Την περασμένη Δευτέρα, στο περιθώριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίαζε στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί Αμυνας οκτώ κρατών - μελών της ΕΕ και της Βρετανίας προχώρησαν σε μια πρώτη απόφαση για τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επεμβάσεων».

Την «Πρωτοβουλία», στην οποία μεταξύ άλλων συμμετέχουν Γαλλία και Γερμανία, χαιρέτισε με θερμά λόγια ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με το επιχείρημα ότι «αυξάνει την ετοιμότητα» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας έναντι των ανταγωνιστών της και λειτουργεί συμπληρωματικά στα πολεμοκάπηλα σχέδιά της ανά τον κόσμο.

Ο νέος αυτός στρατιωτικοπολιτικός σχηματισμός προβλέπει κοινές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, εκτός ευρωενωσιακών συνόρων, με διάφορα προσχήματα, όπως η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η διευθέτηση «κρίσεων» και η «απομάκρυνση Ευρωπαίων πολιτών από επικίνδυνες ζώνες».

Απ' αυτήν τη σκοπιά, η συγκρότησή του συνιστά βήμα στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και πρέπει να ανησυχήσει σοβαρά τους λαούς.

Θυμίζουμε ότι στην ΕΕ «τρέχει» ήδη η λεγόμενη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO), με «δομές» και δράσεις που στόχο έχουν την ενίσχυση της «συλλογικής ασφάλειας» των κρατών - μελών, όπως ονομάζουν την υπεράσπιση των μονοπωλιακών τους συμφερόντων ανά τον κόσμο.

Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, έχει ήδη καταρτιστεί ένας πρώτος κατάλογος 17 «συνεργατικών έργων», που προωθούν ομάδες κρατών - μελών, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Σε επίπεδο διακηρύξεων, η PESCO δρα συμπληρωματικά προς το ΝΑΤΟ, παρά τις ανησυχίες που εξέφρασαν αρχικά οι ΗΠΑ ότι συνιστά βήμα «αυτονόμησης» της στρατιωτικής δράσης της ΕΕ από το ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη τέτοιων δομών στον τομέα της Αμυνας αναβαθμίζει τη στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα σε ομάδες κρατών - μελών και δημιουργεί υπόβαθρο για την παράκαμψη καθυστερήσεων και εμποδίων στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης που προκύπτουν από ανταγωνιστικά συμφέροντα στο εσωτερικό της ΕΕ.

Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται στο παζάρι της ΕΕ με τις ΗΠΑ, για τις υποχρεώσεις και το ρόλο κάθε δύναμης στο ΝΑΤΟ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επεμβάσεων» δεν είναι άσχετη με την επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (11-12/7) στις Βρυξέλλες, όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ θα διατυπώσουν έναν νέο «οδικό χάρτη» για το πώς θα ενισχύσουν περαιτέρω τη «συνεργασία» τους.

Θυμίζουμε ότι ένα τέτοιο πρώτο κείμενο, η Κοινή Διακήρυξη ΕΕ - ΝΑΤΟ, είχε υπογραφεί στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016.

Ενα από τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τη Σύνοδο είναι η «στρατιωτική κινητικότητα» εντός της ΕΕ, που σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία στη διέλευση και ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων που κατευθύνονται σε κρίσιμα μέτωπα.

Το ζήτημα αυτό συζητιέται έντονα στην ΕΕ εδώ και δύο χρόνια, εξαιτίας των γραφειοκρατικών και άλλων προσκομμάτων που θέτουν οι εθνικές νομοθεσίες στη διασυνοριακή διέλευση στρατιωτικών δυνάμεων άλλων κρατών.

Αυτονόητα, το ΝΑΤΟ δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τη «στρατιωτική κινητικότητα», που αφορά κατά κανόνα δικές του επιχειρήσεις, κυρίως προς τα ανατολικά, στα ευρωενωσιακά σύνορα με τη Ρωσία.

Εξίσου σημαντικό για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που συνδέεται άμεσα με το ρόλο και τη συνεισφορά της ΕΕ, είναι το σχέδιο για τα «τέσσερα τριαντάρια», που σημαίνει 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης έτοιμα να αναλάβουν δράση εντός 30 το πολύ ημερών ή και συντομότερα.

Αυτά τα εφιαλτικά σενάρια απεργάζονται τα κράτη - μέλη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας εκατέρωθεν του Ατλαντικού, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις. Και είναι βέβαιο ότι η επομένη της Συνόδου θα είναι ακόμα χειρότερη για τους λαούς, στο φόντο της γενικότερης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της αντιπαράθεσης για τις σφαίρες επιρροής και τον έλεγχο ενεργειακών και άλλων δρόμων και πηγών.