Μόνο ως προειδοποίηση για τα χειρότερα που ετοιμάζουν στο λαό ακούγονται οι παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών ότι ο τρόπος που η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την πανδημία αποτελεί «εγγύηση» για τη διαχείριση και της οικονομικής κρίσης, που έρχεται ξανά στο προσκήνιο, με καταλύτη και τον κορονοϊό.

Στην πραγματικότητα, προετοιμάζουν το έδαφος για να φορτώσουν στους εργαζόμενους και το λαό την επερχόμενη κρίση, όπως ακριβώς τους φορτώνουν τις συνέπειες της πανδημίας, για να προστατεύσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται προκλητικά ότι μοίρασε «δίκαια και σε όλους» τα βάρη της επιδημίας, την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι ξεπατώνονται σε εργοστάσια, στην αλυσίδα εφοδιασμού και στα σούπερ μάρκετ, συνωστίζονται επικίνδυνα σε χώρους δουλειάς και μέσα μαζικής μεταφοράς, εισπράττουν απειλές για να μην πάρουν την άδεια ειδικού σκοπού, ακόμα και για να επιστρέψουν μέρος από το πενιχρό επίδομα των 800 ευρώ, εκβιάζονται για να μη δηλώσουν ότι έχουν συμπτώματα, αποκρύπτονται κρούσματα, τα μέτρα ασφάλειας έχουν υποχωρήσει ακόμα περισσότερο, όπως και κάθε έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στο όνομα τού «να βγει η δουλειά» και «να μην κλατάρει η οικονομία».

Οσο για τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Οσοι δεν πήγαν άκλαυτοι, ενισχύοντας τις λίστες της ανεργίας μέχρι τις 18 Μάρτη, είδαν σε δυο βδομάδες να αναζωπυρώνεται η επίθεση που τους έριξε στο κανναβάτσο την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, με μέτρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «στήριξη στην εργασία», στην πραγματικότητα όμως στηρίζουν την εργοδοσία και ήρθαν για να μείνουν.

Οι μεγαλοεργοδότες, από την άλλη, δεν «εισπράττουν» μόνο από την εντατικοποίηση της δουλειάς στους κλάδους που αυτήν την περίοδο δουλεύουν «στο φουλ» και από τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και από τις κάθε είδους διευκολύνσεις και απαλλαγές που τα συνοδεύουν. Οπως η αναστολή πληρωμών σε κράτος και ασφαλιστικά ταμεία, οι επιδοτήσεις μισθού και δανείων, οι μειώσεις ενοικίων, η πλήρης νομική κάλυψη για να εφαρμόζουν συνδυαστικά κάθε είδους αντεργατικό μέτρο.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τομέας της Υγείας. Εκεί όπου οι υγειονομικοί σηκώνουν το βάρος των μεγάλων ελλείψεων σε μέσα, εξοπλισμό και προσωπικό κι από πάνω δέχονται μαζί με όλο το λαό τον εμπαιγμό της κυβέρνησης ότι τα αυστηρά μέτρα περιορισμού πάρθηκαν για να κερδίσει χρόνο στην «ενίσχυση και ανάταξη» του δημόσιου συστήματος της Υγείας!

Η κυβέρνηση όμως αξιοποίησε αυτόν τον χρόνο για να πάρει μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και όχι προστασίας της υγείας των εργαζομένων και των ίδιων των υγειονομικών. Οι προσλήψεις που έγιναν δεν καλύπτουν στο ελάχιστο ούτε τα κενά που προϋπήρχαν σε «κανονικές» συνθήκες, πόσο μάλλον στις έκτακτες της πανδημίας, ενώ κανένα διαφορετικό σχέδιο δεν υπάρχει και στην περίπτωση που ο λαός βρεθεί αντιμέτωπος με το επόμενο κύμα της πανδημίας.

Παράλληλα, συνεχίζεται στο σύνολό της η αντιλαϊκή πολιτική στην Υγεία, με την ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ νέα προνόμια δίνονται στους κλινικάρχες, στο όνομα της «συνεργασίας» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Το έδαφος επομένως είναι στρωμένο, για να συνεχίσει να πληρώνει ο λαός. Αλλωστε, τα αστικά επιτελεία, όπως οι εργοδοτικές ενώσεις των βιομηχάνων και των μεγαλοξενοδόχων, δείχνουν ότι δεν σκοπεύουν να μείνουν με τα ...ορεκτικά της πανδημίας. Ηδη ζητούν μονιμοποίηση των «έκτακτων μέτρων» και ακόμα περισσότερα κονδύλια για να προστατευτεί η κερδοφορία τους.

Εκεί ακριβώς συγκλίνουν και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ανταγωνίζεται την κυβέρνηση σε μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.

Από όπου και να το πιάσει κανείς, αποδεικνύεται ότι ράβουν κουστούμι για το λαό. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν πληρώσει ήδη πολλά, και με την πρόσφατη καπιταλιστική κρίση, και με τις επιπτώσεις της πανδημίας. Δεν πρέπει και δεν θα δεχτούν να ματώσουν ξανά!

Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τελευταίας περιόδου, που συνεχίζονται στις 28 Απρίλη με την πανελλαδική μέρα δράσης στους χώρους δουλειάς, προσθέτουν νέα πείρα, εκπέμπουν αισιοδοξία και διαμορφώνουν προϋποθέσεις για την οργάνωση της αντεπίθεσης.