Η συζήτηση για την κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια, μετά το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Αλβανία και τη Β. Μακεδονία, αλλά και η αναζωπύρωση σ' αυτό το φόντο της αντιπαράθεσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά την πραγματικότητα «με το κεφάλι κάτω» και αξιοποιούνται για να αποπροσανατολίσουν το λαό.

Οι καθυστερήσεις στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δυτικών Βαλκανίων εμφανίζονται ως παράγοντας «αστάθειας» και «αποσταθεροποίησης» της περιοχής, επειδή αφήνουν χώρο σε ανταγωνίστριες δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Την ίδια ώρα, όμως, είναι αυτός ο σχεδιασμός ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που οξύνει τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ναρκοθετεί την περιοχή, βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους λαούς.

Το σχέδιο ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ προχωράει μέσα από ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις, παζάρια και προσωρινές συμφωνίες, που περιέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι 20 χρόνια μετά από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, το μόνο που δεν έχει αποκατασταθεί είναι η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή, όπως διακήρυτταν τότε οι ιμπεριαλιστές μακελάρηδες, που έσπερναν φωτιά και θάνατο στη Βαλκανική.

Δεν έχει παρά να δει κανείς την αντιπαράθεση Σερβίας - Κοσόβου που συνεχίζεται, με σχέδια ακόμα και για αλλαγές συνόρων, το φούντωμα του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, την κατάσταση στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, που τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία αντιμετωπίζουν ανοιχτά ως «μη κράτος» και «ωρολογιακή βόμβα», τις εξελίξεις στη Βόρεια Μακεδονία.

Δεν έχει παρά να ανατρέξει στην πρόσφατη άσκηση Ρωσίας - Σερβίας, που προβλέπει τη δημιουργία μιας τεράστιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων σε ΝΑΤΟικά αεροπλάνα, σε ολόκληρη την Ανατ. Ευρώπη.

Το επίδικο δεν είναι άλλο από τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων και δικτύων προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο έλεγχος της γεωστρατηγικής αυτής περιοχής, που αντιμετωπίζεται από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως η «πίσω αυλή» για τα συμφέροντά τους. Από την πλευρά της, η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να παραιτηθεί από την επιρροή της στη Βαλκανική, ούτε βέβαια η Κίνα να υποχωρήσει από τη χάραξη του εμπορικού της δρομολογίου προς την ΕΕ μέσω της Βαλκανικής.

Μέσα σ' αυτό το μπερδεμένο κουβάρι των ανταγωνισμών μπλέκεται ολοένα και πιο πολύ η Ελλάδα, εκθέτοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους. Οι τελευταίες εξελίξεις, μάλιστα, ξεγυμνώνουν τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούν να στήσουν μια ακόμα ψευτοαντιπαράθεση γύρω από το ποιος προωθεί πιο αποφασιστικά τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ως ο «μεντεσές» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια.

Αυτό αφορούν οι μεταξύ τους κατηγορίες για το αν η κυβέρνηση της ΝΔ έμεινε «άφωνη» στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και δεν πίεσε για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με Β. Μακεδονία και Αλβανία, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή αν η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε χωρίς ανταλλάγματα τα «διαπραγματευτικά χαρτιά» που είχε στα χέρια της, δίνοντας το «πράσινο φως» για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως λέει η ΝΔ.

Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι η Συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε μια ευρωατλαντική συμφωνία και έγινε με στόχο να ανοίξει ο δρόμος ένταξης της Β. Μακεδονίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Η διαδικασία αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, επιδρώντας σε ανταγωνισμούς που ήδη υπάρχουν στο εσωτερικό της ΕΕ, ή ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο κοινός στόχος ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, η αναβάθμιση δηλαδή του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή, μέσα από την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων, δεν είναι «κοινός στόχος» και του λαού.

Κάθε άλλο: Είναι κίνδυνος - θάνατος για τον ίδιο και τους γειτονικούς λαούς, παράγοντας κινδύνων και πηγή νέων δεινών. Ενας ακόμα βασικός λόγος δηλαδή για να δυναμώσει την αλληλεγγύη και την κοινή δράση με τους γείτονες λαούς, την πάλη του ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για αποδέσμευση της χώρας από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.