Οσο πληθαίνουν τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του χρέους, περί ελλειμμάτων και αδυναμίας της κυβέρνησης να επιβάλει τα αναγκαία, για την έξοδο από την κρίση, μέτρα σε όφελος του κεφαλαίου, τόσο πυκνώνει η προπαγάνδα περί εθνικής συνεννόησης, περί κυβερνήσεων συναίνεσης, περί εκλογών, για ισχυρή κυβέρνηση. Πράγματι, οι σημερινές εξελίξεις στην Ελλάδα θέτουν στην πρώτη γραμμή το γενικό πολιτικό ζήτημα. Αλλά δεν είναι η αλλαγή κυβέρνησης. Το ζήτημα είναι αν συμφέρει το λαό ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που θα φέρει νέο κύκλο κρίσης ή αν πρέπει να διαλέξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο, τέτοιον που προτείνει το ΚΚΕ, προς μια κοινωνία όπου η κρίση και η εκμετάλλευση, η ανεργία και η ανασφάλεια θα αποτελούν παρελθόν. Το ζήτημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, και όχι μόνο μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αντικειμενικά μπαίνει στην πρώτη γραμμή, άρα προβάλλει σήμερα η ζωτική ανάγκη να βάλει ο λαός στόχο να επιβάλει με τη δύναμή του την εργατική λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία. Ο λαός να χρησιμοποιήσει σωστά το όπλο της ψήφου και στο ενδεχόμενο εκλογών. Να μη φοβηθεί τον «μπαμπούλα» των αστών περί ακυβερνησίας. Σταθερή κυβέρνηση όποιας μορφής σημαίνει βαθιά αντιλαϊκή πολιτική. Ο λαός να επιβάλει θεαματική μείωση της εκλογικής, και, γενικά, της πολιτικής δύναμης των δύο αστικών κομμάτων. Να μην παγιδευτεί στα πολιτικά σενάρια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος. Οι εκλογές μπορούν να σπρώξουν τα πράγματα προς τα εμπρός, αν κερδίσει έδαφος η πολιτική ρήξης και ανατροπής, αν ενισχυθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία σε βάρος της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, αν στηριχτεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.