Στο επίκεντρο του λαού υπάρχει ένα δίλημμα. Να χρεοκοπήσει οριστικά και με τη χρεοκοπία του να βοηθήσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας των ελληνικών και ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, να στηρίξει τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ ή να οδηγήσει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, στην ενίσχυση του ενιαίου μετώπου των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, με στόχο μια οργανωμένη, σχεδιασμένη αντεπίθεση, με προοπτική την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Εμπιστευτείτε το ΚΚΕ. Σε ανύποπτο χρόνο, προέβλεψε την κρίση και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα επειδή η προσοχή του είναι στραμμένη αποκλειστικά και μόνο στο λαό. Εχει πείρα στην οργάνωση των αγώνων. Μίλησε για τους οξύτατους ανταγωνισμούς στην ΕΕ, ότι η ένταξη στην ΟΝΕ θα μεγαλώσει την απόκλιση της Ελλάδας, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν τη μονιμότητά τους κλπ.

Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών επιβεβαίωσε πως η αστική τάξη στην Ελλάδα έχει τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης, που δεν τη δημιούργησε το μνημόνιο, το οποίο αφαίρεσε λαϊκές κατακτήσεις. Είναι συγχρονισμένη με την κρίση στις άλλες χώρες της ΕΕ και αυτό την οξύνει ακόμη περισσότερο λόγω ανισομετρίας (υποδεέστερη η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας), αλλά και λόγω οξύτατων αντιθέσεων ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου (π.χ. τραπεζίτες, βιομήχανοι κ.λπ.), σε συνδυασμό με τις οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες των διαφορετικών κρατών. Αντιθέσεις για το ποιος θα χάσει λιγότερο, ποιος περισσότερο από την αναγκαστική καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Βεβαίως, όλοι μαζί καταστρέφουν τους εργαζόμενους με τις αναδιαρθρώσεις, τα φριχτά μέτρα όπως, π.χ., το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» της κυβέρνησης. Στη συνάντηση αποδείχτηκε πως προβάλλουν τα εκβιαστικά διλήμματα στο λαό, όπως «χρεοκοπία ή αποδοχή της βαρβαρότητας», «ευρώ ή δραχμή», προκειμένου να τον υποτάξουν στην πολιτική που τον σφάζει. Αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά ότι από τη μια μεριά είναι όλα τ' άλλα κόμματα στη λογική της διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, από την άλλη το ΚΚΕ με την κάθετη αντίθεση σ' αυτή την πολιτική, το κάλεσμα για έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού με τον αγώνα για ρήξη, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Μονόδρομος η οργάνωση του δικού του μετώπου πάλης κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στα κόμματά τους, στην ΕΕ, η συμπόρευση με το ΚΚΕ.