Νέοι αγώνες ξεδιπλώνονται καθημερινά και αγκαλιάζουν όλο και περισσότερα τμήματα του λαϊκού κινήματος με ουσιαστικά αποτελέσματα. Ορισμένα τέτοια αποτελέσματα είναι η μεγάλη πείρα, που συγκεντρώνεται από τις λαϊκές δυνάμεις, η αποκάλυψη στα μάτια του λαού της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, η δύναμη της οργάνωσης και της συλλογικής δράσης του λαού, το ατσάλωμα ενάντια σε κάθε είδους ιδεολογική, πολιτική, κατασταλτική τρομοκρατία.

Το πείσμα και η μαχητικότητα των αγροτών, των καθηγητών, των ναυτεργατών προηγούμενα, καθώς και άλλων τμημάτων εργαζομένων, που βγαίνουν στους δρόμους του αγώνα, αποκαλύπτουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, τη συνεχώς ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, απέναντι σε μια πολιτική, που θέλει να αφανίσει τη μικρομεσαία αγροτιά και συνολικά την αγροτική οικονομία, που θέλει να διαλύσει τη δημόσια δωρεάν παιδεία, που μοιράζει νέα "πτωχολόγια" στους δημόσιους υπαλλήλους, που καταστρέφει την παραγωγική βάση της χώρας, που οδηγεί στον αφελληνισμό την ελληνική ναυτιλία, που τινάζει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας...

Η βδομάδα που έρχεται βρίσκει στο δρόμο του κοινού αγώνα δασκάλους, νηπιαγωγούς και καθηγητές, με την έμπρακτη συμπαράσταση γονιών και μαθητών, ανοίγοντας πιο πλατιά το μέτωπο ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα οι καθηγητές, με ψηλά ποσοστά συμμετοχής, μπαίνουν στην τρίτη βδομάδα της απεργίας διαρκείας. Με συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή, ξεκινούν αύριο οι δάσκαλοι και νηπιαγωγοί πενθήμερη απεργία. Οι δημόσιοι υπάλληλοι απαντούν με 48ωρη πανελλαδική απεργία, ενάντια στο νέο μισθολόγιο, από αύριο και, στις 11.30 π.μ., πραγματοποιούν συγκέντρωση, μπροστά στα γραφεία της ΑΔΕΔΥ. Σε 24ωρη απεργία κατεβαίνουν την Τετάρτη οι οικοδόμοι όλης της χώρας.

Σε επιφυλακή και εγρήγορση, εξάλλου, βρίσκονται οι αγρότες για τις νέες δυναμικές κινητοποιήσεις τους, μετά την ολοκλήρωση του προβλεπόμενου από τις Συντονιστικές Επιτροπές προγράμματος διαμαρτυρίας μέχρι σήμερα και παρά την ένταση του οργίου τρομοκρατικής βίας και αυθαιρεσίας, από τη μεριά της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού. Την ίδια στιγμή, διευρύνεται το κίνημα αλληλεγγύης προς την αγωνιζόμενη αγροτιά μας.

Η ΚΝΕ δυνάμωσε την παρουσία της στο διεθνές κίνημα της νεολαίας. Πήρε πρωτοβουλίες για τη συνεργασία των Κομμουνιστικών Νεολαιών και το συντονισμό του αντιιμπεριαλιστικού νεολαιίστικου κινήματος.

Η ΚΝΕ πρωτοστάτησε για τη συνεργασία των Βαλκανικών Νεολαιών, διοργανώνοντας με επιτυχία 3 Βαλκανικές Συναντήσεις Νέων στην Ελλάδα. Πήρε την πρωτοβουλία για την πρώτη συνάντηση ΚΝ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα. Διοργάνωσε από κοινού με την ΕΔΟΝ Κύπρου και φιλοξένησε Διεθνή Συνάντηση Νεολαιών για το Κυπριακό.

Η Οργάνωσή μας έχει σημαντική συμβολή στην ανασυγκρότηση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ), ως φορέα συντονισμού των Κομμουνιστικών, προοδευτικών - ριζοσπαστικών Νεολαιών με αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Από τη θέση του συντονιστή του τμήματος Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής της ΠΟΔΝ (από κοινού με τις ΚΝ Πορτογαλίας και Ισπανίας), η ΚΝΕ συνέβαλε στην ανάπτυξη της δράσης της ΠΟΔΝ στην περιοχή. Με την ενεργή συμμετοχή της στα όργανα της ΠΟΔΝ (Γενικό Συμβούλιο και Συντονιστικό Συμβούλιο), βοήθησε στη λειτουργία και δράση της Ομοσπονδίας.

Τα τελευταία χρόνια δόθηκε μια μάχη για το χαρακτήρα της ΠΟΔΝ, η οποία δεν έχει λήξει οριστικά. Ο προσανατολισμός της, ως αντιιμπεριαλιστική - αριστερή Ομοσπονδία πρέπει να κατοχυρώνεται καθημερινά και στην πράξη.

Συνολικά η ΚΝΕ έχει μεγάλο μερτικό στην ανάκαμψη των συλλογικών διαδικασιών ανάμεσα στις Κομμουνιστικές Νεολαίες, αλλά και τις άλλες Αντιιμπεριαλιστικές Οργανώσεις, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που πέρασε το Παγκόσμιο Νεολαιίστικο κίνημα. Ωστόσο, η κατάσταση σήμερα δεν είναι εύκολη. Οι ανατροπές στις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες επέδρασαν με συγχύσεις και ταλαντεύσεις σε πολλές οργανώσεις, οι οποίες οδηγούν συχνά στην έντονη συζήτηση και αντιπαράθεση, ως αντανάκλαση των θέσεων που παίρνουν τα αντίστοιχα κόμματά τους.

Για την ΚΝΕ αποτελεί προτεραιότητα η συνέχεια της δουλιάς της στα Βαλκάνια και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, για την ανάπτυξη αντιστάσεων μπροστά και στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, για την πλήρη επικυριαρχία τους στην περιοχή.

