Βία και αθλητισμός θα έπρεπε να είναι σαν τη φωτιά με το νερό, φαινόμενα που αλληλοαποκλείονται. Αλλά στην εποχή των μονοπωλίων βία και γήπεδα συνυπάρχουν, άλλωστε στην ταξική βία των αστών θεμελιώνεται η ύπαρξή τους. Δείγμα πως η σάπια κοινωνία πνίγεται στο βούρκο της και προσπαθεί να επιβιώσει κραδαίνοντας θάνατο. Η βία στα γήπεδα έχει και τέτοια, δυστυχώς, φαινόμενα. Αξία των καπιταλιστών είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου». Ο ανταγωνισμός για το κέρδος καταστρέφει εργαζόμενους. Το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των συμμοριών τους, του στοιχήματος και των κυκλωμάτων είναι συνώνυμο της βίας, του ντόπινγκ, των στημένων παιχνιδιών, γνωρίσματα που επικρατούν παντού στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Αυτή η πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα του συστήματος, καλλιεργεί την ψυχολογία της τυφλής βίας, επιδιώκοντας να αποτρέψει και από τη διέξοδο στη διεκδίκηση δικαιωμάτων. Εκτονώνουν σπρώχνοντας τμήματα της νεολαίας στα ναρκωτικά, στη βία στα γήπεδα, ως αξίες, ως τρόπο ζωής. Και ως όπλο σχεδιασμένης κόντρας στην οργανωμένη ταξική πάλη για κοινωνία χωρίς πλούτο και φτώχεια. Οι αθλιότητες του τελικού Κυπέλλου αποκαλύπτουν ότι το ποδόσφαιρο είναι πτώμα σε προχωρημένη σήψη, δε γιατρεύεται. Αυτό το τέρας ανέπτυξαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ με τους επιχειρηματίες. Το ποδόσφαιρο, ο Αθλητισμός ως καθολικό δικαίωμα νεολαίας και λαού μπορεί να γίνει πράξη μόνον όταν καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στο συγκεκριμένο τομέα.