Ολοένα και πιο συχνά, η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται για το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις στα δελτία των ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μακριά και σε βάρος της ουσίας των ζητημάτων που γεννά η σκληρή για το λαό πραγματικότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Κυριακή στη Βουλή. Αλλά και όσα ακολούθησαν χτες. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε αντικειμενικά την κυβέρνηση «να πετάξει στην εξέδρα την μπάλα» για τα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και να βολευτεί στην αποπροσανατολιστική συζήτηση για το ποιος προασπίζεται καλύτερα τον κανονισμό της Βουλής!

Ενα πράγμα είναι πια καθαρό και αυτό δεν κρύβεται. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό στα ζητήματα της στρατηγικής. Οι διαφορές στο μείγμα της διαχείρισης που προτείνει ο καθένας δεν αναιρούν το γεγονός ότι και οι δύο συμφωνούν στο εξής: Οτι η πολιτική εξόδου από την κρίση πρέπει να υπηρετεί την καπιταλιστική ανάκαμψη, να διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τη θέση του μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Στη συμφωνία πάνω σ' αυτό το στρατηγικό πλαίσιο πρέπει να αναζητήσει ο λαός τις αιτίες για τον «κουρνιαχτό που σηκώνουν» με κάθε αφορμή τα δύο κόμματα, καθώς ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι ο βασικός πόλος στο σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις αντεργατικές ανατροπές που περιλαμβάνονται στο νόμο που ψηφίστηκε την Κυριακή. Δεν μπορεί, όμως, να αντικρούσει το επιχείρημα ότι τα μέτρα αυτά είναι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη και υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, πλαίσιο δεσμευτικό για κάθε δύναμη που υπόσχεται διαχείριση εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Εργασίας, για να δικαιολογήσει τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που θα βουλιάξει κι άλλο τα Ταμεία, ισχυριζόταν στη Βουλή ότι μ' αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα έρχεται πιο κοντά σ' αυτά που ισχύουν στην ΕΕ. Το ίδιο επικαλούνταν και για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, που δε συμπεριλήφθηκε στο πολυνομοσχέδιο, αλλά θα επανέλθει στον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.

Τα όμοια ισχύουν και με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης, αξιοποιώντας την έκθεση του ΟΟΣΑ, που με τη σειρά της επικαλείται την ανάγκη να εναρμονιστεί η «αγορά» στην Ελλάδα με όσα ισχύουν στην υπόλοιπη ΕΕ, όπως για το γάλα, για την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας και άλλα. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν προχτές δεν έπεσαν από τον ουρανό, δεν τα έφερε η τρόικα, ούτε επιβλήθηκαν από τους δανειστές σε μια άβουλη κυβέρνηση, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ως κόμμα του «ευρωμονόδρομου», ως κόμμα που υπόσχεται στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων. Αυτός είναι ο λόγος που μαζί με την κυβέρνηση προσπαθούν να πολώσουν σε δευτερεύοντα ζητήματα. Για να κρυφτεί ο χαρακτήρας των μέτρων, αλλά και η επί της ουσίας συμφωνία τους στη στρατηγική που τα επιβάλλει.