Στόχος μας πρέπει να είναι ο συντονισμός και η ανάπτυξη κοινών πρωτοβουλιών μεταξύ των ΚΝ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης, ως πυρήνα για τη συνεργασία των Αντιιμπεριαλιστικών Οργανώσεων της Ευρώπης.

Μπροστά μας βρίσκεται η υλοποίηση του 14ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών (ΠΦΝΦ) τον Αύγουστο '97 στην Κούβα, ενός θεσμού αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης και δράσης των νέων όλου του κόσμου.

Η ΚΝΕ, έχοντας συμβάλλει καθοριστικά στη διατήρηση του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του ΠΦΝΦ στις σύγχρονες συνθήκες, θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για την αγωνιστική συνέχειά του και στο μέλλον.

ME TO KKE ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΦΟΔΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Με τις αποφάσεις 15ου Συνεδρίου, το Κόμμα μας, το ΚΚΕ χάραξε τη μονή προοπτική προς όφελος της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για το σοσιαλισμό, φωτίζοντας ταυτόχρονα το δρόμο και τον τρόπο. Με τη συγκρότηση ενός δυνατού, πανίσχυρου κοινωνικού - πολιτικού Μετώπου ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό που η εργατική τάξη καλείται να αναδειχτεί ηγετική δύναμη, δίπλα της θέση έχουν όλα εκείνα τα στρωματά του λαού που απειλούνται, δοκιμάζονται και καταπιέζονται από την κυριαρχία των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Η συγκρότηση και το δυνάμωμα του Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου. Θα είναι καρπός των μαζικών λαϊκών και νεανικών αγώνων, της όξυνσης της ταξικής πάλης και της πολίτικης και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Θα είναι αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης από τους εργαζομένους και τη νεολαία, πως για να αλλάξουν τα πράγματα προς όφελός τους πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, πως χρειάζονται και απαιτούνται ριζικές αλλαγές, αποφασιστική σύγκρουση με τα μονοπώλια, ανατροπή της κυριαρχίας τους και του καπιταλισμού.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στο λαό και πρώτα από όλα στην εργατική τάξη και τη νεολαία αποτελεί την πιο βασική προϋπόθεση τόσο για τη συγκρότηση και την ισχυροποίηση, όσο για την προοπτική και την ικανότητα του μετώπου νασυγκρουστεί αποφασιστικά με την εξουσία των μονοπωλίων και τον ιμπεριαλισμό, και να φτάσει ως το τέλος, στη σοσιαλιστική επανάσταση και τη νίκη.

Η συγκέντρωση δυνάμεων και η δημιουργία των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του μετώπου αποτελεί σήμερα το άμεσο πολιτικό καθήκον του ΚΚΕ, το άμεσο πολιτικό καθήκον της ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ μπορεί και πρέπει να έχει τη δική της συμβολή στο να πάρει η νεολαία τη θέση της, δίπλα στην εργατική τάξη στο μεγάλο το μέτωπο της μάχης και της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Η θέση της νεολαίας ανήκει στο μέτωπο. Η πλειοψηφία της νεολαίας μπορεί να εμπνευστεί από την πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ και να βρεθεί δίπλα του, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αναμετρηθεί και να νικήσει τους πραγματικούς της εχθρούς που της αφαιρούν τα δικαιώματά της, απειλούν τη ζωή και το μέλλον της. Να αμφισβητήσει ουσιαστικά το άδικο, βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα. Να ανοίξει το δρόμο και να κατακτήσει ένα πραγματικά ελεύθερο, ειρηνικό και δημιουργικό μέλλον, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

Γνωρίζουμε πως η μάχη με τις αντιδραστικές δυνάμεις της εκμετάλλευσης, του ιμπεριαλισμού, θα είναι πολύ σκληρή. Δεν τους φοβόμαστε. Ξέρουμε πως ο δρόμος προς το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό είναι ανηφορικός και γεμάτος παγίδες. Μα γνωρίζουμε πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς το μέλλον, η ανάγκη και η απαίτηση της εποχή μας. Είμαστε αισιόδοξοι, όχι μόνο γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, μα γιατί μπορούμε και να βρούμε τη δύναμη για να το κατακτήσουμε. Εχουμε εμπιστοσύνη στο Κόμμα μας, στο ηρωικό πρωτοπόρο και ασυμβίβαστο ΚΚΕ, στην εργατική τάξη και τη νεολαία της πατρίδας μας. Η εμπειρία μας και τα αποτελέσματα από τις έως τώρα μάχες, την πολιτική και ιδεολογική αναμέτρηση, εδραιώνουν την πεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε πιο θαρραλέα και πιο αποφασιστικά στο δυνάμωμα των δεσμών μας με τη νεολαία. Στη ρωμαλέα μαζικοποίηση της Οργάνωσής μας, και στην αντιπαράθεση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Τα καθοδηγητικά όργανα και στελέχη έχουν την πρώτη ευθύνη για την υλοποίηση των στόχων μας. Ο ρόλος τους υπήρξε καθοριστικός στη μέχρι τώρα πορεία της Οργάνωσης, είναι και γίνεται ακόμα πιο καθοριστικός για να ανταποκριθεί με επιτυχία στα νέα καθήκοντα που έχει μπροστά της.

Η βελτίωση της λειτουργίας και της συγκρότησής τους ήταν αργή και βασανιστική, η ποσότητα και η ποιότητα της καθοδηγητικής τους δουλιάς μόλις και μετά πολλών δυσκολιών κάλυπτε τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες και απαιτήσεις των οργανώσεων. Αυτό μέχρι σε ένα βαθμό ήταν φυσιολογικό, γιατί τα περισσότερα όργανα που συγκροτήθηκαν στην πορεία προς το 6ο Συνέδριο και αμέσως μετά από αυτό, ήταν εξαιρετικά αδύνατα, ασταθή και άπειρα. Στην πορεία ανανεώθηκαν πολλές φορές, για να αρχίσουν να σταθεροποιούνται και να κατακτούν τα βασικά χαρακτηριστικά των καθοδηγητικών οργάνων. Παρ' όλα αυτά δεν απαλλάχτηκαν από μια σειρά αδυναμίες που έκανε την καθοδηγητική τους δουλία να έχει σημαντικά κενά και ανεπάρκειες.

