Η σημερινή σύγκληση του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών - στην οποία δεν συμμετέχει το ΚΚΕ - με στόχο την επιδίωξη της λεγόμενης «εθνικής συναίνεσης», αναδεικνύει την ανάγκη να υπάρξει στήριξη απ' όλα τα αστικά κόμματα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που έχει αναλάβει την ευθύνη να προωθήσει με σταθερότητα και αποφασιστικότητα τις αναγκαίες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Ο στόχος αυτός συγκεκριμενοποιείται ιδιαίτερα σε ζητήματα όπως το Προσφυγικό, η Παιδεία, η συνταγματική αναθεώρηση. Επικεντρώνεται, όμως, ιδιαίτερα στο θέμα του Ασφαλιστικού, που πρόκειται να έρθει το επόμενο διάστημα, ενώ θα ακολουθήσουν και τα Εργασιακά. Επίσης, μόλις χτες διέρρευσε η νέα λίστα προαπαιτούμενων που συμφώνησε η κυβέρνηση με το κουαρτέτο. Παρ' όλες τις επιφυλάξεις, τις τακτικές κινήσεις, τις διαφοροποιήσεις, τους όρους που τίθενται για το πώς θα πρέπει να προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία συναίνεσης, μεγάλες δυσκολίες δεν υπάρχουν, αφού υπάρχει κοινή στρατηγική στόχευση.

Στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου είναι η επίτευξη της ανάκαμψης, η έξοδος από τη φάση της κρίσης. Η επίτευξη αυτού του στόχου ακολουθεί συγκεκριμένο δρόμο. Είναι ο ίδιος δρόμος που είχαν ακολουθήσει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και που συνεχίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτό το δρόμο στήριξαν από κοινού και με το Ποτάμι το καλοκαίρι.

Η Ενωση Κεντρώων δεν περνά μέρα που να μη ζητά «οικουμενική κυβέρνηση».

Ενώ τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής, διά στόματος Μιχαλολιάκου, ξεκαθάρισαν πως θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν με τη ΝΔ ή ακόμα και με τον ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας ως όρο την «καταγγελία των μνημονίων». Την ίδια, βεβαίως, στιγμή ασκούν «εποικοδομητική κριτική» - όπως και τα άλλα αστικά κόμματα - στην κυβέρνηση, γιατί δεν προχωρά με αποφασιστικότητα τους στόχους στήριξης του κεφαλαίου, που είναι άλλωστε ο πυρήνας των μνημονίων. Χαρακτηριστικές είναι οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων των άλλων αστικών κομμάτων στη συζήτηση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής για το νέο κρατικό προϋπολογισμό. Ολοι τους εξέφρασαν την αγωνία τους για το αν και πώς η κυβέρνηση θα στηρίξει τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Να, λοιπόν, πού μπορεί να βρεθεί το κοινό έδαφος γι' αυτού του τύπου τη συναίνεση.

Ομως, το ζητούμενο της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων δεν είναι μόνο και κύρια η μεταξύ τους συναίνεση. Αυτό που επιδιώκουν μέσα από αυτή τη συζήτηση, είναι η εξασφάλιση της συναίνεσης του ελληνικού λαού. Θέλουν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ψευδεπίγραφης συναίνεσης, «εθνικής ομοψυχίας», έτσι ώστε να αποσπάσουν την ανοχή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στα μέτρα που έχει ήδη δρομολογήσει η κυβέρνηση μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, αλλά και όσων πρόκειται να ακολουθήσουν. Επιπλέον, η κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει την ανοχή του λαού στην περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με αφορμή τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις.

Είναι δυνατόν ο λαός να δώσει συναίνεση ή ανοχή σε σχέδια που στην κυριολεξία τον καταδικάζουν; Προφανώς και όχι. Το ζητούμενο είναι να σταθεί απέναντι και σε αυτούς τους σχεδιασμούς και να οργανώσει την πάλη του, ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.