Η επιχειρηματολογία, με την οποία η κυβέρνηση συνοδεύει τη νέα επίθεση στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι κυνική και προκλητική.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), που έχει αναλάβει να «τεκμηριώσει» τις προαποφασισμένες ανατροπές, ισχυρίζεται στο προσχέδιο της έκθεσης που συνέταξε ότι οι επικείμενες νέες περικοπές σε συντάξεις και παροχές, αποκαθιστούν την «κοινωνική ισότητα» και αίρουν «προνόμια που θεσπίστηκαν στο παρελθόν».

Γι' αυτό λέει η έκθεση ότι πρέπει να προχωρήσει παραπέρα η ενοποίηση των Ταμείων, επαληθεύοντας πως αυτή υπηρετεί το στόχο της εξίσωσης προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Από αυτήν τη σκοπιά, η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και ενιαία, τέτοια που θα ακυρώνει κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει διαιρέσεις και «κοινωνικό αυτοματισμό».

Αυτοί που θα θιγούν άμεσα από τις αλλαγές είναι όσοι, τα προηγούμενα χρόνια, εξασφάλισαν καλύτερους όρους συνταξιοδότησης σε σχέση με τους σημερινούς ασφαλισμένους. Για παράδειγμα, η έκθεση του ΚΕΠΕ αναφέρεται στις διαφορές μεταξύ φύλων και προκλητικά σημειώνει πως «σε ορισμένα Ταμεία, παρά τις ευρωπαϊκές οδηγίες, συνεχίζουν να υπάρχουν αρκετά πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις γυναίκες»!

Είναι κι αυτή μια έμμεση παραδοχή του ρόλου που παίζει η ΕΕ στη διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και στο πώς το κεφάλαιο εννοεί την ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα.

Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο η έκθεση να φωτογραφίζει τις αναπηρικές συντάξεις που δίνει το ΙΚΑ, σημειώνοντας ότι αυτές «αποτελούν διέξοδο για νέους ασφαλισμένους ή ασφαλισμένους με λίγες μέρες ασφάλισης». Δηλαδή, το ΚΕΠΕ ισχυρίζεται ότι ο εργαζόμενος, που έμεινε ανάπηρος από ατύχημα ή ασθένεια, το επέλεξε, προκειμένου να βρει διέξοδο και να συνταξιοδοτηθεί!

Είναι βέβαιο ότι το αντιασφαλιστικό «τσουνάμι» δε θα αφήσει κανέναν ανέγγιχτο, αφού, όπως είπε ο Γ. Βρούτσης, στόχος της κυβέρνησης είναι «να τα αλλάξει όλα».

Αλλωστε, για τις συνέπειες από την ενοποίηση των Ταμείων, υπάρχει ήδη η εμπειρία από το προηγούμενο «κύμα» ενσωμάτωσης στο ΙΚΑ των Ταμείων των πρώην ΔΕΚΟ, αλλά και άλλων συγχωνεύσεων, με τελευταία την περίπτωση του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ).

Πού οδήγησαν αυτές οι ενοποιήσεις; Στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη μείωση συντάξεων, στην περικοπή των παροχών Υγείας, στη μείωση των εργοδοτικών εισφορών (πρώην ΔΕΚΟ - τράπεζες) και στην αξιοποίηση των αποθεματικών των «εύρωστων» οικονομικά Ταμείων, ώστε να μην πληρώσουν κράτος και εργοδοσία και να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους.

Ταυτόχρονα, εντάθηκε η καλλιέργεια κλίματος διαίρεσης των εργαζομένων, με την προπαγάνδα για «υψηλόμισθους» και «ρετιρέ», στοχεύοντας κυρίως στη νέα γενιά, που δεν έχει πείρα για το πώς διαμορφώθηκε το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και τις ανατροπές που το συνέτριψαν τα τελευταία κυρίως χρόνια.

Κυβέρνηση και εργοδοσία θέλουν να «εξουδετερώσουν» τις νεότερες ηλικίες των εργαζομένων, και αν δεν καταφέρουν να τις στρέψουν ενάντια στους παλιούς ασφαλισμένους, τουλάχιστον να τις καταστήσουν αμέτοχες στις αντιδράσεις που θα προκαλέσει η νομοθέτηση των επόμενων μέτρων, ενώ γι' αυτούς η ασφαλιστική κατάσταση θα είναι ακόμη χειρότερη. Από τα εμπόδια που θα βάλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σ' αυτήν την προσπάθεια, από τη μαζικότητα και τον προσανατολισμό των αγώνων που πρέπει να οργανωθούν, θα κριθεί η έκβαση της μάχης για το Ασφαλιστικό.