Τα νέα όργανα που θα εκλεγούν ξεκινούν με καλύτερες προϋποθέσεις, μα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να κατορθώσουν να καθοδηγήσουν δημιουργικά και όχι να είναι απλοί μεταφορείς σκόρπιων καθηκόντων και στεγνών κατευθύνσεων.

Για να ανταποκριθούν και να λύσουν πρακτικά τα προβλήματα που συναντά η οργάνωσή τους, και να βοηθήσουν αποτελεσματικά τις ΟΒ στη δράση τους, πρέπει πρώτα από όλα να είναι απαιτητικά από τη δική τους και προσφορά. Να μην παραιτούνται στην πρώτη μεγάλη δυσκολία, μα να μαθαίνουν μέσα από την πείρα τους. Να αναπτύσσουν διαρκώς τη συλλογικότητα στη λειτουργία και στη δράση. Να καταβάλουν προσπάθεια για την αφομοίωση των θέσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ, και της ιδεολογίας μας. Να πρωτοστατούν στη δράση, στη μάχη.

Επιδιώκοντας τη βοήθεια και στήριξη των αντίστοιχων κομματικών οργάνων να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να εξοπλίζουν ιδεολογικά και να βοηθούν δημιουργικά τις ΟΒ στην ανάπτυξη πολύμορφης δράσης στο χώρο τους και στο κίνημα της νεολαίας, και στη μαζικοποίησή τους. Με συνέπεια να εφαρμόζουν πρώτα αυτά τις αρχές του Καταστατικού, και να περιφρουρούν τη δημοκρατική λειτουργία της Οργάνωσής μας.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που θα απαρτίζουν τα νέα όργανα πρέπει να είναι οι πιο συνεπείς και πρωτοπόροι στη δράση, στην πολιτική και ιδεολογική αναμέτρηση. Αυτούς που προσπαθούν και πιάνουν το σφυγμό, τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις της νεολαίας, που καταβάλουν προσπάθεια για αφομοιώσουν την πολιτική και την ιδεολογία του Κόμματος και δεν αδιαφορούν για τη μελέτη και τη μόρφωσή τους. Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τη δράση τους, αποδέχονται την κριτική που τους γίνεται και αυτοκριτικά οι ίδιοι εξετάζουν τη δράση και την προσφορά τους. Αναλαμβάνουν τις ευθύνες και δεν επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Δεν τους χαρακτηρίζει η αλαζονεία και η έπαρση, δεν υποτιμούν τη γνώμη κανενός, δείχνουν φροντίδα ειδικά στους νέους συντρόφους.

Η δουλιά του Κεντρικού Συμβουλίου

Στην πορεία της Οργάνωσης αποτυπώνεται η προσφορά και οι ευθύνες του Κ. Σ. και του Γραφείου του.

Το Κ.Σ. με οδηγό τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου και την καθοδηγητική βοήθεια και στήριξη του Κόμματος, προσανατόλισε σωστά τη δράση της ΚΝΕ.

Με συχνές συνεδριάσεις καθόριζε, παρακολουθούσε και έλεγχε τη δράση της Οργάνωσης, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης στα όργανα και τις οργανώσεις. Παίρνοντας σειρά από κεντρικές πρωτοβουλίες βοήθησε στον προσανατολισμό αλλά και την ανάπτυξη δράσης των οργανώσεων. Βρέθηκε κοντά στις οργανώσεις και συνέβαλε στο ξεπέρασμα καθυστερήσεων ειδικά των μεγάλων αστικών κέντρων. Δεν κατόρθωσε όμως να παρακολουθεί σταθερά ορισμένες οργανώσεις στην επαρχία και στο εξωτερικό.

Εκτιμώντας συνολικά θετική τη δράση του Κ.Σ. και του Γραφείου του, πρέπει να εντοπίσουμε τις αδύνατες πλευρές της δουλιάς του, που μπορούσε να έχει αντιμετωπίσει.

Δεν υπήρξε η αποφασιστικότητα που απαιτούνταν στη συγκρότηση των βοηθητικών του επιτροπών. Μόνο η Ιδεολογική και η Εργατική Επιτροπή συγκροτήθηκαν αμέσως μετά από το 6ο Συνέδριο κι αυτές με ελλείψεις και με αρκετούς συντρόφους σε παράλληλες δουλιές. Οι άλλες (6) επιτροπές που συγκροτήθηκαν πολύ αργότερα δεν μπόρεσαν να αποδώσουν λόγω της ελλιπούς σύνθεσης και απουσίας συντρόφων με πλήρη χρέωση. Ουσιαστικά δε συγκροτήθηκε καθόλου η Συντακτική Επιτροπή του Οδηγητή και η Επιτροπή για το Φεστιβάλ. Αυτή η κατάσταση συνέβαλε στο αδύνατο άνοιγμα μιας σειράς μετώπων στη δράση μας στο κίνημα και στην πολιτική - ιδεολογική παρέμβαση της ΚΝΕ στη νεολαία.

Το Κ.Σ. αδύνατα ασχολήθηκε με το τοπίο που έχει διαμορφωθεί στους χώρους της εργαζόμενης νεολαίας. Το ίδιο αδύνατες ήταν οι επεξεργασίες και κατευθύνσεις του για τους χώρους της επαγγελματικής κατάρτισης παρά τη συγκέντρωση εκεί χιλιάδων νέων. Στις αδυναμίες τους πρέπει να σημειώσουμε τη μη ουσιαστική ενασχόληση με τους νέους στρατευμένους, και με τον "Οδηγητή".

