Οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά επιβεβαιώνουν ξανά τα αδιέξοδα της πολιτικής εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς. Την πολιτική αυτή υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, που προκαλούν και κοροϊδεύουν τον λαό, παρουσιάζοντας τους Ευρωατλαντικούς «συμμάχους» ως «εγγυητές» της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή, «προστάτες» των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Τα επαναλαμβανόμενα «ευχολόγια» της ΕΕ για τα Ελληνοτουρκικά αποκαλύπτουν τα ισχυρά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα που τη συνδέουν με την Τουρκία. Η στάση αυτή αντικειμενικά ενθαρρύνει την τουρκική προκλητικότητα.

Απ' αυτήν την άποψη, είναι τουλάχιστον αστείο να παρουσιάζεται το ενδεχόμενο επιβολής εμπάργκο όπλων από την ΕΕ στην Τουρκία ως το «κλειδί» που θα ξεκλειδώσει τις κυρώσεις σε βάρος της και θα ανακόψει τις τουρκικές αμφισβητήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η πώληση όπλων από την ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία πρέπει να «παγώσει», επειδή αναβαθμίζει τις στρατιωτικές απειλές σε βάρος της Ελλάδας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία, όταν μαζί με την Τουρκία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις συμμετέχουν σε κοινές αποστολές και ασκήσεις για να αναβαθμίσουν τις επιχειρησιακές τους ικανότητες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ!

Οταν συνεκπαιδεύονται και στελέχη τους συνεργάζονται σε ΝΑΤΟικά στρατηγεία και επιτελεία. Οταν επιχειρούν στον «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, όπως χαρακτηρίζεται από το ΝΑΤΟ!

Οταν η ελληνική κυβέρνηση «μοιράζεται» με την τουρκική τη ΝΑΤΟική «νόρμα» για 2% του ΑΕΠ σε δαπάνες για τις Ενοπλες Δυνάμεις που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα «έκλεισε» την περσινή χρονιά με στρατιωτικές δαπάνες ύψους 2,24% του ΑΕΠ, δεύτερη πίσω από τις ΗΠΑ και η Τουρκία με 1,89%, οριακά πίσω από το στόχο.

Είναι επομένως εμπαιγμός να λέγεται ότι το εμπάργκο όπλων από την ΕΕ θα «βάλει φρένο» στη στρατιωτική απειλή της Τουρκίας, όταν οι εξοπλιστικές δαπάνες παραμένουν «στο ύψος τους», απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα, που ακολουθεί πιστά και η Ελλάδα.

Και όταν η παγκόσμια αγορά των εξοπλισμών προσφέρει ανεξάντλητες εναλλακτικές για να ξοδέψει ένα κράτος τον προϋπολογισμό του, «παίζοντας» και με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ισχυρότερες πολεμικές βιομηχανίες και μάλιστα εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου!

Τέτοια χαρακτηριστικά έχει άλλωστε και η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για επιβολή εμπάργκο όπλων, παίρνοντας υπόψη τις ισχυρές αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ και σε ό,τι αφορά τους εξοπλισμούς.

Ενδεικτικά, η Γερμανία, ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος προμηθευτής όπλων της Τουρκίας, πούλησε το 2018 στη γείτονα όπλα αξίας 243 εκατ. ευρώ (το 1/3 των εξαγωγών της σ' αυτόν τον τομέα).

Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει με παραγγελίες την αναβάθμιση της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας στην περιοχή, αγοράζοντας αεροσκάφη «Rafale», πιθανά και φρεγάτες, αξίας δισ. ευρώ. Με την αγορά αυτή, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις καθίστανται ο δεύτερος μεγαλύτερος χρήσης των «Rafale», μετά τη Γαλλία που τα παράγει!

Για να υπάρχει πάντως κι ένα μέτρο σύγκρισης, ακριβώς πριν από έναν χρόνο, τον Οκτώβρη του 2019, τα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσιζαν να επιβάλουν εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, ως «απάντηση» στη στρατιωτική επέμβαση στη Β. Συρία.

Το μέτρο αυτό, ανεξάρτητα από το πώς εφαρμόστηκε (αφορούσε μελλοντικές παραγγελίες και όχι τις τρέχουσες), ούτε την Τουρκία απέτρεψε από το να εισβάλει και να διατηρεί σήμερα στρατό στη Β. Συρία, ούτε την προκλητικότητά της φρέναρε στην ευρύτερη περιοχή, ούτε έπληξε τις σχέσεις της με τα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά μονοπώλια, συνολικά με την ΕΕ.

Κι όχι μόνο αυτό: Οταν τον περασμένο Ιούνη, πολεμικά σκάφη της Τουρκίας, που συνόδευαν φορτίο όπλων προς τη Λιβύη, ενεπλάκησαν σε αντιπαράθεση με γαλλικά, της ΝΑΤΟικής δύναμης «Sea Guardian» στη Μεσόγειο, το ΝΑΤΟ, με τη συναίνεση και της πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών κρατών - μελών, έβαλε την υπόθεση στο αρχείο, δίνοντας κάλυψη στη συστηματική παραβίαση του εμπάργκο όπλων από την Τουρκία στη Λιβύη!

Μαζί με όλους αυτούς τους «συμμάχους» της ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα αποκρούσει τάχα τις τουρκικές αμφισβητήσεις, δηλώνοντας ταυτόχρονα έτοιμη να πρωταγωνιστήσει σε διάλογο για επικίνδυνες διευθετήσεις στην περιοχή.

Τα παραμύθια καταρρέουν με πάταγο, η εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι η πηγή και όχι η λύση του προβλήματος. Και σαν τέτοια πρέπει να τα απορρίψει και να τα αντιπαλέψει ο λαός.