Το πιο σημαντικό σύνθημα για μας είναι το «Νόμος είναι το δίκιο του Εργάτη». Αυτό το σύνθημα ενοχλεί ιδιαίτερα σήμερα σε περίοδο κρίσης που δίνει πάρα πολλές ευκαιρίες στην πλουτοκρατία να αυγατίσει τα κέρδη της, να πάρει μέτρα από τώρα για να εξασφαλίσει ότι τα επόμενα χρόνια η κερδοφορία θα συνεχίζεται αμείωτη, θα πολλαπλασιάζεται. Η μόνη ευκαιρία που δίνει στην εργατική τάξη, στους εργατοϋπάλληλους, στη φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, είναι η ευκαιρία συνείδησης της δύναμής τους. Διαφορετικά, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Τον πόλεμο τον δέχεται πριν απ' όλα η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το ΚΚΕ έχει θέσεις, προτάσεις, διεκδικήσεις για κάθε χώρο δουλειάς, για κάθε γειτονιά, γιατί κι εκεί κατοικούν εργατοϋπάλληλοι, φτωχοί αγρότες, μικροεπιχειρηματίες. Αλλά στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο, στην επίθεση απαντάς με αντεπίθεση. Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.

Για «την καθημερινότητα του πολίτη», ενδιαφέρεται, τάχα, ο Κ. Καραμανλής, σύμφωνα με χτεσινή δήλωσή του. Το ενδιαφέρον του; Αβάσταχτη φορολογία για τα λαϊκά εισοδήματα, τριήμερη δουλειά με μείωση αποδοχών, κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, πλήρης εμπορευματοποίηση της Υγείας, πάγωμα μισθών. Δημιουργία ψυχολογίας του φόβου με παρακολούθηση από την ΚΥΠ, ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, για υπόσκαψη της διεκδικητικής πάλης. Από την άλλη, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι «θα χτίσουμε έναν κόσμο νέο στον οποίο η αγορά θα υπηρετεί τους πολίτες και όχι τους λίγους και ισχυρούς», ζητώντας εκλογές, όταν προωθεί ενίσχυση των επιχειρηματιών με κρατικό χρήμα, στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, άρα συνέχιση της φτώχειας και ...φτηνά δάνεια από τις Τράπεζες, δηλαδή υποθήκευση της ζωής των εργαζομένων στους «ηθικούς» τραπεζίτες. Είναι και οι δυο το ίδιο αντιλαϊκοί με διαφορετικό, ύπουλο, περιτύλιγμα. Δεν αλλάζουν. Εδώ και τώρα πάλη αντιμονοπωλιακή. Τιμωρήστε τους, ενισχύοντας το μοναδικό τους αντίπαλο, το ΚΚΕ.