Το Κ.Σ. θα μπορούσε μέσω ειδικών συνεδριάσεών του, να έβλεπε καλύτερα πλευρές της δουλιάς της ΚΝΕ, όπως αυτές που αναφέραμε, ώστε να συγκεντρώνεται η προσοχή όλης της Οργάνωσης, γενικεύοντας την εμπειρία της δράσης και την εξαγωγή συμπερασμάτων.

ΟΔΗΓΗΤΗΣ

Ο "Οδηγητής" ήταν και είναι ένα αναντικατάστατο όργανο για την Οργάνωσή μας, για τον πολιτικό και ιδεολογικό της εξοπλισμό, για την προβολή της δράσης και των θέσεών της στη νεολαία.

Το έντυπό μας όμως δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τα βήματα που συνολικά έκανε η Οργάνωσή μας και η συνεισφορά του δεν ήταν η ανάλογη. Δεν κατάφερε να ανταποκριθεί με επάρκεια στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των μελών και των οργανώσεών μας. Τα προβλήματα στην έγκαιρη έκδοση του παρέμειναν και επιδεινώθηκαν. Η ύλη, το περιεχόμενο του, και η μορφή του δε βελτιώθηκαν στο βαθμό που μπορούσαν και οι ανάγκες απαιτούσαν. Οι οργανώσεις δε φρόντισαν για την καλύτερη αξιοποίησή του και το ανέβασμα της κυκλοφορίας του, δεν είδαν με συνέπεια το οικονομικό του κλείσιμο. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώσουν επικίνδυνα τα χρέη των οργανώσεων προς τον "Οδηγητή" και τα χρέη του ίδιου του "Οδηγητή".

Για αυτή την κατάσταση υποτίμησης του "Οδηγητή" σοβαρές ευθύνες έχει το Κεντρικό Συμβούλιο και ειδικά το Γραφείο του.

Για να γίνει η εφημερίδα μας ο συλλογικός διαφωτιστής και αποτελεσματικό μέσο παρέμβασης στη νεολαία, πρέπει να στηριχτεί αποφασίστηκα. Να στελεχωθεί και να αποκτήσει υλικοτεχνική υποδομή με στόχο να μονιμοποιήσει τη μηνιάτικη έκδοσή του και να αποκτήσει τη δυνατότητα για πιο συχνή έκδοση.

Το γράψιμο, η ύλη του, η αξιοποίηση και η διακίνησή του πρέπει να γίνεται υπόθεση όλων των οργάνων και πρώτα από όλα του Κεντρικού Συμβουλίου. Για να μπορεί ο "Οδηγητής" να εξοπλίζει πολιτικά και ιδεολογικά, να ενημερώνει, να είναι ζωντανός και αποτελεσματικός πρέπει να βρίσκουν θέση στις σελίδες του, οι απαντήσεις μας, οι επεξεργασίες, οι δραστηριότητες των οργανώσεων μας, οι προβληματισμοί και οι ανάγκες των μελών μας, οι αγώνες και η συλλογική δράση της νεολαίας. Για να το πετύχει έχει μόνο ένα δρόμο που είναι και η δύναμή του: κάθε στέλεχος και μέλος της ΚΝΕ να είναι και να γίνεται συντάκτης, και διακινητής.

Η σταθερή αύξηση της κυκλοφορίας του, και η αξιοποίησή του από τις ΟΒ αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συλλογική βελτίωσή του. Η διακίνησή του χέρι το χέρι, στον προσωπικό κύκλο, με εξορμήσεις στους χώρους δουλιάς, στα σχολεία, στις σχολές και τις συνοικίες είναι ο μονός τρόπος που μπορεί να φτάνει ο "Οδηγητής" πλατιά στη νεολαία.

Το έγκαιρο και τακτικό οικονομικό κλείσιμο όλων των οργανώσεων αποτελεί πια ένα σημαντικό πρόβλημα που δε χωρά καμία αναβολή στην αντιμετώπισή του.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

Η οικονομική κατάσταση της Οργάνωσής μας δυσκόλεψε τη δουλιά της. Η βελτίωση των οικονομικών της ήταν πολύ πιο αργή, και πίσω από τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες της. Η υποτίμηση της οικονομική δουλιάς από τα περισσότερα όργανα, η μη ανταπόκριση των Νομαρχιακών Οργανώσεων στη συνεισφορά τους και η δημιουργία χρεών προς το ΚΣ, έβαλε πολλές φορές αξεπέραστα εμπόδια στην ανάπτυξη και την υποστήριξη της δραστηριότητας και στη λειτουργία μας.

Η οικονομική βοήθεια από το Κόμμα, παρόλο που αυξήθηκε σημαντικά, δεν μπόρεσε να καλύψει, ούτε και είναι σωστό να καλύπτει, τις δικές μας αδυναμίες. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί. Η επιτυχία που η Οργάνωσή μας έδωσε τις μάχες των οικονομικών εξορμήσεων του Κόμματος για τις εκλογές, το αρχείο, και το 15ο Συνέδριο, φανερώνουν τις μεγάλες δυνατότητες που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε και να αντιστρέψουμε αυτή την άσχημη οικονομική κατάσταση.

Η προσπάθεια πρέπει να αρχίσει από τη σταθερή και μόνιμη συλλογή των συνδρομών. Αυτό αποτελεί τον πιο βασικό οικονομικό πόρο για την Οργάνωσή μας. Το πρόβλημα της μη είσπραξής της δεν είναι στις ΟΒ, άλλα στα όργανα που θυμούνται τη συλλογή τους ευκαιριακά και όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν άλλο. Το ίδιο ευκαιριακά ασχολούνται συνολικά με την οικονομική δουλιά χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο. Η Οργάνωσή μας δεν έχει άλλο δρόμο για να αποκτά οικονομικούς πόρους που χρειάζεται πέρα από τα μέλη, τους φίλους της. Στις σημερινές συνθήκες, που στους νέους και νέες δεν περισσεύουν χρήματα, έχει μεγάλη πολίτικη σημασία και αξία να ενισχύουν και να στηρίζουν οικονομικά την ΚΝΕ από το υστέρημά τους. Πράγμα που κάνουν, αρκεί να τους το ζητήσουμε.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Το φεστιβάλ μας, μέσα από τη συνεχή ανοδική του πορεία απέδειξε ότι αποτελεί ένα μοναδικό και αναντικατάστατο όπλο και μέσο της Οργάνωσης μας. Η βελτίωση και η εξάπλωση των εκδηλώσεών του, η διαρκώς αυξανόμενη συμμέτοχη της νεολαίας, το καταξίωσαν ξανά σαν ένα μεγάλο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός. Η προσφορά του στο δυνάμωμα της Οργάνωσής μας ήταν μεγάλη και μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Η καλύτερη αξιοποίησή του, η βελτίωση στο περιεχόμενο, τη μορφή του και η εξάπλωσή του πρέπει να βρίσκεται σταθερά και μόνιμα στην προσοχή μας

