Σε εξέλιξη είναι άλλη μια «αναπτυξιακή» φιέστα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αυτήν τη φορά για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Στα πάνελ, στις θεματικές, στις δηλώσεις μέσα και έξω από το συνέδριο, οι συμμετέχοντες από όλο το αστικό πολιτικό φάσμα περιγράφουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, όπως αυτή εξειδικεύεται στην Κεντρική Μακεδονία.

Βεβαίως δεν λείπουν και τα παχιά λόγια περί «τέλους της επιτροπείας», που δήθεν θα συνοδεύσει την ολοκλήρωση του προγράμματος τον ερχόμενο Αύγουστο, περί «επιστροφής στην κανονικότητα» και άλλων παρόμοιων. Μαζί με αυτά και η προσπάθεια της κυβέρνησης αφενός να διαφημίσει τα ψίχουλα που μοιράζει, ανακυκλώνοντας την ακραία φτώχεια, ως ένδειξη της «νέας εποχής», της «ανασυγκροτημένης Ελλάδας», και αφετέρου να οικοδομήσει συμμαχίες με ανώτερα - μεσαία στρώματα, μέσω «χρηματοδοτικών εργαλείων», με κομπασμούς γύρω από τα προγράμματα ΕΣΠΑ κ.λπ.

Ταυτόχρονα, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στέλνουν σαφές το μήνυμα στο λαό ότι προϋπόθεση για να μείνει η Ελλάδα στις «ράγες» της «νέας πορείας», της καπιταλιστικής ανάπτυξης δηλαδή, είναι να ξεγράψει μια για πάντα όσα έχασε κατά τη διάρκεια της κρίσης. «Η έξοδος από τα μνημόνια δεν πρέπει να εκληφθεί ως επιστροφή στην κανονικότητα που υπήρχε πριν από την κρίση, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν τραγωδία», είπε χαρακτηριστικά χτες ο Γ. Δραγασάκης από το βήμα του συνεδρίου.

Αν ξεχωρίζει κάτι στο συγκεκριμένο συνέδριο, είναι η επιβεβαίωση των επιδιώξεων της αστικής τάξης να αξιοποιηθεί η Κεντρική Μακεδονία ως «πύλη εισόδου», όπως λέει η κυβέρνηση, για τα Δυτικά Βαλκάνια, να αναδειχθεί σε «πρωταγωνίστρια των Βαλκανίων», όπως έγραφε την Κυριακή σε άρθρο της η υπουργός Μακεδονίας - Θράκης. Ο στόχος αυτός «κουμπώνει» ακριβώς με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, προδίδοντας το πραγματικό περιεχόμενο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης», την οποία υπηρετεί πιστά η ελληνική κυβέρνηση.

Θυμίζουμε τις «φιλοδοξίες» του Αμερικανού πρέσβη, για μια Θεσσαλονίκη με «οικονομική ενδοχώρα» που θα φτάνει βαθιά μέσα στα Βαλκάνια και βεβαίως το ρόλο που αναθέτει στη χώρα μας, αυτόν του «γεωπολιτικού μεντεσέ» μεταξύ της Ευρώπης και της υπόλοιπης γειτονιάς. Να αποτελέσει δηλαδή η Β. Ελλάδα οικονομικό - πολιτικό - στρατιωτικό κέντρο για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.

Γι' αυτό η κυβέρνηση γίνεται σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό τρέχει για την επίτευξη συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, που θα της επιτρέψει να ενταχθεί στην ιμπεριαλιστική συμμαχία, ώστε αυτή να ενισχυθεί στον ανταγωνισμό της με τη Ρωσία.

Μόνο ανησυχία πρέπει να προκαλούν στο λαό αυτοί οι πολυδιαφημισμένοι σχεδιασμοί, όχι μόνο για την Κεντρική Μακεδονία, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα, αφού τη ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε μια περιοχή που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον αντίπαλων στρατοπέδων, κυρίως των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα της Β. Ελλάδας καταρρίπτει τους μύθους για το «restart» που κάνει η περιοχή, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά στο συνέδριο χτες. Οι μύθοι καταρρίπτονται στις μεγάλες επενδύσεις, όπως στην κατασκευή του αγωγού TAP, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τα εξοντωτικά ωράρια, ταυτόχρονα με τη γενίκευση της ενεργειακής φτώχειας για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Καταρρίπτονται επίσης στις ελλείψεις υποδομών, αλλά και στο σχεδιασμό του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, που προβλέπει μόνο έργα με κριτήριο τα υψηλά ποσοστά κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι για τις ανάγκες των εργαζομένων, όπως η αντιπλημμυρική - αντισεισμική προστασία. Καταρρίπτονται στους κλάδους του Τουρισμού και του Εμπορίου, όπου κυριαρχεί η ανασφάλεια, η δουλειά - λάστιχο μέχρι τελικής πτώσης. Καταρρίπτεται στα χωράφια των φτωχών αγροτών, που στραγγαλίζονται οικονομικά από κράτος, βιομήχανους και τραπεζίτες για να αναπτύσσονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Στον αντίποδα της ανάπτυξης - εφιάλτη, που στο όνομά της καλούν την εργατική τάξη σε θυσίες διαρκείας, οι εργαζόμενοι πρέπει να προτάξουν τα δικά τους αιτήματα, σε σύγκρουση με τους επικίνδυνους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου. Να βροντοφωνάξουν ότι οι ανάγκες τους δεν χωράνε στο σάπιο σύστημά τους, ότι η πάλη τους μπορεί να βάλει τέρμα σε αυτόν τον κατήφορο. Το αυριανό συλλαλητήριο των συνδικάτων και των μαζικών φορέων στη Θεσσαλονίκη να στείλει ένα δυνατό μήνυμα αντεπίθεσης.