Ενα σημαντικό βήμα στον συντονισμό του αγώνα τους κάνουν οι πληγέντες από φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς) από δεκάδες περιοχές της χώρας, με το μεγάλο συλλαλητήριο που διοργανώνουν το Σάββατο στο Σύνταγμα.

Πυρόπληκτοι αγρότες, κτηνοτρόφοι, ρετσινάδες, αυτοαπασχολούμενοι της Βόρειας Εύβοιας, που έγινε στάχτη το καλοκαίρι, ενώνονται με τους χτυπημένους σταφιδοπαραγωγούς, ελαιοκαλλιεργητές, μελισσοκόμους της Ηλείας και όλης της Πελοποννήσου, τους πυρόπληκτους της Αττικής στη Βαρυμπόμπη και στα Βίλια, τους πληγέντες από πλημμύρες παλιότερων χρόνων - που συνεχίζουν να ζουν με τον εφιάλτη μιας επόμενης καταστροφής - σε Θεσσαλία και Εύβοια, αλλά και τους φετινούς πλημμυροπαθείς και σεισμοπαθείς σε Θεσσαλία, Σάμο και Κρήτη.

Ολοι αυτοί βίωσαν και βιώνουν την καταστροφή ως αποτέλεσμα της «επιλεκτικής ανικανότητας» του κράτους να προστατεύσει τον λαό από φυσικά φαινόμενα και απειλές. Αυτήν την επιλεκτικότητα οι πληγέντες που θα διαδηλώσουν μαζικά το Σάββατο την έζησαν από πρώτο χέρι πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την καταστροφή.

Την έζησαν ως έλλειψη μέτρων και σχεδίου πρόληψης από φωτιές και πλημμύρες, αλλά και ως πλήρη απουσία αντισεισμικής προστασίας. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των πυρόπληκτων στα χωριά της Βόρειας Εύβοιας, οι οποίοι καταγγέλλουν την εγκατάλειψη του δασικού πλούτου από το κράτος, την απαξίωση και υποχρηματοδότηση της δασοπροστασίας, την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού πρόληψης και προστασίας από τις πυρκαγιές.

Αλλά και οι πλημμυροπαθείς της Καρδίτσας και της Εύβοιας έχουν πολλά να θυμούνται για το πώς το νερό παρέσερνε ανενόχλητο στο διάβα του σπίτια, νοσοκομεία και γέφυρες επειδή δεν υπήρχε τίποτα να το συγκρατήσει. Οσο για τους σεισμοπαθείς της Κρήτης, οι καταγγελίες ότι ακόμα και για δημόσια κτίρια ή σχολεία ο προσεισμικός έλεγχος είναι άγνωστη λέξη αποκαλύπτουν σε ποια κατάσταση βρήκε την περιοχή το χτύπημα του Εγκέλαδου.

Η ίδια «επιλεκτική ανικανότητα» του κρατικού μηχανισμού «έλαμψε» και στη διάρκεια εκδήλωσης των καταστροφικών φαινομένων. Απέναντι σ' αυτήν ακριβώς την κατάσταση οι πυρόπληκτοι της Εύβοιας και της Πελοποννήσου πήραν την υπόθεση στα χέρια τους, για να σώσουν ό,τι μπορούσαν από το βιος τους, να προστατέψουν τις ζωές τους.

Η αντίθεση των εικόνων στις πυρκαγιές του καλοκαιριού είναι συγκλονιστική: Από τη μια οι κάτοικοι να δίνουν μάχη μέσα στις φλόγες, με τα λάστιχα, τα τρακτέρ, κουβαλώντας ακόμα και οικόσιτα ζώα στα χέρια. Και από την άλλη οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, του κρατικού μηχανισμού, να μηχανεύονται ένα σωρό αστειότητες για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι οι πυρκαγιές ξέσπαγαν η μία μετά την άλλη και κατέκαιγαν για μέρες.

Η γύμνια φάνηκε, τέλος, και όταν το καταστροφικό έργο της φωτιάς, του νερού ή του σεισμού ολοκληρώθηκε. Το διαδέχτηκε όμως η κυβερνητική κοροϊδία, με μέτρα στήριξης και αποκατάστασης πολύ πίσω από τις ανάγκες. Με κριτήρια αποζημίωσης που αφήνουν εκτός εκατοντάδες οικογένειες. Με μέτρα για τους αγροτοκτηνοτρόφους τα οποία σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζουν τη συνέχεια της παραγωγής.

Κι όχι μόνο αυτό: Οι καταυλισμοί των κοντέινερ στη Λάρισα, που παραμένουν, είναι δείκτης της ...ταχύτητας με την οποία προχωρά η αποκατάσταση και «εικόνα από το μέλλον» για τους σεισμόπληκτους της Κρήτης. Την εικόνα συμπληρώνουν τα «σχέδια ανασυγκρότησης» με τα κριτήρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης, οι τεράστιες καθυστερήσεις στην κατασκευή ακόμα και των πιο στοιχειωδών αντιπλημμυρικών έργων.

Ο ένοχος λοιπόν για όσα βίωσαν και βιώνουν όσοι το Σάββατο θα διαδηλώσουν στην Αθήνα, συσπειρωμένοι στις Επιτροπές Αγώνα και σε άλλους φορείς, με την αλληλεγγύη δεκάδων σωματείων, έχει ονοματεπώνυμο: Είναι η αντιλαϊκή πολιτική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, που συνθλίβει τις ανάγκες του λαού.

Αυτή η πολιτική, την οποία υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, ευθύνεται για τα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και για την εγκατάλειψή τους μετά την καταστροφή. Σ' αυτήν την πολιτική δίνουν απάντηση ο πανελλαδικός συντονισμός και ο οργανωμένος αγώνας των πληγέντων από φυσικές καταστροφές, διεκδικώντας μέτρα που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν στον τόπο τους, ουσιαστική αποζημίωση, αποκατάσταση και προστασία από μελλοντικές απειλές.