Πληθαίνουν τις τελευταίες μέρες και με διάφορους τρόπους οι παρεμβάσεις μερίδων της αστικής τάξης στην αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, που τη συγκεκριμένη περίοδο εστιάζεται στην αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών.

Βασικό στοιχείο αυτής της παρέμβασης του κεφαλαίου είναι η υπόδειξη στα αστικά κόμματα, κύρια στην κυβέρνηση και στη ΝΔ, να χαμηλώσουν τους τόνους γύρω από τα ζητήματα που υπηρετούν την πόλωση, στο «παιχνίδι» της κυβερνητικής εναλλαγής, και με συναίνεση να σκύψουν πάνω από τα σοβαρά και μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την αστική τάξη και τα οποία συνοψίζονται με τους εξής δύο τίτλους: Οικονομική ανάκαμψη και γεωπολιτική αναβάθμιση.

Αναπόφευκτα, η συζήτηση αυτή εντείνεται όσο βρίσκονται σε εξέλιξη η δεύτερη «αξιολόγηση», με όλα τα «δύσκολα» αντιλαϊκά μέτρα που περιέχει, μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οικονομικής ρευστότητας, η αντιπαράθεση για τη διευθέτηση του χρέους και βέβαια το «παρανάλωμα του (ιμπεριαλιστικού) πυρός» από την Ουκρανία μέχρι τη Βόρεια Αφρική.

Επομένως, δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι τα διακυβεύματα για το κεφάλαιο είναι πολλά και επείγοντα, με δεδομένο μάλιστα ότι οι εξελίξεις στην περιοχή είναι ραγδαίες σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, γεγονός που υποδηλώνεται και από τις επισκέψεις Ομπάμα και Λαβρόφ στην Ελλάδα με διαφορά λίγων ημερών.

Δεν είναι καθόλου τυχαία μια αρθρογραφία που αναπτύσσεται στον οικονομικό κυρίως Τύπο, όπου ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου εκφράζουν την ανησυχία τους για το κατά πόσο η αντιπαράθεση στα επιμέρους δυσκολεύει αντικειμενικά τη συναίνεση, τουλάχιστον ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα αστικά κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, στα βασικά ζητήματα, που αφορούν την ανάκαμψη της οικονομίας και την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου που παίζει η χώρα εν μέσω γενικευμένων αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή.

Τα δυο αυτά ζητούμενα για το κεφάλαιο δεν είναι άσχετα το ένα με το άλλο, το αντίθετο. Η οικονομική σταθερότητα και ανάκαμψη είναι προαπαιτούμενο για τη γεωπολιτική αναβάθμιση, η οποία με τη σειρά της ενισχύει τις προϋποθέσεις για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, η κυβέρνηση διαφημίζει τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας (μέλος της ΕΕ - Ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ, λειτουργία στρατιωτικών βάσεων, γειτνίαση με περιοχές μεγάλου ενδιαφέροντος για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κ.ά.), για να αποσπάσει στήριξη στο σχέδιο της οικονομικής ανάκαμψης και γι' αυτό προβάλλει την Ελλάδα ως το μοναδικό πόλο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.

Ετσι, ισχυρά οικονομικά συμφέροντα εκφράζουν μέσω του Τύπου την ανησυχία τους για την αντιπαράθεση κυβέρνησης - αντιπολίτευσης, όταν «κορυφαία ανάγκη» είναι «σαφείς κινήσεις για αναθέρμανση της οικονομίας», καθώς θεωρούν ότι «είναι όντως ορατές οι συνθήκες για εφαρμογή (υπό προϋποθέσεις σταθερότητας και σοβαρότητας) αγωγής ανάρρωσης της οικονομίας μέσα από προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων». Στη βάση αυτή, ασκούν πιέσεις για ουσιαστική συναίνεση κυβέρνησης και ΝΔ, συνολικά των αστικών κομμάτων.

Ανάλογες είναι οι «παραινέσεις» και σε ό,τι αφορά το στόχο της γεωπολιτικής αναβάθμισης, ιδιαίτερα μπροστά στην επίσκεψη Ομπάμα. Γράφεται, για παράδειγμα, στον Τύπο ότι «θα είναι λάθος να καλλιεργηθούν υπερβολικές προσδοκίες», ότι ενδέχεται στο μέλλον η στρατηγική σχέση Ελλάδας - ΗΠΑ να φτάσει στα επίπεδα των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ισραήλ ή την Αίγυπτο, «αλλά για να φτάσουμε εκεί, έχουμε πολύ δρόμο (...) Ισως είναι αναγκαία και μια διαφορετική κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που θα άντεχε να "παίξει μπάλα" στην περιοχή ακόμη πιο δυνατά και ανοικτά, γιατί μόνον έτσι θα αναπληρωνόταν το κενό της Τουρκίας». Εν κατακλείδι, σημειώνεται ότι «στην προβολή ισχύος της χώρας δεν μετράει τίποτα περισσότερο από το πόσο σοβαροί και ενωμένοι είμαστε στα του οίκου μας»...

Στόχοι που μόνο νέες θυσίες και κινδύνους προμηνύουν για το λαό.