Το κυβερνητικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της τρίτης «αξιολόγησης» «τρέχει» σε «συνεργασία» με τους εκπροσώπους των «θεσμών», που επιστρέφουν ξανά στην Ελλάδα για τις τελευταίες συνεννοήσεις, πριν από το Γιούρογκρουπ της 4ης Δεκέμβρη.

Από εκεί και πέρα, όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει ένας νομοθετικός μαραθώνιος από την πλευρά της κυβέρνησης, προκειμένου να ολοκληρωθούν τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, ώστε στα τέλη Γενάρη να αποφασιστεί και επίσημα το κλείσιμο της «αξιολόγησης».

Ηδη «τρέχουν» μια σειρά μέτρα που περιλαμβάνονται στη συμφωνία με τους «θεσμούς» και είναι βέβαιο ότι θα κλιμακωθούν όσο πλησιάζουμε προς τις ημερομηνίες - ορόσημο που θέτουν κυβέρνηση και κουαρτέτο.

Πολλά ακόμα μέτρα, άμεσης απόδοσης για το κεφάλαιο, περιγράφονται στον προϋπολογισμό του ερχόμενου έτους, που ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, η απόφαση για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη, όπως ήταν η πρόταση του ΠΑΜΕ προς τα συνδικάτα, αποκτά μεγάλη σημασία και η επιτυχία της χρειάζεται να γίνει υπόθεση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης, συνολικά των εργαζομένων.

Δεκαέξι μέρες απομένουν μέχρι την πανεργατική απεργία και καμιά δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ο σχεδιασμός των επόμενων ημερών δεν πρέπει να αφήσει καμιά παρέμβαση, κανένα μέτρο της κυβέρνησης να πέσει κάτω. Καμιά πρόκληση της εργοδοσίας δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

Η δουλειά δεν ξεκινάει από το μηδέν. Δεκάδες συνδικάτα έχουν ήδη συζητήσει τη συμμετοχή και την οργάνωση απεργίας, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα των 9 Ομοσπονδιών εργαζομένων και συνταξιούχων για υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος, απέναντι στα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ.

Με τη δράση που θα αναπτύξουν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών μέσα σε αυτά για την κινητοποίηση και τη συσπείρωση των εργαζομένων, να δεχτεί σοβαρό πλήγμα το κλίμα της αναμονής και της ανοχής, που καλλιεργεί η κυβέρνηση, μιλώντας για «αναπτυξιακό προϋπολογισμό», «ήπια μέτρα» και «κοινωνικό μέρισμα», που όσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η απάτη τους.

Μαχητικοί αγώνες, με συλλαλητήρια και άλλες μορφές, ακόμα και με απεργία, έχουν προηγηθεί σε διάφορους χώρους δουλειάς, ενάντια σε απληρωσιά, απολύσεις και πλειστηριασμούς, για την υπογραφή ΣΣΕ, όπως, για παράδειγμα, σε μεγάλα εργοτάξια της Αττικής και βέβαια στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Η παρακαταθήκη και τα βήματα που έγιναν να αξιοποιηθούν και να εκφραστούν στην προετοιμασία της απεργίας.

Εστίες όπως αυτές χρειάζεται τις επόμενες μέρες να πολλαπλασιαστούν και να στηριχτούν ευρύτερα. Να φτιαχτεί κλίμα απεργίας σε κλάδους και χώρους δουλειάς, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις συμμετοχής ακόμα περισσότερων εργαζομένων στην πανεργατική απεργία.

Αιχμή αποτελεί η επίθεση της κυβέρνησης στο απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων, αλλά και το αίτημα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς, για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ, επαναφορά με νόμο του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το απεργιακό δικαίωμα, η υπουργός Εργασίας δηλώνει έτοιμη να εισαγάγει ακόμα και με τροπολογία σε κάποιο επόμενο νομοσχέδιο τη ρύθμιση που βάζει νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία.

Πρόκειται για μέτρο που χτυπάει το απεργιακό δικαίωμα στο επίπεδο της επιχείρησης ή του ομίλου, εκεί όπου η οργάνωση των εργαζομένων και η αντιπαράθεση με την εργοδοσία έχουν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις και δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση και επίθεση.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση, για λογαριασμό του κεφαλαίου, επιταχύνει το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος, θέλοντας να χτυπήσει τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, να τους αφαιρέσει από τα χέρια το όπλο της απεργίας. Απ' αυτήν τη σκοπιά, χρειάζεται επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Να πάρει απάντηση η αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της, να μπουν τα θεμέλια για νέα κλιμάκωση στη συνέχεια.