Πολλά είναι τα στοιχεία που καταγράφουν το τελευταίο διάστημα μια περαιτέρω όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και χωρών της ΕΕ με την καπιταλιστική Ρωσία, σε διάφορα πεδία και κυρίως στο έδαφος των εξελισσόμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε Συρία, Ουκρανία, που είναι αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών μονοπωλιακών ομίλων για το ξαναμοίρασμα αγορών, τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, και των δρόμων μεταφοράς τους και των γεωστρατηγικών ζωνών επιρροής. Η όξυνση αυτή εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους για τους λαούς, λόγω του ενδεχομένου μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης, σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι ζητούμενο, ενώ οι προβλέψεις μιλάνε για την πιθανότητα σύντομα η καπιταλιστική οικονομία πολλών χωρών να μπει σε νέα κρίση.

Η σφοδρή αντιπαράθεση στη Συρία ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία επικεντρώνεται στις εξελίξεις στο Χαλέπι, όπου οι δυνάμεις που στηρίζουν οι ΗΠΑ, η λεγόμενη αντιπολίτευση που συνεργάζεται και με τζιχαντιστικές ομάδες, δέχονται ισχυρές πιέσεις από το συριακό στρατό και τη συνδρομή των ρωσικών βομβαρδιστικών.

Ο επιδιωκόμενος συμβιβασμός των δύο ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με πρόσχημα την εκδίωξη των τζιχαντιστών δολοφόνων του «Ισλαμικού Κράτους», «σκάλωσε» τυπικά στη διαφωνία τού «ποιος θα θεωρείται τρομοκράτης» και ποιος όχι, αλλά στην πραγματικότητα έχει σχέση με την ακατάπαυστη διαμάχη για τη διαμόρφωση ευνοϊκού συσχετισμού δυνάμεων για την κάθε πλευρά και το σχεδιασμό της επόμενης μέρας στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Επίσης, αυτές τις μέρες, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη συμφωνία του 2000 με τις ΗΠΑ για την καταστροφή πλουτωνίου που προορίζεται για οπλικά συστήματα, «λόγω μη φιλικών ενεργειών των ΗΠΑ προς τη Ρωσική Ομοσπονδία». Ακόμη, αναπτύσσει στρατιωτικές δυνάμεις στη Μεσόγειο, ενισχύει τις βάσεις που έχει, όπως στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς, και προωθεί βαλλιστικούς πυραύλους στο Καλίνινγκραντ με βεληνεκές 700 χλμ. (έως το Βερολίνο), ως απάντηση στην προώθηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Βαλτική.

Στο ίδιο φόντο και άλλες ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία και η Βρετανία, σηκώνουν τους τόνους κατά της Ρωσίας, με το πρόσχημα δήθεν «του ανθρωπισμού και της προστασίας των αμάχων στο Χαλέπι και αλλού», επιχειρώντας να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους στην περιοχή. Η Γαλλία ζητάει να καταδικαστούν η Ρωσία και η Συρία για εγκλήματα πολέμου και η Βρετανία επίσης κατονομάζει τη Ρωσία ως τον υπεύθυνο για την περίεργη δολοφονική επίθεση στις 19 Σεπτέμβρη σε κομβόι ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ κοντά στο Χαλέπι. Η Ρωσία πέρασε σε αντίποινα ακυρώνοντας το προγραμματισμένο ταξίδι του Πούτιν στο Παρίσι και απάντησε με αυστηρό τρόπο στις κατηγορίες της Βρετανίας. Μέρος του εκρηκτικού σκηνικού που διαμορφώνεται, είναι και οι κινήσεις επαναπροσέγγισης Τουρκίας - Ρωσίας, που αφορά σε πολλά πεδία και τομείς, από την Ενέργεια (με την επανέναρξη των εργασιών για τον «Τουρκικό Αγωγό» φυσικού αερίου) μέχρι τη στρατιωτική συνεργασία. Κινήσεις που συναντούν τις αντιδράσεις των ΗΠΑ. Αξιοσημείωτη, επίσης, είναι η πρόοδος των σχέσεων Τουρκίας - Γερμανίας και η δυνατότητα της τελευταίας να μεταφέρει κατασκοπευτικά αεροσκάφη «Αwacs» στη ΝΑΤΟική βάση του Ιντσιρλίκ.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα των εξελίξεων, μέσα στην οποία η ελληνική αστική τάξη, με πολύ δραστήρια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαμορφώνει τους δικούς της άξονες και αντιάξονες, τις συμμαχίες, συμμετέχει ενεργά στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση παραμυθιάζει και καθησυχάζει το λαό ότι εργάζεται για τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή, ενώ η Τουρκία καθημερινά αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με την ανοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και επίσης προωθείται διχοτομικό σχέδιο στην Κύπρο κ.ά.

Η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι οι κίνδυνοι είναι μπροστά, ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός, αντίθετα χρειάζεται μαζική εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και την ελληνική εμπλοκή.