• Με ακόμα χειρότερους όρους για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας ξεκινά στις 12 Σεπτέμβρη η σχολική χρονιά. Κενά, ελλείψεις και λειτουργικά προβλήματα προμηνύει η υποχρηματοδότηση της Παιδείας, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζεται με εντονότερους ρυθμούς το στήσιμο του «νέου» σχολείου της ημιμάθειας. Το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής», που κάλπικα επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, αποκαλύπτεται ότι δεν είναι παρά προπαγανδιστικό εύρημα για να συγκαλυφθεί η συνειδητή και συνολική υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας.
• Η εκπαίδευση που οικοδομεί η κυβέρνηση για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών έχει 2.000 λιγότερα σχολεία, χιλιάδες λιγότερους εκπαιδευτικούς, που θα μετακινούνται σε όλη την Ελλάδα, έλλειψη βιβλίων, νέες βαθιές αντιδραστικές αλλαγές στο περιεχόμενο, σχολεία και πανεπιστήμια - επιχειρήσεις. Αυτά τα μέτρα αποτελούν συστατικό στοιχείο της αντιλαϊκής πολιτικής, θα έχουν βαριές άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες στη ζωή της λαϊκής οικογένειας.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης χτες, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, επιβεβαίωσε πως δεν τους φτάνει σαν κυβέρνηση η αντιλαϊκή επίθεση που έχουν εξαπολύσει, αλλά, προκειμένου να διασώσουν την εξουσία των μονοπωλίων, θέλουν και το λαό συνένοχο. Και γι' αυτό έχουν βάλει μπρος την ιστορία με τα δημοψηφίσματα. Δηλαδή, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση ο εργαζόμενος να συμφωνήσει με την εξαθλίωση, την ανεργία, την ανασφάλεια, πρέπει σώνει και καλά να βγαίνει από ένα δημοψήφισμα πως όχι μόνο συμφωνεί αλλά λέει: «πάρτε κι άλλα». Το παράδειγμα δεν είναι υπερβολικό, με δεδομένη την πείρα από τα δημοψηφίσματα σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλωστε, αν δεν μπορούσε να ελέγξει τον τρόπο διεξαγωγής και ερμηνείας του αποτελέσματος, δεν υπήρχε περίπτωση η κυβέρνηση να ζητήσει δημοψήφισμα, για παράδειγμα, στο Ασφαλιστικό, όπως ανέφερε χτες ο υπουργός Δικαιοσύνης. Οσο και αν για χάρη της καπιταλιστικής λογικής του κέρδους έχει καταργηθεί η λογική, δεν υπάρχει περίπτωση να κέρδιζε αποδοχή από τους εργαζόμενους ούτε το σημερινό Ασφαλιστικό, ούτε το αγριότερο που έχουν στα σκαριά. Ταυτόχρονα, φυσικά, μεθοδεύεται και ο γενικότερος αποπροσανατολισμός με «τον αριθμό των βουλευτών», «τα εθνικά θέματα» κ.ά. Αν πραγματικά ήθελαν τη γνώμη του λαού για το σύνολο της πολιτικής τους, θα έκαναν εκλογές. Ολα τα άλλα είναι «στολές παραλλαγής», για να μη φαίνεται η ουσία της βάρβαρης πολιτικής τους.