Ολο και περισσότερο πυκνώνουν τα σύννεφα μιας πολύ πιο γενικευμένης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή και ενώ εδώ και 5 χρόνια συνεχίζεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, που έχει οδηγήσει σε προσφυγιά, φτώχεια και καταστροφή της χώρας. Η Τουρκία από το περασμένο Σάββατο ξεκίνησε βομβαρδισμούς από το έδαφός της σε συριακό έδαφος κατά θέσεων των Κούρδων και του συριακού στρατού, ενώ δηλώνει ότι στο όνομα της «ασφάλειάς της θα είναι αποφασιστική», υπονοώντας και χερσαία επέμβαση. Ανάλογες κινήσεις φαίνεται να ετοιμάζει και η Σαουδική Αραβία (με άλλες χώρες του λεγόμενου ισλαμικού συνασπισμού) με αποστολή στρατού, 150.000 ανδρών, στο έδαφος της Συρίας. Η Συρία, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο της επιθετικότητας των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, Τουρκίας, Ισραήλ και πετρελαιομοναρχιών της περιοχής με «αιχμή του δόρατος» τη λεγόμενη αντιπολίτευση και τους τζιχαντιστές, για να πέσει η μη αρεστή κυβέρνηση του Ασαντ, τείνει να μετατραπεί σε μια μεγάλη πυριτιδαποθήκη που απειλεί όλη την περιοχή. Η επέμβαση των πρώτων έφερε και την επέμβαση της Ρωσίας σε συνεννόηση με τη συριακή κυβέρνηση, που από το Σεπτέμβρη του 2015 άλλαξε τα δεδομένα σε στρατιωτικό επίπεδο, γι' αυτό και το ΝΑΤΟ σχεδιάζει να διευρύνει την παρουσία του στην περιοχή.

Οι αστικές τάξεις - και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους - των χωρών της Δύσης, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου, όπως και της Ρωσίας, δεν έχουν καμία ευαισθησία για τους λαούς και το δράμα που περνάνε. Αυτό που υπηρετούν με τις κινήσεις σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων, η εξασφάλιση γεωστρατηγικών θέσεων, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους. Αυτό που γίνεται στη Συρία, το είδαμε πριν στη Λιβύη, στην Τυνησία, το βλέπουμε στην Ουκρανία.

Οι συμμαχίες που δημιουργούνται, που στην πραγματικότητα είναι λυκοσυμμαχίες, είναι ένας πόλεμος όλων με όλους για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, που οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους. Την ίδια ώρα που στήνονται τα διπλωματικά τραπέζια, μεταξύ εκπροσώπων των κεφαλαιοκρατών, η κάθε δύναμη, η κάθε αστική τάξη προσπαθεί να κατοχυρώσει στο έδαφος και με στρατιωτικά μέσα το δικό της χώρο επιρροής. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο Τούρκος αντιπρόεδρος, Γιαλτσίν Ακντογάν, που είπε ότι η χώρα του δεν μπορεί να μένει απλός παρατηρητής γιατί «δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτε παίζοντας αμυντικά και, αντίθετα, μπορείς να χάσεις ό,τι έχεις». Φυσικά, αυτό υιοθετούν και οι άλλες αστικές τάξεις που εμπλέκονται στη σύγκρουση στη Συρία, όπως και η ελληνική, που μέσω της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με το παραμύθι της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», μετέχει μέχρι τα μπούνια σε αυτές τις εξελίξεις. Στο φόντο αυτών των εξελίξεων γίνεται κατανοητό ότι ενέργειες, όπως αυτή της απόφασης για επιτήρηση των ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων από ΝΑΤΟική ναυτική δύναμη με τη μετατροπή του Αιγαίου σε «γκρίζα ζώνη», σηματοδοτούν επικίνδυνες προοπτικές για την όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή του Αιγαίου με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας.

Οι εξελίξεις στη Συρία, ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η στάση της κυβέρνησης κάνουν επιτακτικό οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν τον πόλεμο των συμφερόντων των μονοπωλίων. Να είναι σε ετοιμότητα για να αποτρέψουν την εμπλοκή της χώρας μας σε νέα ιμπεριαλιστικά μακελειά.