Αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την απλόχερη στήριξη του κράτους, «τρίβουν τα χέρια» τους με τα ρεκόρ κερδοφορίας σε κλάδους όπως ο Τουρισμός, η Ενέργεια, οι Μεταφορές, η Ναυτιλία κ.ά., έρχονται τα στοιχεία από την «ΕΡΓΑΝΗ» και τον ΕΦΚΑ για να περιγράψουν το ...«έδαφος» πάνω στο οποίο «χτίζονται» αυτά τα κέρδη.

Πρώτον, το «έδαφος» αυτό έχει ποτιστεί με το «λίπασμα» της δουλειάς - λάστιχο: Σύμφωνα με την «ΕΡΓΑΝΗ», τον Σεπτέμβρη του 2022 το 52,64% των νέων προσλήψεων ήταν συμβάσεις μερικής απασχόλησης.

Μάλιστα, ακόμα και από τις προσλήψεις «πλήρους απασχόλησης», ένα σημαντικό μέρος τους είναι «ορισμένου χρόνου», δηλαδή έχουν ημερομηνία λήξης, που σημαίνει ότι ο μισθωτός ξαναγυρίζει μετά από μερικούς μήνες στις στρατιές των ανέργων.

Δεύτερον, το «έδαφος» είναι στρωμένο από τους μισθούς πείνας, με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ να μαρτυρούν πως τα τελευταία χρόνια, τρεις στους δέκα μισθωτούς σταθερά δουλεύουν σε καθεστώς υποαπασχόλησης, με μισθούς 300 και 400 ευρώ.

Αλλά και ο μέσος μισθός τον περασμένο Νοέμβρη ήταν μόλις στα 800 ευρώ καθαρά, επιβεβαιώνοντας από άλλη μπάντα ότι ο εκτρωματικός νόμος των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τις «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό δεν «κοστίζει» τίποτα στους επιχειρηματικούς ομίλους και, από την άλλη, δεν βελτιώνει ούτε στο ελάχιστο τη ζωή της πλειοψηφίας των μισθωτών.

Τρίτον, οι επενδύσεις γίνονται σε ένα «έδαφος», όπου η εργοδοσία έχει το ελεύθερο να ανακυκλώνει το εργατικό δυναμικό και να μην αναλαμβάνει καμιά υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους, πέρα από τον μισθό - ξεροκόμματο.

Ετσι, και πάλι σύμφωνα με την «ΕΡΓΑΝΗ», μόνο την περίοδο Γενάρη - Σεπτέμβρη 2022 οι απολύσεις έφτασαν σχεδόν τα 2 εκατομμύρια! Με απλά λόγια, μέχρι το τέλος του χρόνου οι απολύσεις θα έχουν ξεπεράσει τα 2,5 εκατομμύρια, που σημαίνει ότι για κάθε μισθωτό στη διάρκεια του έτους αντιστοιχεί τουλάχιστον μία απόλυση...

Το «έδαφος» λοιπόν είναι στρωμένο εδώ και χρόνια για την εργοδοσία, από ένα νομοθετικό πλαίσιο - πολυεργαλείο που διαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις, με το οποίο μπορεί να επιβάλλει σχέσεις εργασίας - λάστιχο, να απολύει χωρίς εμπόδια, να κρατάει τους μισθούς στα τάρταρα. Να εντείνει δηλαδή την εκμετάλλευση για να κερδίζει περισσότερα.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η παραπάνω εικόνα διαμορφώνεται σε μια χρονιά που το ΑΕΠ καταγράφει αύξηση κοντά στο 8,5%! Επιβεβαιώνεται δηλαδή για πολλοστή φορά ότι τα αδιέξοδα που μεγαλώνουν για τους εργαζόμενους, δεν είναι κάποια «απόκλιση» από την «κανονικότητα» της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της σε ανάπτυξη και κρίση.

Ούτε βέβαια αποτελούν κάποια «ελληνική» ιδιαιτερότητα, όπως προσπαθεί να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να «ξεπλύνει» την ΕΕ και τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, που «τρέχουν» στις ίδιες ράγες. Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που δείχνουν ότι οι πραγματικοί μισθοί σε όλη την ΕΕ έχουν μειωθεί κατά 9% φέτος, ενώ την ίδια περίοδο τα εταιρικά κέρδη έχουν αυξηθεί μέχρι και 6,5%!

Καμιά «ανάσα» δεν μπορούν επομένως να δώσουν στην εργατική τάξη τα «ψίχουλα» που μοιράζει η κυβέρνηση, ή αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κι ενώ το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο παραμένει άθικτο και θωρακίζεται με νέους νόμους.

Γι' αυτό είναι ανάγκη σήμερα να πολλαπλασιαστούν τα ελπιδοφόρα παραδείγματα κλάδων και χώρων δουλειάς, όπου οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους, βγαίνουν μαζικά και οργανωμένα στον αγώνα. Εκεί όπου χωρίς καμιά «αναμονή» για «λύσεις» από τους γνωστούς «σωτήρες», διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς, ΣΣΕ με καλύτερους όρους δουλειάς, κοντράροντας στην πράξη αντεργατικούς νόμους και διατάξεις.

Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες αγώνες όπως αυτοί να αγκαλιάσουν ακόμα περισσότερους κλάδους και χώρους δουλειάς. Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση δουλεύουν οι πρωτοπόρες δυνάμεις στα συνδικάτα για να αποτελέσει η απεργία στις 9 Νοέμβρη «σημείο καμπής». Να βάλουν οι εργαζόμενοι ακόμα πιο «δύσκολα» σε κυβέρνηση και εργοδοσία, για να πάρουν κουράγιο, δυναμώνοντας την αναμέτρηση για δουλειά και ζωή με δικαιώματα.