Η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου, αργά το βράδυ της Παρασκευής, ότι «κοιτάμε τη συνολική κατάσταση της Τουρκίας... Δεν κατηγορώ την Τουρκία, γιατί πρόκειται για πολλές περιστάσεις και για πολλά προβλήματα που προέκυψαν κατά τη διαχείριση Ομπάμα», δείχνει πολύ γλαφυρά τη «μεγάλη εικόνα» του ιμπεριαλιστικού παζαριού ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία και το πόσο επικίνδυνος είναι ο εφησυχασμός, που καλλιεργείται από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ότι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι τάχα «παράγοντας σταθερότητας» απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας.

Εξάλλου, στη «συνολική κατάσταση» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην οποία η κυβέρνηση της ΝΔ βάζει βαθύτερα το λαό παίρνοντας τη σκυτάλη από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνουν τις μέρες αυτές μια σειρά από νέα επικίνδυνα στοιχεία.

Ξεχωρίζει αναμφίβολα η παραπέρα κλιμάκωση της επιθετικότητας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή απέναντι στο Ιράν, κλιμάκωση που σε κάθε περίπτωση έχει το βλέμμα της στη συμμαχία του Ιράν με τη Ρωσία. Ο υπό συγκρότηση «διεθνής συνασπισμός» με πρόσχημα την «ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα Στενά του Ορμούζ» για την παραπέρα ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, η δοκιμή μέσα στο Σαββατοκύριακο από Ισραήλ και ΗΠΑ ενός νέου συστήματος αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς, σύστημα που ευθέως «κοιτάζει» προς τη μεριά του Ιράν, σύμφωνα και με τις δηλώσεις Νετανιάχου, αποτελούν στοιχεία αυτής της παραπέρα κλιμάκωσης.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η προαναγγελία ότι μέσα στο φθινόπωρο επίκεινται στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ η «διεύρυνση και ανανέωση» της διμερούς στρατιωτικής συμφωνίας, ώστε να περιλαμβάνει και όλες τις υπόλοιπες βάσεις και διευκολύνσεις που δόθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, όπως και οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Εξωτερικών από το Ισραήλ ότι οι σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο «είναι εξαιρετικές» σε όλους τους τομείς, μόνο ανησυχία γεννάνε.

Το ίδιο και η παρουσίαση ως «σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή» αξόνων υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ, όπως αυτό της τριμερούς Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, που θα φιλοξενηθεί εκ νέου σε λίγες μέρες στην Ελλάδα.

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι πως οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή αποτελούν παράγοντα όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αλλά και κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας.

Το «ξεπάγωμα» των συνομιλιών για το Κυπριακό, για παράδειγμα, με πρώτο βήμα τη συνάντηση Ακιντζί - Αναστασιάδη σε λίγες μέρες, συντελείται επί των διχοτομικών σχεδίων που είναι στο τραπέζι, ενώ σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ από τα τουρκικά γεωτρύπανα.

Μάλιστα ο πρωθυπουργός επιχείρησε χτες από την Κύπρο να εντάξει εκ νέου την «προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου» στα παζάρια της ΕΕ με την Τουρκία, λέγοντας πως η αντίδραση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα «δεν αφορά μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους - μέλους της, αλλά και την ίδια την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ ως προς την ανάγκη να διαφοροποιήσει τις πηγές Ενέργειας στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου»!

Βάζοντας δηλαδή το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, λίγες μέρες απ' όταν η ΕΕ έπαιρνε μία ακόμα απόφαση - «χάδι» απέναντι στον «στρατηγικό της εταίρο», την Τουρκία, την ώρα που η δεύτερη συστηματοποιεί όχι μόνο τις παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Μάλιστα, δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών προαναγγέλλουν ακόμα και απόπειρα γεώτρησης εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (!) γύρω από το Καστελόριζο το επόμενο διάστημα, και μιλάνε λίγο - πολύ για «ελεγχόμενο» «θερμό επεισόδιο», που - όπως υπονοείται - θα λειτουργήσει ως «πάτημα» για τη «διαμεσολάβηση» των ΗΠΑ και τις επόμενες «διευθετήσεις» που δρομολογούνται, με σίγουρους χαμένους τους λαούς της περιοχής.

Η «συνολική κατάσταση», λοιπόν, κάθε άλλο παρά προσφέρεται για εφησυχασμό. Επιβεβαιώνει το ακριβώς αντίθετο για το λαό μας: Οτι απαιτούνται επαγρύπνηση και δράση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.