Το φεστιβάλ που περικλείει όλη την καλοκαιρινή δραστηριότητα της Οργάνωσής μας, αποτελεί τη συνεχεία και την κορύφωση της χρονιάτικης παρέμβασής μας, με φεστιβαλικά χαρακτηριστικά, με το δέσιμο της πολιτικής παρέμβασης με την πολιτιστική και τον πολιτισμό, με πολυμορφία και με συνδυασμό των προβλημάτων και των ενδιαφερόντων της νέας γενιάς, του τοπικού και ειδικού προβλήματος με το γενικό. Στην ανάδειξη και την προώθηση της συλλογικής δράσης και έκφρασης της Οργάνωσής μας και της νεολαίας.

Ολες οι οργανώσεις μας και πρώτα από όλα το ΚΣ, πρέπει να ασχολούνται και να προετοιμάζονται έγκαιρα για να μπορούν να αξιοποιούν καλύτερα και περισσότερο τις δυνατότητες που μας δίνει η φεστιβαλική δραστηριότητα για να ανοίγουμε νέους δρόμους ζωντανής επαφής και παρέμβασης με τη νεολαία. Η φεστιβαλική δραστηριότητα πρέπει να γίνεται σχολείο για τα καθοδηγητικά όργανα, να αντλούν εμπειρία για τον τρόπο που πρέπει η Οργάνωσή μας να παρεμβαίνει όλο το χρόνο.

Η ορμητική ανάπτυξη αποτελεί σήμερα την πρώτη και την ποιο βασική προϋπόθεση για να μπορεί η οργάνωσή μας να επικοινωνεί πλατιά και ζωντανά και να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με τη νεολαία. Να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη συντηρητική πολιτική και ιδεολογία, να δυναμώσει το κίνημα της νέας γενιάς.

Το σύνθημα στόχος: ΚΝΕ γερή και μαζική,είναι όσο ποτέ άλλοτε επιτακτικός, αναγκαίος και ρεαλιστικός. Για να τον φτάσουμε πρέπει να αφήσουμε οριστικά στο παρελθόν εκείνα τα προβλήματα που μας εμπόδισαν να έχουμε ακόμα πιο ψηλούς ρυθμούς στη στρατολογία, και περισσότερα βήματα στην οικοδόμηση. Να ξεμπερδέψουμε με την αντίληψη που φέρνει την ποιότητα της οργάνωσής μας να υπονομεύεται από τη μαζικοποίησή της. Με την άποψη, ότι πρώτα συγκροτούμε καλά την ΟΒ και μετά φροντίζουμε για τη μαζικοποίησή της, πως πρώτα αποκτάμε στελέχη και καθοδηγητές και μετά οικοδομούμε νέες Οργανώσεις Βάσεις.

Τώρα έχουμε μια πλούσια εμπειρία που αποδεικνύει το πόσο αβάσιμες και ξένες είναι αυτές οι αναστολέςμε τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής μας.

Με θάρρος και εμπιστοσύνη οφείλουμε να απευθυνόμαστε και να εντάσσουμε στις γραμμές μας τους χιλιάδες νέους και νέες που βρίσκονται και έρχονται δίπλα μας, που συμφωνούν και μάχονται μαζί μας, παραμερίζοντας το φόβο μήπως και δεν κάνουν, γιατί δεν είναι απόλυτα πεισμένοι.

Η ΚΝΕ δεν είναι μια κλειστή οργάνωση "ολοκληρωμένων επαναστατών" ούτε ψάχνει τέτοιους να εντάξει στις γραμμές της, η οργάνωσή μας διαμορφώνει επαναστάτες, νέους κομμουνιστές, πρωτοπόρους και συνειδητούς αγωνιστές που ζουν και δρουν μέσα στη νεολαία. Απευθύνεται πλατιά στη νεολαία και ιδιαίτερα στους νέους εργάτες και εργαζόμενους, στους νέους και τις νέες που προέρχονται από εργατικές οικογένειες. Στις γραμμές μας θέση έχουν, και είναι δικό μας καθήκον να την πάρουν, όλοι οι ανυπότακτοι νέοι και νέες που εμπνέονται από την ιδεολογία και τους αγώνες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που θέλουν να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους, την ειρήνη, για μια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

Η στρατολογία δεν είναι αρμοδιότητα ορισμένων συντρόφων, "των ειδικών", "αυτών που ξέρουν", είναι καθήκον όλων των μελών της και ειδικά των στελεχών της, είναι το πρώτο και το πιο ουσιαστικό κριτήριο για την προσφορά και τη δράση τους.

Η ορμητική μαζικοποίηση της οργάνωσής μας δεν είναι ένας στόχος που η υλοποίησή του παραπέμπεται στο μέλλον, που θα προκύψει έτσι, από μόνος του βελτιώνοντας γενικά την παρέμβαση και τις πρωτοβουλίες μας. Είναι καθήκον άμεσο. Ολη η δράση μας πρέπει να αρχίζει και να καταλήγει στο δυνάμωμα της οργάνωσής μας. Καθημερινά με επιμονή και σχέδιο πρέπει να προσανατολίσουμε τη δουλιά μας για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ολες οι οργανώσεις με οδηγό τη γενική ιεράρχηση και προτεραιότητες που έχουμε στην οικοδόμηση νέων οργανώσεων (μαζικούς νεολαιίστικους εργασιακούς χώρους και κλάδους, ΟΑΕΔ, ΙΕΚ, συγκροτήματα και σχολεία, σχολές κλπ.) με βάση τις καθυστερήσεις που έχουν, σε συνεργασία με την κομματική οργάνωση να καταλήξουν στη δική τους συγκεκριμένη στόχευση, με πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα, με χρέωση και μέτρα που να βοηθούν την υλοποίηση.

