Με τις αδιαμεσολάβητες, απευθείας συνεννοήσεις του ΣΕΒ με την πλευρά του κουαρτέτου, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια γύρω από τον κύκλο της δεύτερης «αξιολόγησης», με ειδικό βάρος στα λεγόμενα «αναπτυξιακά αντίβαρα», δηλαδή τις παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες των λεγόμενων «αντίμετρων» και του υποτιθέμενου «ουδέτερου» δημοσιονομικά πακέτου. Ουσιαστικά οι προτάσεις του ΣΕΒ ταυτίζονται με αυτές των Ευρωπαίων βιομηχάνων και εργοδοτών της «Business Europe», ενώ το συγκεκριμένο πακέτο έρχεται να «δέσει» με τις σχετικές προτάσεις της συγκυβέρνησης, που έγιναν γνωστές τις προάλλες από την εφημερίδα «Αυγή».

Την ίδια ώρα, η «μεγάλη εικόνα» φωτίζεται και από την πλευρά της ενδοαστικής διαπάλης και των ανταγωνισμών γύρω από το μέλλον της ΕΕ και των διαφόρων σεναρίων σχετικά με την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης στην Ευρωζώνη. Οι παρεμβάσεις που προτείνονται από το Σύνδεσμο των Ευρωπαίων βιομηχάνων έρχονται να «δέσουν» και με τα 5 «διαφορετικά» σενάρια της «Επιτροπής Γιούνκερ», στην πραγματικότητα αποτελούν τον συνεκτικό τους ιστό και τον κοινό παρονομαστή στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης και των αναδιαρθρώσεων για την «ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τις άλλες μεγάλες οικονομίες του πλανήτη», όπως τονίζουν οι βιομήχανοι.

Γράφει η εφημερίδα «Αυγή» για «αναπτυξιακές προτάσεις» της κυβέρνησης, που αφορούν σε παρεμβάσεις όπως για την «εξοικονόμηση Ενέργειας σε ελληνικές επιχειρήσεις που είναι ενεργοβόρες» (δηλαδή μειώσεις φόρων επί του ενεργειακού κόστους των βιομηχάνων), για τη «στήριξη στοχευμένων περιφερειακών υποδομών», καθώς και για επιπλέον κεφάλαια μέσω του «αναπτυξιακού νόμου», δηλαδή διοχέτευση περισσότερου «ζεστού» κρατικού χρήματος και άλλων ενισχύσεων για τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων.

Από την πλευρά τους, οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι και ο ΣΕΒ εστιάζουν σε ζητήματα όπως μείωση ενεργειακών φόρων και απελευθέρωση αγοράς, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» (ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει η εργοδοσία), επέκταση των ευρωπαϊκών υποδομών μεταφοράς και Ενέργειας, μέσω άρσης όλων των εμποδίων (ρυθμιστικών, διοικητικών, τεχνικών), «αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής προσαρμογής» προς την κατεύθυνση μείωσης των μη παραγωγικών δαπανών και τόνωσης των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κ.ά.

Ταυτόχρονα, η ατζέντα των Ευρωπαίων βιομηχάνων και του ΣΕΒ περιλαμβάνει τις «βέλτιστες πρακτικές» στην «αγορά εργασίας» και στο Ασφαλιστικό. Μεταξύ αυτών, η παραμονή στην εργασία για «μακρύτερο χρονικό διάστημα», ώστε να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, και ο «εξορθολογισμός», όπως λένε, του «ρυθμιστικού περιβάλλοντος εργασίας», ώστε να γίνει «πιο απλό, ευέλικτο και σαφές». Σε αυτό το επίπεδο, προδιαγράφονται και τα αποτελέσματα των αντιλαϊκών παζαριών συγκυβέρνησης - κουαρτέτου σχετικά με τις επόμενες ανατροπές στα εργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει, όπως η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, οι ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο κ.ο.κ.

Σε αυτό το φόντο, ανεξάρτητα από εξειδικεύσεις και προσαρμογές, τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά μέτρα» που συζητά η συγκυβέρνηση με το κουαρτέτο, εντάσσονται στο ευρύτερο πακέτο για την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο ΣΕΒ, «ας αξιολογήσουν λοιπόν τα αναπτυξιακά μέτρα που καλούνται να λάβουν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, για να τα ενσωματώσουν στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς δεύτερη σκέψη».