Με τη γνωστή «συνταγή» των voucher και pass επιχειρεί για άλλη μια φορά η κυβέρνηση να διασκεδάσει την αγανάκτηση του λαού από τη μεγάλη ακρίβεια, την ώρα που απορρίπτει προκλητικά και στο όνομα των «δημοσιονομικών αντοχών» το δίκαιο αίτημα για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές τους.

Το «market-pass», που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, αντιστοιχεί σε ένα μπουκάλι γάλα τη μέρα για μια τετραμελή οικογένεια, την ώρα που οι ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά έχουν εκτοξεύσει το κόστος για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών.

Είναι αποκαλυπτικό ότι το 67% των νοικοκυριών έχουν μειώσει τις αγορές βασικών ειδών, περιορίζοντας κι άλλο τα αναγκαία για την επιβίωσή τους. Οι μεγάλες αλυσίδες όμως αυξάνουν τους τζίρους και τα κέρδη τους, επειδή πουλάνε τα προϊόντα πανάκριβα.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι 34 μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής αύξησαν τα κέρδη τους κατά 16,87% το 2021 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, στα 221,96 εκατ. ευρώ. Το πρώτο 9μηνο του 2022 ο τζίρος των αλυσίδων σούπερ μάρκετ συνέχισε να αυξάνεται με ρυθμούς 4,5%, παρά τη μείωση της κατανάλωσης.

Ετσι, μετά τα καλάθια ...καπαμά, το «market-pass» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση έχει στόχο να θωρακίσει την κερδοφορία τους και να συγκρατήσει την πτώση της κατανάλωσης, καθώς οι τιμές βρίσκονται στα ύψη και εκεί θα παραμείνουν.

Το κράτος «πουλάει φούμαρα» ότι φορολογεί τα κέρδη των μεγάλων ομίλων για να ανακουφίσει τάχα τα λαϊκά νοικοκυριά από την ακρίβεια.

Εχουν το θράσος να τα λένε αυτά όταν ο προϋπολογισμός που ψήφισαν το περασμένο Σάββατο προβλέπει 2 δισ. ευρώ περισσότερους έμμεσους και άμεσους φόρους στον λαό, ο οποίος πληρώνει σταθερά το 95% των κρατικών εσόδων!

Ακόμα και στους πιο κερδοφόρους κλάδους, όπως η ναυτιλία, η φορολογία των ομίλων είναι ...εθελοντική, με βάση το συμφωνητικό που συνυπέγραψε η κυβέρνηση με 500 εφοπλιστικές επιχειρήσεις.

Οσο για τα λεγόμενα «υπερκέρδη» των διυλιστηρίων, εδώ γελάνε και οι πέτρες! Η κερδοφορία των δύο μεγαλύτερων ομίλων της αγοράς ξεπερνάει για φέτος τα 2,67 δισ. ευρώ ενώ ο λαός μετράει τα δεκάλεπτα για να βάλει βενζίνη, πόσο μάλλον για να ζεστάνει το σπίτι του.

Τα χρήματα που θα κοστίσει το «market-pass» θα τα αρπάξουν από την άλλη τσέπη του λαού και θα τα επιστρέψουν πολλαπλάσια στα ταμεία των μεγάλων ομίλων.

Ηδη για τις επιχειρήσεις της Ενέργειας «τρέχουν» επιδοτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία πληρώνει η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία με νέα χαράτσια και αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα.

Τόσο οι τωρινές εξαγγελίες της κυβέρνησης όσο και η πείρα από τα προηγούμενα voucher και pass δείχνουν ότι καμία ανάσχεση του πληθωρισμού, καμία ανακούφιση του λαού δεν πρόκειται υπάρξει. Οι ανατιμήσεις οφείλονται στην ίδια τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, που τη θωρακίζουν με τους νόμους τους όλα τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις.

Μόνο τα μέτρα που διεκδικούν συνδικάτα και φορείς, μεταξύ άλλων για κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων στα καύσιμα, μπορούν να δώσουν ανάσα στον λαό. Αυτά τα μέτρα, όμως, τα απορρίπτουν ασυζητητί η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα, όπως έκαναν και με την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαφημίζει μια «πιο δίκαιη» και ...«κοστολογημένη» διαχείριση της ακρίβειας, ανταγωνίζεται την κυβέρνηση στην «κουπονομαχία».

Παίζουν «την κολοκυθιά» για το πόσα είναι τα «υπερκέρδη» των ομίλων της Ενέργειας, ενώ είναι γνωστό ότι με τους νόμους τους κέρδη και ζημιές γίνονται ακορντεόν, ανάλογα με το τι εξυπηρετεί κάθε φορά τα μονοπώλια.

Ο ψευτοκαβγάς τους κρύβει κάτω από το χαλί την τρελή κερδοφορία των ομίλων από την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και την εμπορευματοποίηση ενός ζωτικού αγαθού, όπως η Ενέργεια.

Απέναντι στα δίκαια αιτήματα του λαού για μέτρα πραγματικής ανακούφισης, ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται κι αυτός τις «αντοχές της οικονομίας», τους «δημοσιονομικούς περιορισμούς» και τις ...«καλές πρακτικές της ΕΕ», που τις ζουν από την καλή και την ανάποδη οι λαοί σε όλα τα κράτη - μέλη.

Ως εδώ λοιπόν με την κοροϊδία! Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος δείχνουν τον δρόμο της διεκδίκησης για τον λαό, που μόνο αυτός μπορεί να ταράξει τα νερά, διεκδικώντας πραγματικές ανάσες από την ακρίβεια, βάζοντας στο στόχαστρο την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων, την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων που τη στηρίζουν.