Είναι καθαρό ότι το προβεβλημένο αυτές τις ημέρες σίριαλ της «κόντρας» της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με την τρόικα δεν αφορά καμιά αντιπαράθεση για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και την υπεράσπισή τους. Πρόκειται για αντιπαράθεση που δεν αμφισβητεί σε καμία των περιπτώσεων τη στρατηγική του κεφαλαίου όπως έχει αποτυπωθεί σε κατευθύνσεις της ΕΕ συναποφασισμένες από τα κράτη - μέλη της. Πολύ περισσότερο που διαφωνίες υπάρχουν και στο εσωτερικό της τρόικας και δεν αφορούν κυρίως τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα αλλά γενικότερα τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Χρειάζεται άλλη μια φορά να πούμε ότι οι εργαζόμενοι σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις πρέπει να ξεχωρίσουν, από τη μια, τη διαπάλη ανάμεσα σε εκπροσώπους του κεφαλαίου που αφορούν τους δικούς τους οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς. Από την άλλη, την ενιαία στρατηγική όλων τους απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη στάση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχόλιο του γραφείου Τύπου του αναφέρεται σε «δήθεν διαπραγμάτευση» που δεν αμφισβητεί τον πυρήνα της «μνημονιακής πολιτικής». Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτή την τοποθέτηση προσπαθεί να συσκοτίσει δύο πλευρές: Πρώτον, ότι διαπραγμάτευση μπορεί να υπάρξει και μάλιστα σκληρή για το πώς θα εξυπηρετηθούν τα διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού. Δεύτερον, ότι η αντιλαϊκή επίθεση δεν περιορίζεται στην πολιτική των μνημονίων, αφορά τη στρατηγική του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων οι στόχοι των οποίων είχαν διακηρυχθεί πολλά χρόνια πριν την κρίση και τα μνημόνια. Στόχοι που δεν πρόκειται να αναιρεθούν με ή χωρίς μνημόνιο όσο η Ελλάδα είναι καπιταλιστική, μέλος της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Αλλωστε, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις σήμερα λένε «όχι άλλο μνημόνιο». Τώρα, λοιπόν, που θολώνει ακόμα περισσότερο αυτή η «αντιμνημονιακή γραμμή» και η επιχειρηματολογία περί «αναδιαπραγμάτευσης» ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται...