Ο λαός πρέπει να γυρίσει την πλάτη στα κάλπικα και εκβιαστικά διλήμματα που επιστρατεύουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τις μέρες αυτές. Τόσο οι κορόνες της ΝΔ για τη «χειρότερη κυβέρνηση» που «δεν πρέπει να μείνει ούτε μια μέρα παραπάνω», όσο και τα καλέσματα του ΣΥΡΙΖΑ στο λαό να μην επιτρέψει την «παλινόρθωση» της διακυβέρνησης ΝΔ και της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής που οδήγησε, όπως λένε, στην κρίση, πρέπει να φάνε πόρτα από το λαό.

Τι δεν λέει κανένας από τους δύο; Οτι μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, που μονιμοποίησε και επέκτεινε τα δύο προηγούμενα, όπως και τους εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους που ακολούθησαν και που όλα μαζί αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής που θα εφαρμόσουν τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από εναλλαγές κυβερνήσεων και επιμέρους διαφοροποιήσεις.

Μέσα στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα ζουν το μόνιμο πισωγύρισμα στις ανάγκες τους.

Αυτή η πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου βρίσκεται στον πυρήνα τόσο της «δίκαιης ανάπτυξης» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της «βιώσιμης ανάπτυξης» της ΝΔ, σχέδια που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και προβλέπουν επιπλέον «κίνητρα» και προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ένταση της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς και παραπέρα χτύπημα της τιμής της εργατικής δύναμης, επιδοματική πολιτική που θα αντικαθιστά τα δικαιώματα που θα συνεχίζουν να ξηλώνονται σε Υγεία - Πρόνοια, Παιδεία.

Γι' αυτό, απ' όπου κι αν τα πιάσει κανείς, τα εκβιαστικά διλήμματα και η λογική του «μικρότερου κακού» πάνε με μαθηματική ακρίβεια το λαό και τα δικαιώματά του από το κακό στο χειρότερο.

Για παράδειγμα, όσο κι αν τσακωθούν μεταξύ τους για το «Ασφαλιστικό Πινοσέτ», με τίποτα δεν κρύβεται ότι ο καβγάς γίνεται για το πώς και με τι ρυθμούς θα προωθήσουν το περιβόητο σύστημα των «τριών πυλώνων» που αποτελεί χτύπημα στον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, το οποίο βρίσκεται στον πυρήνα και του αντιασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου, της κυβέρνησης, και των προτάσεων της ΝΔ.

Οσο κι αν καβγαδίσουν για την αναλογία των προσλήψεων και των αποχωρήσεων, ο καβγάς γίνεται με «ένα το κρατούμενο» και για τους δύο την υποστελέχωση και το παραπέρα τσεκούρωμα στους προϋπολογισμούς, την εμπορευματοποίηση σε Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια που προώθησαν και προωθούν και οι δύο, που βάζει και αυτό το ζήτημα στη ζυγαριά της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας.

Οσο κι αν σηκώσει η κυβέρνηση τον μπαμπούλα της μεγαλύτερης καταστολής, αξιοποιώντας και τις κραυγές της ΝΔ για τη «μηδενική ανοχή» που θα δείξει απέναντι στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, με τίποτα δεν κρύβεται ότι είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που πήγε πολλά βήματα παραπέρα την αντισυνδικαλιστική νομοθεσία, βάζοντας ανάμεσα στα άλλα παραπέρα εμπόδια στην προκήρυξη απεργιών, ότι επί των ημερών του συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, αγρότες, φοιτητές έγιναν ξανά θύματα της κρατικής καταστολής.

Και βέβαια, δεδομένη και για τους δύο είναι η παραπέρα εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με το κόστος και τους κινδύνους που συνεπάγονται για το λαό, όσο κι αν ξεπουπουλιάζονται για το ποιος μπορεί να φέρει μεγαλύτερα «ανταλλάγματα» για την αστική τάξη της χώρας.

Γι' αυτά και γι' άλλα τόσα, οι κυβερνήσεις των νεοφιλελεύθερων και των ακροδεξιών, από κοινού βέβαια με τις σοσιαλδημοκρατικές, δίνουν με κάθε ευκαιρία τα συγχαρητήριά τους στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες» της.

Επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούν εναλλάξ η μία πίσω από την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν έφυγε ποτέ για να... παλινορθώσει τώρα, αλλά ότι αντίθετα ενισχύεται με κάθε κυβέρνηση, πισωγυρίζοντας συνεχώς τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.

Τον δρόμο αυτόν προς τα μπροστά ο λαός μπορεί να τον ανοίξει μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του. Με αυτή την κατεύθυνση να σταθούν στις κάλπες του Μάη δυναμώνοντας παντού το ΚΚΕ.