Κάθε όριο πρόκλησης ξεπερνάει η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι δίνει τάχα τον «μεγάλο αγώνα» για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και ότι αυτός είναι ο λόγος που οι «διαβουλεύσεις» με τους «θεσμούς» για τα «κόκκινα» δάνεια τραβάνε σε μάκρος. Τα επιτελεία της δηλώνουν μάλιστα «αποφασισμένα» να φέρουν ακόμα και «μονομερώς» στη Βουλή το νέο πλαίσιο, αν δεν υπάρξει συμφωνία!

Το «έργο» της υποτιθέμενης «σκληρής διαπραγμάτευσης» το έχει δει πολλές φορές σε επανάληψη ο λαός, κάθε φορά που η κυβέρνηση έφερνε ένα ακόμα πακέτο με αντιλαϊκά μέτρα.

Τέτοιο άθλιο έργο είναι κι αυτό που ξαναβλέπει τώρα. Γιατί «θεσμοί», κυβέρνηση, τραπεζίτες και επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ήδη συμφωνήσει στο παραπέρα τσεκούρωμα της όποιας προστασίας είχε απομείνει για την πρώτη κατοικία.

Μαζί εντείνουν τους εκβιασμούς στο λαό, ζητώντας του είτε να αποδεχτεί τους πλειστηριασμούς είτε να φορτωθεί μια ακόμα «ανακεφαλαιοποίηση», για τη «σταθεροποίηση» του τραπεζικού συστήματος.

Μαζί έχουν καταστρώσει το σχέδιο των μαζικών πλειστηριασμών και εκβιασμών στα λαϊκά στρώματα για να προσέλθουν στα γκισέ των τραπεζών.

Σχέδιο που - σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά - προβλέπει πρόσκαιρη 12μηνη «προστασία» για όσους «επιβιώσουν» από τους νέους διαδοχικούς «κόφτες» και κριτήρια όπως: Το υπόλοιπο του στεγαστικού δανείου (μέχρι 130.000 ευρώ, μαζί με πανωτόκια και προσαυξήσεις), τα εισοδηματικά κριτήρια (έως 12.500 ευρώ το χρόνο για μονοπρόσωπο νοικοκυριό), το ύψος των καταθέσεων του δανειολήπτη, που αναμένεται να συμπιεστεί παραπέρα, το συνολικό ύψος της ακίνητης περιουσίας ως προς το υπόλοιπο του δανείου και πάει λέγοντας.

Μάλιστα, η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτά τα όρια ως την «καλή εκδοχή» του σχεδίου, συγκριτικά με την πρόταση των «θεσμών», θέλοντας να εθίσει το λαό στη λογική του «μικρότερου κακού», για να δεχτεί αδιαμαρτύρητα την άρση της όποιας προστασίας υπήρχε μέχρι σήμερα.

Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε όσα νομοθέτησε η κυβέρνηση μέχρι τώρα, για να διευκολύνει τις τράπεζες και τα άλλα «κοράκια» στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, όπως για παράδειγμα τους αποκλειστικά ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την ένταση της καταστολής σε όσους αγωνίζονται εναντίον τους, με το σχετικό «ιδιώνυμο», τη δυνατότητα μεταπώλησης σε funds των πακέτων με τα «κόκκινα» δάνεια κ.ο.κ.

Αλλά και εκείνα τα μέτρα που παρουσιάζονται ως «ανακούφιση» τάχα των δανειοληπτών, όπως η επιδότηση της δόσης του δανείου, στην πραγματικότητα αποτελούν έμμεση επιδότηση των ίδιων των τραπεζιτών, με χρήματα που θα κοπούν από άλλες κοινωνικές δαπάνες, ενώ εντείνονται παράλληλα οι εκβιασμοί προς τα λαϊκά στρώματα για να τηρήσουν «απαρέγκλιτα» τις «υποχρεώσεις» τους απέναντι στην τράπεζες.

Οι «διαβουλεύσεις» κυβέρνησης, «θεσμών» και τραπεζιτών για το τι και πώς θα γραφτεί στους ισολογισμούς των τραπεζών, για το πώς θα διευθετηθούν τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, που επίσης περιλαμβάνονται στη ρύθμιση, σε τίποτα δεν αλλάζουν το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργείται για το λαό.

Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι οι στόχοι του κεφαλαίου για μείωση των «κόκκινων» δανείων, προκειμένου να τροφοδοτήσουν τον νέο γύρο καπιταλιστικής συσσώρευσης με φτηνό χρήμα και δανεισμό, σηματοδοτούν ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Και ότι η «δίκαιη ανάπτυξη» προς όφελος του κεφαλαίου, που υπηρετεί η κυβέρνηση, εχθρεύεται τις λαϊκές ανάγκες παντού, και στο ζήτημα της στέγης.

Γι' αυτό η πάλη των εργαζομένων για πραγματική ανακούφιση από το βραχνά των χρεών, με μέτρα όπως αυτά που προβλέπει η σχετική πρόταση νόμου του ΚΚΕ (διαγραφή τόκων και ουσιαστικό «κούρεμα» του χρέους, απαγόρευση πλειστηριασμών κ.ά.), μπορεί να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα μόνο όταν βάλει στο στόχαστρο την πηγή του κακού: Την κατοικία - εμπόρευμα, τις τράπεζες, τους ομίλους στις κατασκευές, για τα κέρδη των οποίων θυσιάζονται τα δικαιώματα του λαού σε στέγη σύγχρονων προδιαγραφών, σε συνδυασμό με την αναμόρφωση των πόλεων, τη δημιουργία αναγκαίων υποδομών, την προστασία από τις φυσικές καταστροφές.