Στο 15ο Συνέδριό μας αποφασίσαμε να σημειώσουμε "τα 80χρονα" με ξεχωριστό τρόπο. Για την ακρίβεια, να προετοιμαστούμε από τώρα, για να προϋπαντήσουμε αυτήν την επέτειο με έναν ξεχωριστό τρόπο, όπως ακριβώς ξέρουν οι κομμουνιστές και ταιριάζει σε ένα παρόμοιο γεγονός με μεγάλη ιστορική σημασία. Να προετοιμαστούμε, αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τις παραδόσεις και αξίες, που το ίδιο το Κόμμα δημιούργησε στην 78χρονη δράση του: Την ικανότητά του να λύνει τα πιο σπουδαία προβλήματα της δράσης του μέσα στους αγώνες για τα λαϊκά προβλήματα. Την αφοσίωση στα δίκια της εργατικής τάξης, τη συνέπεια λόγων και έργων, την κατάκτηση του πρωτοπόρου ρόλου του, με την ηρωική δράση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, των μελών και στελεχών του.

Γνωρίζουμε, όμως, με ακρίβεια την κατεύθυνση των εξελίξεων, όπως αυτή διαγράφεται και προβλέπεται με σαφήνεια στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Αποφάσεις, που βγήκαν μέσα από μια συλλογική και επιστημονική μελέτη της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης, που επικρατεί στη χώρα μας και στον κόσμο, καθώς και των τάσεων στις εξελίξεις. Είμαστε, επίσης, εξοπλισμένοι με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να ασκήσουμε την πιο πλατιά και πιο βαθιά επίδραση στα πράγματα για θετικές, προς όφελος του εργαζόμενου λαού, εξελίξεις.

Είμαστε, επομένως, σε θέση, τιμώντας τα 80 χρόνια, να θέσουμε φιλόδοξους στόχους, να επιταχύνουμε τις εξελίξεις, να ανοίξουμε, ρεαλιστικά, προοπτικές και να μετατρέψουμε τη μεγάλη αυτή επέτειο σε ένα κορυφαίο γεγονός στη δράση του Κόμματος, με νέες κατακτήσεις και επιτυχίες.

Τι, αλήθεια, θα μπορούσαμε να θέσουμε ως κεντρικό στόχο, ως κύριο καθήκον; Χωρίς αμφιβολία, στο επίκεντρο πρέπει να βρεθεί η δημιουργική σύνδεση της ιστορικής διαδρομής με την προοπτική του αύριο. Να φωτίσουμε με τη δύναμη της ιστορικής πείρας τους δρόμους και τα καθήκοντα του μέλλοντος. Την κοινωνία, που αγωνιζόμαστε να κατακτήσουμε και να οικοδομήσουμε. Την κοινωνία, που θα έχει ως σημαία της: "Ολοι για έναν και ένας για όλους".

Μα, πάνω απ' όλα, και κυρίως, στο επίκεντρο των επιδιώξεών μας θα μπορούσε να μπει: Η σύνδεση του ΚΚΕ, των ιδεών και της πολιτικής του με τις πλατιές λαϊκές μάζες. Με την εργατική τάξη, τη νεολαία, τις εργαζόμενες γυναίκες και τα άλλα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, με τις δυνάμεις της επιστήμης και του πολιτισμού. Να γίνει το ΚΚΕ πραγματικά κόμμα μαζών, αναγνωρισμένος ηγέτης στη συνείδησή τους. Να γίνει, ακριβέστερα, ένα σημαντικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Να επιταχύνουμε αυτήν τη διαδικασία, που, έτσι κι αλλιώς, συντελείται. Να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά στη δράση όλων των κομματικών οργανώσεων. Να κατακτήσει το Κόμμα μια νέα θέση για την καλύτερη προώθηση των σκοπών του.