Την επιτάχυνση και την κατάκτηση υψηλών ρυθμών στρατολογίας πρέπει να την κάνουνε τώρα, γιατί και τώρα μπορούμε. Ξεκινώντας από τους χιλιάδες νέους και νέες που ήδη βρίσκονται δίπλα μας, επιζητώντας και αξιοποιώντας τη βοήθεια των κομματικών οργανώσεων στο δρόμο προς το συνέδριο,μπορούμε και πρέπει να βρεθούμε με εκατοντάδες νέους συντρόφους και συντρόφισσες, με δεκάδες νέες ΟΒ.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΕΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ, ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΟΒ

Α. Από τις Οργανώσεις Βάσης περνάει η ζωντανή επικοινωνία της ΚΝΕ με τη νεολαία, οικοδομούνται οι δεσμοί μαζί της, ξετυλίγεται και δοκιμάζεται η παρέμβασή της, σε αυτές κρίνεται η ζωτικότητα, η δυναμικότητά της.

Η ανοδική πορεία που σημείωσε η οργάνωσή μας σε σημαντικό βαθμό, οφείλεται και ήταν ανάλογη με τη βελτίωση της λειτουργίας και της παρέμβασης των Οργανώσεων Βάσης.

Βήματα έγιναν, όμως αυτά δε χαρακτήρισαν το σύνολο των οργανώσεών μας και το πιο βασικό ότι δε συνιστούν την κατάκτηση ενός διαφορετικού επίπεδου συγκρότησης της ΟΒ που έχει ανάγκη η οργάνωσή μας. Οι περισσότερες οργανώσεις βάσης, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, σημαδεύονται από το στοιχείο της ευκαιριακής παρέμβασης στη νεολαία του χώρου τους, δοκιμάζονται από τη στεγνή και τυπική εσωοργανωτική ζωή.

Οι δυνατότητες και τα περιθώρια για να βελτιωθεί και να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση υπάρχουν. Τα παραδείγματα είναι πολλά που φανερώνουν τις δυνατότητες.

Η ενεργητική συμμετοχή στη δράση ανεβαίνει κατακόρυφα, γίνεται καθημερινή και ενθουσιώδης στις εκλογικές μάχες, το Φεστιβάλ κλπ. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν η ΟΒ δίνει τη δική της ξεχωριστή μάχη που συλλογικά έχει αποφασίσει, έχει προετοιμάσει και προετοιμαστεί, όπως την προφεστιβαλική της εκδήλωση, την κινητοποίηση κλπ.

Για να κατακτά η ΟΒ ένα επίπεδο συγκρότησης που να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στο ρόλο της. Να αναδεικνύεται στο χώρο της σε δύναμη πολιτικής και ιδεολογικής αφύπνισης, σε αποτελεσματικό εμπνευστή και οργανωτή της νεανικής συλλογικής και αγωνιστικής δράσης, σε πόλο έλξης των νέων που είναι γύρω της, εξαρτάται από το πόσο θα βοηθιέται και θα στηρίζεται καθοδηγητικά για να κατακτά ένα δημιουργικό περιεχόμενο στη λειτουργία και τη δράση της.

Η κατάκτηση ενός τέτοιου περιεχομένου στη λειτουργία της ΟΒ, δημιουργικής - συλλογικής εσωοργανωτικής ζωής και πολύμορφης πολύπλευρης δράσης, ούτε εύκολο είναι και ούτε κατακτιέται μια και για πάντα. Χρειάζεται σταθερή καθοδηγητική προσπάθεια που θα παίρνει υπόψη τις συγκεκριμένες δυσκολίες που έχει και συναντά η κάθε ΟΒ ανάλογα το χώρο που καλείται να δράσει, την εμπειρία των μελώνν της, το επίπεδο της συγκρότησής της κλπ.

Η εμπειρία μας αποδείχνει πως καμία οργάνωση της ΚΝΕ δεν μπορεί να λειτουργήσει και να βελτιώνεται μακριά και έξω από τη δράση με τη νεολαία, χωρίς να είναι μόνιμα προσανατολισμένη στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος στο χώρο της.

Η ΟΒ δεν μπορεί να καλείται στη δράση, μόνο στα πλαίσια της συμμετοχής της σε κεντρικές πρωτοβουλίες, καμπάνιες και μάχες. Η ενασχόλησή της με το κίνημα, τους αγώνες κλπ. δεν μπορεί να γίνεται όταν υπάρχουν εκλογές στη μαθητική κοινότητα ή στο σωματείο, κι όταν οι κινητοποιήσεις είναι στην ημερήσια διάταξη.

Η καθοδηγητική βοήθεια πρέπει να προσανατολίζει την ΟΒ στην καθημερινή και σταθερή πολιτική παρέμβαση, στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη του νεανικού κινήματος. Ξεκινώντας πάντα από τα προβλήματα και τα ζητήματα που απασχολούν και τα ενδιαφέροντα που έχουν οι νέοι στο χώρο της, γνωρίζοντας καλά αυτά τα ζητήματα, πρέπει να προσπαθεί να ξεδιπλώνει όλα τα μέτωπα πάλης. Να τα συνδυάζει. Να μη διστάζει να αναδείξει ζητήματα που δε βρίσκονται στην επικαιρότητα, είναι, ή θεωρούνται δύσκολα και η νεολαία του χώρου της δεν τα γνωρίζει. Να μπορεί να χρησιμοποιεί πολλές μορφές στην παρέμβασή της αξιοποιώντας τις συλλογικές μορφές δράσης, έκφρασης και δημιουργίας.

