα κριτήρια των αλλαγών, που ανακοινώθηκαν λίγες ώρες αργότερα, δίνονταν με ακρίβεια από τα κυβερνητικά επιτελεία, που έκαναν λόγο για «αναδιάταξη του κυβερνητικού σχήματος» και «δυναμική επανεκκίνηση», για «νέα δομή και νέα πρόσωπα σε θέσεις - κλειδιά», ώστε η κυβέρνηση, με τη νέα διάταξη, να «τρέξει πιο γρήγορα τα θέματα της διαπραγμάτευσης και να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο μετάβασης στην εποχή της ανασυγκρότησης και της ανάπτυξης».

Δίπλα σ' αυτά, σημειωνόταν η ανάγκη με τον ανασχηματισμό να δοθεί «επικοινωνιακά και πολιτικά» το μήνυμα ότι η κυβέρνηση κάνει ένα νέο ξεκίνημα, ζητώντας έμμεσα από το λαό μια νέα περίοδο ανοχής, αναμονής, προσδοκιών και χάριτος απέναντι στην αντιλαϊκή της πολιτική, που δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά στρατηγική επιλογή. Γι' αυτό δεν αλλάζει με κανέναν ανασχηματισμό.

«Επικοινωνιακή και πολιτική» ήταν όμως και η συζήτηση που προηγήθηκε του ανασχηματισμού, για την ανάγκη αξιοποίησης στην κυβέρνηση μιας σειράς στελεχών που προέρχονται από άλλους κομματικούς χώρους, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη «διεμβόλιση» των χώρων αυτών, κυρίως της «παλιάς» σοσιαλδημοκρατίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κυριαρχήσει ανταγωνιστικά προς το ΠΑΣΟΚ.

Αν και τέτοιες σκέψεις δεν τελεσφόρησαν στο χτεσινό ανασχηματισμό, αυτό δεν αναιρεί την πρόθεση της κυβέρνησης να σηματοδοτήσει τη συναίνεση διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων πάνω στον κοινό στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, με στόχο αυτός να εμπεδωθεί από το λαό ως «εθνικός στόχος» και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τόσο τα ψηφισμένα μέτρα, όσο και τις νέες θυσίες που του ζητάνε.

Σε κάθε περίπτωση, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι η αφετηρία μιας νέας, πιο επιθετικής και λυσσαλέας φάσης στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την οποία απαιτείται ένα πιο αποφασισμένο, συνεκτικό και αποτελεσματικό κυβερνητικό σχήμα.

Αλλωστε, ακόμα και οι αλλαγές στη δομή ορισμένων υπουργείων αυτό ακριβώς δείχνει: Την πρόθεση της κυβέρνησης να εστιάσει με μεγαλύτερη φροντίδα στην προώθηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σε τομείς - κρίκους για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως η Ενέργεια, ο Τουρισμός, οι Μεταφορές, οι νέες τεχνολογίες και άλλοι.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να επαναπαύεται ή να καθησυχάζει, αλλά να ανασκουμπωθεί, να οργανωθεί και να ετοιμάζεται για νέους μεγάλους αγώνες. Αμεσα να αυξηθεί η συμμετοχή στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που έρχονται, να δοθεί με κάθε μέσο η μάχη για την πανελλαδική απεργία.