Η προώθηση ενός τέτοιου καθήκοντος, γενικής σημασίας και αξίας, από την άποψη της πρακτικής δράσης, σημαίνει τη συγκέντρωση δυνάμεων και προσπαθειών σε ορισμένους στόχους, που, στη φάση αυτή, αποκτούν μιαν ιδιαίτερη προτεραιότητα και αποτελούν αποφασιστικούς κρίκους για τη λύση του προβλήματος, που πιο πάνω σημειώσαμε.

Πρώτον: Πιο αποφασιστικά, πιο σταθερά και πιο τολμηρά να προβάλλουμε στους εργαζόμενους, στο λαό, στη νεολαία την προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, την προοπτική των αλλαγών, που ανταποκρίνονται στα συμφέροντά τους, στα συμφέροντα του τόπου. Να μεταφέρουμε σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση, στο χωριό και στα σχολειά και να οξύνουμε την αντιπαράθεση γύρω από το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα, όπως διατυπώθηκε στο 15ο Συνέδριο και όπως το βάζει η ζωή από χίλιες μεριές. Να ανοίξουμε πλατιά τη συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και τα συμφέροντα που συγκρούονται. Η απελευθέρωση των πλατιών λαϊκών μαζών από τις αυταπάτες, ότι είναι δυνατό να βρουν δικαίωση οι προσδοκίες τους στην πολιτική και τις υποσχέσεις των αστικών και μικροαστικών κομμάτων, πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης όλου του Κόμματος και σε όλα τα μέτωπα.

Το πρόγραμμα "σύγκλισης", που προβάλλεται από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ως η μόνη επιλογή για τη σωτηρία της Ελλάδας, πρέπει να αποκαλυφθεί πλατιά ότι είναι πολιτική επιλογή, που υπηρετεί, αποκλειστικά και μόνο, τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των καπιταλιστών σε βάρος του λαού. Είναι πολιτική, που δεν έχει καμιά σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων, και στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Είναι δρόμος προσαρμοσμένος και υποταγής στις αντεργατικές αντιλαϊκές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.

Οι ίδιες οι εξελίξεις, οι οποίες είναι μάλιστα ραγδαίες, και οι εμπειρίες που αποκτά κάθε μέρα ο εργαζόμενος λαός δημιουργούν προϋποθέσεις για να κατανοείται καλύτερα ότι ο δρόμος της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ο δρόμος των δικών τους συμφερόντων και, μάλιστα, αναπόφευκτος. Δρόμος, που οδηγεί στην αφαίρεση της εξουσίας από το σημερινό μπλοκ δυνάμεων και αναδείχνει τον εργαζόμενο λαό, μέσα από το Μέτωπο, κυρίαρχο της τύχης του. Οσο αυτή η αντιπαράθεση δεν ανοίγεται μέσα στο λαό, είναι βέβαιο ότι θα βρίσκουν έδαφος και απήχηση οι λογικές του "μονόδρομου", της υποταγής, της μοιρολατρίας, των αυταπατών, της ταξικής συνεργασίας και θα κυριαρχεί ο φόβος, η ταλάντευση και η αποδιοργάνωση του λαϊκού μαζικού κινήματος.

Δεύτερον: Σκοπός μιας τέτοιας ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, της πάλης για την οικοδόμηση του Μετώπου, είναι ακριβώς να συνειδητοποιήσουν η εργατική τάξη, η νεολαία, η εργαζόμενη αγροτιά, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα, η προοδευτική διανόηση ότι τα συμφέροντά τους είναι κοινά, ότι έχουν στα χέρια τους ακατανίκητη δύναμη και η δύναμη αυτή βρίσκεται στην οργάνωσή τους, στη συσπείρωσή τους.

Η οργάνωση, επομένως, του λαού σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη είναι στρατηγικής σημασίας καθήκον. Η οργάνωση αυτή μπορεί και πρέπει να παίρνει πολλές μορφές και να καταλήγει σε ένα ενιαίο λαϊκό μέτωπο, με πανελλαδική διάσταση. Η ιδέα του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που δείχνει και υπηρετεί αυτήν την αναγκαιότητα, θα γονιμοποιείται και θα γίνεται μια πραγματικά αυθεντική λαϊκή συσπείρωση, όσο γίνεται υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, όσο ξεκαθαρίζεται στη συνείδησή τους ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις σημερινές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τους συνοδοιπόρους τους.