Για τη λειτουργία της ΟΒ η καθοδηγητική βοήθεια δεν μπορεί να αρχίζει και να εξαντλείται μόνο στην προσπάθεια για τη σταθερή πραγματοποίηση της γενικής συνέλευσης.

Η συνέλευση της ΟΒ, αποτελεί μόνο την κορύφωση της λειτουργίας της, εκεί που μέλη της συζητούν και διαμορφώνουν συλλογικά το πρόγραμμα δράσης και τους στόχους τους, ελέγχουν τη δουλιά τους κλπ.

Στην εσωοργανωτική ζωή και τη λειτουργία της ΟΒ, πρέπει να εντάσσεται και να αναπτύσσεται μια πλούσια δραστηριότητα, με συζητήσεις, εκδηλώσεις, που να βρίσκει έκφραση η συλλογική προσπάθεια και η δυνατότητα για την πολιτική ενημέρωση, τον ιδεολογικό εξοπλισμό, τις μορφωτικές και πολιτιστικές ανάγκες των μελών της. Ακόμα η καθοδηγητική προσπάθεια πρέπει να βοηθάει στην ανάδειξη αυτών των αναγκών και ενδιαφερόντων.

Η σχέση της ΟΒ με την αντίστοιχη ΚΟΒ του χώρου της είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη του ρόλου της. Οι χαλαροί δεσμοί ΚΟΒ - ΟΒ οδηγούν σε ενίσχυση των αδυναμιών και σε δυσκολίες στην ανάπτυξη της δράσης. Η πείρα έδειξε ότι όπου η σχέση με την ΚΟΒ ισχυροποιούνταν είχαμε βήματα και στην ανάπτυξη και στην οικοδόμηση, αποτελέσματα στο κίνημα της νεολαίας.

Β. Νεανικός, αγωνιστικός αισιόδοξος τρόπος ζωής κόντρα στα υποκατάστατα και τα ναρκωτικά.

Ειδικά σήμερα που το σύστημα της εκμετάλλευσης και της ολόπλευρης κρίσης γίνεται όλο και πιο ξένο και επιθετικό στη νέα γενιά, που οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι προκειμένου να υποτάξουν τη συνείδηση των νέων ανθρώπων, η καθοδηγητική προσπάθεια πρέπει να στοχεύει να αναδείξει, και να αναπτύξει ακόμα πιο πολύ ένα βασικό στοιχείο στο περιεχόμενο και τη ζωή της ΟΒ και συνολικά της οργάνωσής μας. Αυτό, του πραγματικά νεανικού τρόπου ζωής που τα μέλη της ΚΝΕ μπορούν να διαμορφώνουν μέσα από την οργανωμένη ζωή της νεολαιίστικης κομμουνιστικής οργάνωσης.

Μέσα από την αγωνιστική δράση, το ειλικρινές και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τα προβλήματα, τις ανησυχίες της νεολαίας και του λαού μας. Με τη συστηματική προσπάθεια κατάκτησης της γνώσης και της μόρφωσης, την αφομοίωση της ιδεολογίας μας, του πολιτισμού και της ιστορίας. Μέσα από τη συλλογικότητα, την ανάπτυξη της πραγματικής φιλίας και της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, τα μέλη της ΚΝΕ μπορούν να αναπτύσσουν και διαμορφώνουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Να κατακτούν και οπλίζονται με τα κομμουνιστικά ιδανικά και αξίες. Να γίνονται κομμουνιστές, ασυμβίβαστοι αγωνιστές, πρωτοπόροι παντού στη μελέτη, τη σκέψη, στη ζωή, στον αγώνα, που δεν ξεκόβουν από τη νεολαία, μα είναι ξεχωριστοί μέσα σε αυτήν, αναπόσπαστο τμήμα της που τραβάει μπροστά. Που δε βολεύονται με κανενός είδους υποκατάστατα στη ζωή.

Σε βασικό ζήτημα που κρίνεται σήμερα, και ίσως πολύ περισσότερο αύριο, η ικανότητα της οργάνωσής μας να κατακτούν τα μέλη της και να προβάλλει στη νεολαία τον αγωνιστικό και αισιόδοξο νεανικό τρόπο ζωής, είναι η αντιπαράθεσή της με τα ναρκωτικά.

Η ΚΝΕ από την ίδια της τη φύση, μπορεί, και πρέπει σταθερά και μόνιμα, να αναπτύσσει ισχυρά αντισώματα σε κάθε είδους ψυχοσωματική εξάρτηση. Στην ακτίνα δράσης της, με την παρουσία και την παρέμβασή της να συμβάλει στη δημιουργία ενός απροσπέλαστου φράγματος σε κάθε είδους ναρκωτικές ουσίες.

Η υπεράσπιση της συνείδησης και της ζωής της νέας γενιάς από τη φαρμακευτική καταστολή, η αναμέτρηση με όλα τα ναρκωτικά και τα υποκατάστατα δεν είναι μόνο ζήτημα κεντρικών πρωτοβουλιών που πρέπει πιο συχνά, και πιο τολμηρά να παίρνει η οργάνωσή μας, είναι ζήτημα καθημερινής ιδεολογικής πάλης με τα ρηχά και ισοπεδωτικά πρότυπα ζωής της καπιταλιστικής κοινωνίας. Καθημερινής κόντρας με τα οξυμένα και εκρηκτικά προβλήματα που βιώνει και ζει η νεολαία, με την ανάπτυξη της συλλογικής και αγωνιστικής δράσης.

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΟΥΛΙΑ - ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η ιδεολογική δουλιά στις γραμμές μας σημαίνει συστηματική προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης, για την πολιτική και ευρύτερη μόρφωση, την ουσιαστική προσέγγιση και γνωριμία με την επαναστατική κοσμοθεωρία μας, το Μαρξισμό - Λενινισμό. Εχει σχέση με τη διαπαιδαγώγηση και διαμόρφωση κομμουνιστικής συγκρότησης, και τον εξοπλισμό των μελών και στελεχών της οργάνωσής μας για να ανταποκριθούμε με επιτυχία στην πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση.

