Η ρήση του Μπρεχτ «αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι» δεν θα μπορούσε παρά να βρει πλέρια αντανάκλαση στις αιτίες και στο περιεχόμενο των μαθητικών κινητοποιήσεων. Μιλούν κάποιοι για ανάγκη να υπάρχουν «ανοιχτά σχολεία» τη στιγμή που άφησαν τους μαθητές χωρίς βιβλία, χωρίς εκπαιδευτικούς, φορτωμένες τις οικογένειές τους με τα χαράτσια της φοροληστείας, την ανεργία, τη φτώχεια από τη δραστική μείωση των μισθών, που έκλεισαν 2.000 σχολεία με τις συγχωνεύσεις. Θέλουν να πείσουν ότι οι εισαγγελείς και οι απειλές είναι παιδαγωγικό μέσον. Το σχολείο αποτελεί αντανάκλαση κάθε εποχής. Το φτωχό σχολείο όπου ο εισαγγελέας, ο διευθυντής... σε ρόλο εισαγγελέα, ο εκπαιδευτικός σε ρόλο καταδότη, ο φιμωμένος τρομοκρατημένος μαθητής αντανακλά το μοντέλο που στήνουν οι ίδιοι οι οποίοι χτυπούν αλύπητα το λαό γιατί τον θέλουν υποταγμένο. Και το πασχίζουν από τα σχολειά ακόμη. Δεν έχει γίνει καθεστώς και είναι στο χέρι όλων των ανθρώπων του μόχθου να μη γίνει ποτέ.