Η προχτεσινή Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ ανέδειξε τους κινδύνους στους οποίους εκτίθεται ο λαός απ' την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα πολεμοκάπηλα σχέδια. Το μέγεθος αυτής της εμπλοκής καταδεικνύεται και απ' την ανάδειξη της Ελλάδας στη δεύτερη θέση από πλευράς στρατιωτικών δαπανών, πάνω και από το ποσοστό που υπαγορεύει το ΝΑΤΟ στα κράτη - μέλη του.

Ο Ελληνας υπουργός Αμυνας διεκδίκησε για τη χώρα αναβαθμισμένο ρόλο σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, δίνοντας έμφαση στην ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυγα, όπου εντάσσεται η Μεσόγειος, για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας. Πρόκειται για μια θερμή περιοχή του πλανήτη, που μυρίζει κυριολεκτικά «μπαρούτι» και χαρακτηρίζεται από υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, ενώ είναι ορατό το ενδεχόμενο να κορυφωθεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και το γενικότερο ξεκαθάρισμα στη Βόρεια Αφρική, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Η διαθεσιμότητα της κυβέρνησης για βαθύτερη εμπλοκή υπαγορεύεται απ' το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης του εγχώριου κεφαλαίου και «κουμπώνει» με τα ΝΑΤΟικά σχέδια για εντονότερη παρουσία στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπου τα κράτη - μέλη καλούνται να αυξήσουν τη συνεισφορά τους με όλα τα μέσα (χρήμα, στρατιωτικό και έμψυχο υλικό).

Από την ενεργότερη συμμετοχή σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός. Το αντίθετο θα συμβεί. Η κατάσταση οξύνεται στην περιοχή και είναι βέβαιο ότι η αναδιάταξη δυνάμεων μετά τη στρατιωτική ήττα του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία και στο Ιράκ θα αυξήσει την ένταση παρά θα την εκτονώσει.

Ηδη, τα πρώτα σημάδια κλιμάκωσης έρχονται από τις επιθέσεις των ΗΠΑ σε βάρος του συριακού στρατού, τις αντιδράσεις των Ρώσων, τις κινήσεις της Τουρκίας να αποτρέψει την αυτονόμηση των Κούρδων στα σύνορά της με τη Συρία, τα σχέδια για την τριχοτόμηση της Συρίας και βέβαια τα «απόνερα» αυτών των εξελίξεων σε Κατάρ και Ιράν.

Θυμίζουμε ότι το ΝΑΤΟ συμμετέχει πλέον ως πλήρες μέλος στη «συμμαχία των δυτικών κρατών» ενάντια στον ISIS, γεγονός που αντικειμενικά προσδίδει άλλη βαρύτητα στο ρόλο του, σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές εξελίξεις, σε ένα περιβάλλον ρευστότητας, ευμετάβλητων συμμαχιών και ανταγωνισμών ανάμεσα και σε κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας (π.χ. Τουρκία - Γερμανία, Τουρκία - ΗΠΑ, ΗΠΑ - Γερμανία και Τουρκία - Ελλάδα).

Αυτή είναι η μια πλευρά των κινδύνων που έχει μπροστά του ο λαός. Η άλλη έχει να κάνει με την αφαίμαξη που υφίσταται από την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, για τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου. Ετσι, δίπλα στους φόρους, στα χαράτσια, στις απανωτές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, ο λαός καλείται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και για εξοπλισμούς που είναι απαραίτητοι στη λειτουργία του ΝΑΤΟ.

Απ' όλα αυτά επιβεβαιώνεται η ανάγκη να συνεχιστούν και να ενταθούν το επόμενο διάστημα οι πρωτοβουλίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για το κλείσιμο των βάσεων, την επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ. Αλλά κυρίως να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς, σε σύγκρουση με την πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του.