Τρίτον: Το άνοιγμα των μεγάλων αυτών θεμάτων μέσα στο λαό έχει ως προϋπόθεση την κινητοποίηση και των αντίστοιχων δυνάμεων με ένα ανάλογο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο γνώσεων και εμπειριών.

Οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν και είναι πολλαπλάσιες των οργανωμένων κομματικών και κνίτικων δυνάμεων. Αλλά και το θέμα του εξοπλισμού μπορεί να λυθεί μέσα στη δράση.

Δίπλα σε κάθε κομματική οργάνωση, υπάρχουν νέες, ζωντανές και φρέσκες δυνάμεις, έτοιμες να στηρίξουν την κομματική προσπάθεια και να καλύψουν πολλές από τις ανάγκες, που καθημερινά γεννιούνται στη μαζική πολιτική δουλιά του Κόμματος, φτάνει να στρέψουμε προς τα εκεί αποφασιστικά την προσοχή μας.

Στη διαδικασία αυτή, εάν επιμείνουμε, θα δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για να λυθεί, "εν δράσει", "εν θερμώ", ένα από τα πλέον κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Κόμμα: Η ανανέωση των κομματικών γραμμών με νέο αίμα και η ανάπτυξη των οργανωμένων κομματικών δυνάμεων σε ζωτικής σημασίας χώρους για το κίνημα και την προοπτική του Κόμματος.

Είναι φανερό ότι το παραπάνω πρόβλημα, αυτό δηλαδή της έλλειψης των απαραίτητων και κατάλληλα εξοπλισμένων δυνάμεων, που πολλές φορές προβάλλεται ως εμπόδιο στην εκπλήρωση αναγκαίων στόχων, ως ένα βαθμό, έχει αντικειμενική βάση. Είναι, κατά μεγάλο μέρος, πρόβλημα καθοδήγησης και ικανότητας στην κατάλληλη αξιοποίηση των δυνάμεων που υπάρχουν και της αναζήτησης των κατάλληλων μεθόδων για την άντληση μέσα από το λαό νέων δυνάμεων, όπου τα περιθώρια εδώ είναι ανεξάντλητα. Σε τελευταία ανάλυση, το οργανωτικό πρόβλημα και, γενικότερα, η άνοδος της ιδεολογικής στάθμης του Κόμματος δεν μπορούν να λυθούν έξω από την πάλη και κυρίως έξω από την πάλη για την κατάκτηση της εμπιστοσύνης των πλατιών λαϊκών μαζών με τις ιδέες και την πολιτική του Κόμματος.

Εξετάζοντας από αυτήν τη σκοπιά την προετοιμασία για τα 80 χρόνια του ΚΚΕ, είναι βέβαιο ότι πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν και να επιταχυνθεί η λύση πολλών και σύνθετων προβλημάτων. Είναι επίσης βέβαιο ότι υπάρχουν πολλές ακόμα και πιο ενδιαφέρουσες σκέψεις από αυτές που διατυπώνονται σε αυτό το σημείωμα.

Με το σημείωμα αυτό, θέσαμε έναν κατ' αρχήν προβληματισμό, ως μια ελάχιστη συμβολή στο γιορτασμό των 78χρονων του ΚΚΕ.

Με τη βεβαιότητα ότι "δε θα λείψει κανείς" από τη μεγάλη αυτή καμπάνια, που ετοιμάζει το Κόμμα μας για τα 80χρονα, ας προετοιμαστούμε όλοι για τη μεγάλη αυτή συνάντηση μετά από 2 χρόνια, με ήσυχη τη συνείδηση ότι κάναμε όλα όσα αξίζουν για να τιμήσουμε 80 χρόνια αγώνων και θυσιών.

17 ΝΟΕΜΒΡΗ: Με βαριά ιστορική κληρονομιά η σημερινή ημέρα.

