Με φτηνούς αντιπερισπασμούς επιχειρεί η κυβέρνηση να πετάξει από πάνω της τις τεράστιες ευθύνες για την επικίνδυνη εξέλιξη της πανδημίας και να τις φορτώσει στους εργαζόμενους, κουνώντας προκλητικά το δάκτυλο της ατομικής ευθύνης.

Χαρακτηριστική είναι για παράδειγμα η άθλια προσπάθεια να συνδεθεί η μετάδοση του ιού στο Νοσοκομείο «Αγ. Ανδρέας» αποκλειστικά με το ποσοστό εμβολιασμού των υγειονομικών. Κι ενώ η κυβέρνηση μιλάει για «αρνητές των εμβολίων», η πραγματικότητα λέει ότι σε όλα τα νοσοκομεία, το ποσοστό των εμβολιασμένων υγειονομικών είναι στα ίδια πάνω - κάτω επίπεδα, εξαιτίας κυρίως των αργών ρυθμών με τους οποίους προχωρούν οι εμβολιασμοί, όπως καταγγέλλουν τα σωματεία των υγειονομικών.

Με τον τρόπο αυτόν η κυβέρνηση προσπαθεί να κουκουλώσει τις ευθύνες της για τις καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς και κυρίως για τις μεγάλες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, που γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες ενόψει τρίτου κύματος. Ενώ λοιπόν το νοσοκομείο δεν διαθέτει ούτε καν μοριακό αναλυτή για τεστ κορονοϊού (!) διάφορα «παπαγαλάκια» ζητάνε μέχρι και να απολυθούν υγειονομικοί «για να βάλουν μυαλό», όταν ανάμεσα στους νοσούντες είναι και μερικοί εμβολιασμένοι που δεν πρόλαβαν να «χτίσουν» ανοσία.

Σε αυτά προστίθενται οι καταγγελίες ασθενών και συγγενών τους για τις επικίνδυνες συνθήκες νοσηλείας εξαιτίας των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, που εκθέτουν τους ασθενείς και υγειονομικούς στον ιό, με τραγικά πολλές φορές αποτελέσματα, όπως έδειξε και ο θάνατος της 44χρονης καρκινοπαθούς, που αν και ανοσοκατασταλμένη, μεταφερόταν από θάλαμο σε θάλαμο, μέχρι που νόσησε από κορονοϊό.

Αλλες καταγγελίες αναφέρουν μεγάλες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, ανεπάρκεια ακόμα και σε μάσκες, ενώ μόνο μετά τη διαπίστωση της συρροής κρουσμάτων ξεκίνησαν έλεγχοι με rapid test στους συνοδούς των ασθενών. Παρόμοια είναι βέβαια η κατάσταση στα περισσότερα νοσοκομεία, για την οποία ακέραια την ευθύνη φέρουν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στη λογική του ξεπλύματος αυτής της επικίνδυνης για τον λαό πολιτικής κινείται και η στοχοποίηση όσων αγωνίζονται και διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού. Οι συνδικαλιστικές διώξεις υγειονομικών με βάση τον κατάπτυστο νόμο για τις διαδηλώσεις είναι το πιο χαρακτηριστικό, αλλά όχι το μόνο παράδειγμα.

Αμέσως μετά τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της περασμένης βδομάδας, αντί να αναδειχτούν οι ελλείψεις και τα αυξανόμενα κρούσματα στα σχολεία, αντί να προβληθεί το δίκαιο αίτημα να ανοίξουν τώρα οι σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, οι δάσκαλοι και καθηγητές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις στοχοποιούνταν ως υπόλογοι για τυχόν αύξηση των κρουσμάτων στην Εκπαίδευση, επειδή θα μεταφέρουν τον ιό από τις διαδηλώσεις στα σχολεία.

Αντίστοιχα, σύμφωνα με την κυβέρνηση, για την επιδημιολογική επιβάρυνση στη Δυτική Αττική δεν ευθύνεται η κατάσταση στους χώρους δουλειάς, η «ασυλία» με την οποία καλύπτει την εργοδοσία που έχει μετατρέψει εργοστάσια και άλλες επιχειρήσεις σε εστίες υπερμετάδοσης, αλλά φταίει γενικά η «κινητικότητα». Λες και όσοι μετακινούνται από κάθε γωνιά της Αττικής για τις βιομηχανικές περιοχές το κάνουν από χόμπι και όχι για να πάνε στη δουλειά τους, και μάλιστα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη εδώ κι ένα χρόνο.

Κάθε φορά που η επιδημία φουντώνει, η κυβέρνηση ψάχνει τρόπους να ξεπλυθεί, να ρίξει το φταίξιμο στους «ανεύθυνους πολίτες». Τα ίδια έκανε και όταν οι μαθητές ήταν στους δρόμους, παρόμοια ήταν η προσπάθειά της μετά τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, αν και οι εκτιμήσεις της διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Τα ίδια έκανε και για να καλύψει τα αποτελέσματα του άναρχου ανοίγματος του τουρισμού το περασμένο καλοκαίρι. Την ίδια προσπάθεια κάνει και τώρα, βλέποντας το τρίτο κύμα να γίνεται τσουνάμι και την προμήθεια των εμβολίων να καθυστερεί.

Ομως η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Τα νοσοκομεία και οι άλλες μονάδες Υγείας παραμένουν υποστελεχωμένες, το υγειονομικό προσωπικό είναι στα όριά του, η συνολική κατάσταση που διαμορφώνει η υποχρηματοδότηση υπονομεύει ακόμα και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κάνουν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ρίχνει το μπαλάκι στα θύματα της πολιτικής της, να ικανοποιήσει τώρα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που προβάλλουν εδώ και έναν χρόνο υγειονομικοί, σωματεία και φορείς: Να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, να πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, να ενισχύσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αντί να την αποδυναμώνει, υπονομεύοντας και τον αναγκαίο εμβολιασμό.