Οι υπουργοί της ΕΕ διαχώρισαν τον εργάσιμο χρόνο σε «ενεργό» και «ανενεργό», ανοίγοντας το δρόμο να πληρώνουν οι εργοδότες μόνο τον θεωρούμενο απ' αυτούς «ενεργό» και όχι και τον «ανενεργό», δηλαδή το χρόνο αναμονής και επιφυλακής του εργαζόμενου στην επιχείρηση, που θεωρείται χρόνος ξεκούρασης. Με την υιοθέτηση της «ρήτρας εξαίρεσης» (opt out), το κεφάλαιο μπορεί να επιβάλλει, μέσω «ατομικών διαπραγματεύσεων», ως ανώτερο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας καταρχήν τις 60 ώρες, ή, σε συνδυασμό με τον «ανενεργό» χρόνο, τις 65 ώρες. Οι διαβεβαιώσεις της Ελληνίδας υπουργού ότι αυτές οι αποφάσεις δε θα εφαρμοστούν στην Ελλάδα είναι εντελώς υποκριτικές. Πρώτον, η κυβέρνηση συμφωνεί. Δεύτερον, οι βιομήχανοι το απαιτούν και τρίτον και οι δύο ξέρουν ότι οι αποφάσεις - κατευθύνσεις της ΕΕ είναι, και με τη δική της έγκριση, δεσμευτικές.