Στις 17 Νοέμβρη 1918 ιδρύθηκε το ΚΚΕ, ώριμος καρπός της ταξικής συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης, που οργανώνεται σε ενιαίο κόμμα. Εβδομήντα οκτώ χρόνια το ΚΚΕ, το πιο παλιό αλλά και συνάμα το πιο νέο κόμμα της Ελλάδας, βρίσκεται στην πρωτοπορία της ταξικής πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας, όπου θα βασιλεύει η αρχή "στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του" (Ιστορικό αφιέρωμα στις σελίδες 16-17).

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973: Η εξέγερση της νεολαίας, των λαϊκών μαζών, ενάντια στο αμερικανοκίνητο καθεστώς των συνταγματαρχών για "ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" και με το "ΕΞΩ οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ". Τα ιδανικά του Νοέμβρη εξακολουθούν να πυρπολούν τις καρδιές όσων δεν έχουν σκύψει το κεφάλι, συνεχίζουν να συνεγείρουν τις συνειδήσεις για ανατροπή του σάπιου συστήματος (σελίδες 9-13).

ΣΗΜΕΡΑ,17 Νοέμβρη 1996, ο αγώνας δε σταματά. Και βέβαια το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές είναι στην πρωτοπορία. Το Κόμμα, έχοντας βγει από τις τελευταίες εκλογές με θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, εκτιμά την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και τις πολιτικές εξελίξεις, προσδιορίζει το ρόλο του και του λαϊκού κινήματος και καθορίζει τους βασικούς άξονες δράσης, έως τον Ιούνη του 1997. Η ΚΕ του ΚΚΕ προχώρησε στην τελική εκτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών της 22/9/1996 και η απόφαση δημοσιεύεται σήμερα στο "Ρ" (σελίδες 6-8).

Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ,όμως, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, δεν προμηνύει τίποτε το καλό για τους εργαζόμενους. Ο "Ρ", σ' ένα ειδικό αφιέρωμα, παρουσιάζει τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Ποιες είναι οι αποφάσεις των κυβερνητικών επιτελείων και τι ετοιμάζουν σε βάρος των εργαζομένων, μετά από 10 χρόνια σκληρής λιτότητας. Ποιες είναι οι αντιδράσεις τους και οι αντιδράσεις των φορέων τους... (σελίδες 18-39).

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ δεν είναι καθόλου ρόδινα για την κυβέρνηση Σημίτη, έστω και αν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν τον ανησυχούν οι κοινωνικές αντιδράσεις στην αντιλαϊκή πολιτική. Αντίθετα, ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται βαρύς για την κυβέρνηση. Στις 28 Νοέμβρη, ξεκινά η λαϊκή αντεπίθεση. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν προκηρύξει 24ωρη πανεργατική απεργία. Ο γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος, μιλάει στο "Ρ" για το τι πρέπει να διεκδικηθεί από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και την κλιμάκωση του αγώνα (σελίδα 39).

ΑΠΟ την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Δ. Αγκαβανάκης μιλά για το περιεχόμενο και την προοπτική που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις στον αγώνα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (σελίδα 38).

ΟΜΩΣ και οι αγρότες δε μένουν πίσω. Η καταστροφική, στην κυριολεξία, αγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης τους ξεσηκώνει. Ηδη έχουν αποφασιστεί, για τις 28 Νοέμβρη, πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα και νομαρχιακά στο Αγρίνιο και στον Εβρο και έπεται συνέχεια... (σελίδες 8-9).

ΣΤΟ επίκεντρο των λαϊκών κινητοποιήσεων είναι και η κατάσταση των ασφαλιστικών Ταμείων και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που βρίσκεται "εν διωγμώ" από την κυβέρνηση Σημίτη. Ο "Ρ", με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το φάρμακο, παρουσιάζει σήμερα μελέτη για το πώς στο ΙΚΑ, αν και εφαρμόζεται η λίστα από το 1993, οι φαρμακευτικές δαπάνες έχουν αυξηθεί (σελίδες 42-43).