Μία από τις μεγάλες υπηρεσίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο σύστημα είναι η πλήρης διαστρέβλωση εννοιών όπως «προοδευτικός», «αριστερός», «κοινωνική δικαιοσύνη» κ.λπ.

Βεβαίως η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί, συνεχίζει και σε αυτόν τον τομέα το ιστορικό έργο της σοσιαλδημοκρατίας.

Ετσι, η αντιπαράθεση που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το δίλημμα «πρόοδος ή συντήρηση», εκτός του ότι εντάσσεται στην προσπάθειά του να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ και να διαμορφώσει το «έδαφος» για να ασκήσει πίεση σε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για συνεργασία μαζί του, εξυπηρετεί και γενικότερες ιδεολογικές και πολιτικές στοχεύσεις.

Πρόσφατο παράδειγμα, αυτό της συνταγματικής αναθεώρησης, όπου η κυβέρνηση κατηγορεί το «παλιό πολιτικό κατεστημένο» ότι «δεν μπήκε ποτέ στη λογική μιας πραγματικά προοδευτικής αναθεώρησης», ενώ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ «μπορεί να αποτελέσει βασικό πόλο μιας μεγάλης προοδευτικής πλειοψηφίας», με στόχο να προωθήσει «ώριμες» συνταγματικές αλλαγές, που «θα διευρύνουν τη λαϊκή κυριαρχία» και «θα κατοχυρώνουν τα κοινωνικά δικαιώματα».

Το πόσο «καίγεται» για τα «κοινωνικά δικαιώματα» η κυβέρνηση, το έχει αποδείξει με τη σειρά μνημονιακών νόμων που χτυπάνε εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αλλά για παράδειγμα και με το νόμο που θέτει πρόσθετους περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα, τα απανωτά κρούσματα ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και πάει λέγοντας.

Αλλά και στη ...διεύρυνση της «λαϊκής κυριαρχίας» δοκιμάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν μέσα σε μια νύχτα έφερε στα μέτρα του το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που ο ίδιος έστησε, για να νομιμοποιήσει στη συνέχεια την υπογραφή του στο τρίτο μνημόνιο, που υποτίθεται ότι απέρριψε με την ψήφο του ο λαός.

Αλήθεια, πόσο «προοδευτική» είναι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, η μετατροπή της σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, που καθιστά στόχο τον λαό και τον εκθέτει σε μεγάλους κινδύνους;

Πόσο «προοδευτική» είναι η διαχείριση και η ανακύκλωση της φτώχειας με ψευτοπαροχές στους πιο εξαθλιωμένους, από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα;

Πόσο «προοδευτικό» είναι να ζουν οι συνταξιούχοι με μέση σύνταξη λίγο πάνω από τα 500 ευρώ; Πόσο «προοδευτική» είναι η ενεργειακή φτώχεια, η μείωση των απαιτήσεων για τα λαϊκά στρώματα πολύ κάτω από τις ανάγκες και τις δυνατότητες ικανοποίησής τους.

Αυτά και άλλα πολλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την πολιτική της τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει, γιατί η πρόοδος για αυτήν μετριέται με μέτρο την ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τα άλλα αστικά κόμματα, που έχουν τις δικές τους «περγαμηνές» στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι τα στενά όρια του σημερινού σάπιου συστήματος, μέσα στα οποία οι «προοδευτικοί» και οι «συντηρητικοί», οι «κεντροαριστεροί» με τους «νεοφιλελεύθερους» και «νεοδεξιούς» μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Είναι μάταιο ο λαός να ψάχνει για «πρόοδο» μέσα στο σύστημα των κερδών, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Το διαφορετικό θα έρθει από το δυνάμωμα του ΚΚΕ, στην πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γιατί πραγματικά «προοδευτικό» σήμερα είναι να απολαμβάνει ο λαός ό,τι μπορούν να του προσφέρουν η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, η τεράστια άνοδος της παραγωγικότητας, ο ασύλληπτος πλούτος που παράγει, απαλλαγμένος από τον βραχνά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Και αυτή η πρόοδος βρίσκεται σε σύγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία που το υπερασπίζει.