Σε εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές, λαϊκές οικογένειες, κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες στερούν τις καλοκαιρινές διακοπές. Η ανεργία, η δραστική μείωση μισθών, συντάξεων, των εισοδημάτων των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η τεράστια πολύμορφη φοροληστεία έχουν μετατρέψει σε είδος πολυτελείας αυτή τη βασική ανάγκη. Το κόστος μεταφοράς, με κάθε μέσο, έχει αυξηθεί κατακόρυφα μετά από αλλεπάλληλες ανατιμήσεις σε εισιτήρια και καύσιμα, όπως και το κόστος διαμονής. Οι διακοπές ως λαϊκή ανάγκη και δικαίωμα πρέπει να αποτελούν κρίκο ενιαίας πάλης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών. Αλλά ως κατοχυρωμένο δικαίωμα μόνο σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας και οικονομίας μπορεί να εξασφαλιστεί. Γιατί θα γίνουν λαϊκή - κοινωνική περιουσία γη, δάση, αιγιαλοί, δρόμοι, λιμάνια, σιδηροδρομικά δίκτυα, ναυσιπλοΐα, αεροδρόμια, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, ενώ θα εξασφαλιστεί δουλειά σε όλους και ελεύθερος χρόνος.