Το σύνθημα "να μαθαίνουμε, να μαθαίνουμε... και πάλι να μαθαίνουμε", δεν είναι ένα καθήκον δίπλα στα άλλα, αλλά ένα αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα της οργάνωσής μας. Η αντιμετώπιση της επικίνδυνης αντίληψης ότι η παραγόμενη στον καπιταλισμό γνώση είναι για πέταμα, η ανάδειξη της αναντικατάστατης αξίας της μελέτης των επιστημονικών επιτευγμάτων της εποχής μας, της αξίας της μόρφωσης και της αυτομόρφωσης είναι όρος, αφετηρία της ιδεολογικής μας δουλιάς. Χρειάζεται συνεχώς να υπενθυμίζουμε γιατί η άρχουσα τάξη υποβαθμίζει τη μόρφωση της νεολαίας, κρατά κάτω από τον έλεγχό της την επιστήμη και την τεχνολογία, μακριά από την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Να τονίζουμε ότι η γνώση είναι δύναμη για την πάλη μας. Από δω ξεκινάμε για να πετύχουμε την αφομοίωση της πολιτικής και ιδεολογίας μας, που είναι πυξίδα όλης μας της δράσης, στόχος προς κατάκτηση σε μια οργάνωση που διαμορφώνει και διαπαιδαγωγεί νέους κομμουνιστές, που η πλειοψηφία των στελεχών της δεν είναι μέλη του Κόμματος.

Από το 6ο Συνέδριο έγιναν προσπάθειες για να αναπτυχθεί και να δυναμώσει η ιδεολογική μορφωτική δουλιά στις γραμμές μας, όμως τα βήματα απέχουν αρκετά από τις ανάγκες.

Η ανάπτυξη της ιδεολογικής, μορφωτικής, διαπαιδαγωγητικής προσπάθειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μαζική δράση στη νεολαία, μα ούτε γίνεται μόνο με αυτή. Χρειάζεται να γίνει καθημερινή, μόνιμη και σταθερή επιδίωξη στα όργανα και σε όλη την κλίμακα της οργάνωσης. Πρέπει να γίνει αναπόσπαστο στοιχείο της καθοδηγητικής δουλιάς, και θέλει επιμονή και πρόγραμμα για την κατάκτηση αυτής της αντίληψης και απαιτητικότητας.

Η επιδίωξή μας πρέπει να είναι απόκτηση της δυνατότητας αποφασιστικής απόκρουσης σε όλα τα μέτωπα που ανοίγουμε, των ιδεολογημάτων και της παρέμβασης της αστικής τάξης και των μηχανισμών της στη νεολαία. Η αφομοίωση των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου και η εκλαϊκευσή τους ευρύτερα στη νεολαία. Με τον επιτυχημένο σχεδιασμό και οργάνωση της μελέτης και της αυτομόρφωσης τόσο σε επίπεδο στελεχών όσο και σε επίπεδο της ΟΒ και την αξιοποίηση του "Ο", των εκδόσεων και αρθρογραφίας από τον κομματικό Τύπο. Με τη συστηματική δουλιά για τα στελέχη, με σχολές, σεμινάρια του Κόμματος και της ΚΝΕ, επιμονή και βοήθεια για αυτομόρφωση ώστε να ενισχύεται ο καθοδηγητικός τους ρόλος. Με την ύπαρξη ιδιαίτερου σχεδιασμού και φροντίδας από το σύνολο της ΚΝΕ στην αφομοίωση των νέων μελών με τις αρχές συγκρότησης και λειτουργίας της κομμουνιστικής οργάνωσης.

Στη διαμόρφωση του προγράμματος πρέπει να παίρνονται υπόψη οι ανάγκες και οι ιδιαιτερότητες της κάθε οργάνωσης.

Στις ΟΒ το πρόγραμμα μαθημάτων που υπάρχει, πρέπει να ενισχύεται με τις πολύμορφες δραστηριότητες στη συζήτηση μιας ταινίας, ενός δίσκου, μιας ιστορικής επετείου από την ανάπτυξη του κινήματος, στην επίσκεψη σ' ένα ιστορικό μέρος κ. ά.

Η αλλαγή των συσχετισμών στο κίνημα της νέας γενιάς μπορεί να γίνει, στο βαθμό που με τη συνολικότερη πολιτική - ιδεολογική μαζική δράση της ΚΝΕ σταθερά επιδρούμε στις συνειδήσεις των νέων, στις αξίες, τα πρότυπα, τη γενικότερη συμπεριφορά και στάση της νεολαίας, στο βαθμό που οι νέοι διαμορφώνουν ανυπότακτες προσωπικότητες, αγωνιστική στάση ζωής.

Πιστεύουμε στη δύναμη και την ομορφιά του αγώνα. Απέναντι στη μοιρολατρία, την απάθεια, με τις οποίες η άρχουσα τάξη προσπαθεί να διαποτίσει τις νεανικές συνειδήσεις, προβάλλουμε το ρεαλισμό του ενωμένου αγώνα. Θέλουμε ο κάθε νέος να είναι αγωνιστής στη ζωή του. Να παλεύει και να κατακτά τα δικαιώματά του στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή. Απέναντι στο στενόκαρδο ατομισμό και τον ψυχρό εγωιστικό υπολογισμό με τον οποίο η άρχουσα τάξη θέλει να μπολιάσει τη νεολαία, να ωθήσει το νεανικό ενθουσιασμό και ριζοσπαστισμό σε μοναχικά και αδιέξοδα μονοπάτια, αντιτάσσουμε την αξία της συλλογικότητας και αλληλεγγύης. Ο αγώνας για την ειρήνη, τη μόρφωση, τη δουλιά, τη δημιουργική ζωή αφορά τον κάθε νέο ξεχωριστά και όλους μαζί. Τα ενδιαφέροντα, οι κλίσεις, οι αρετές του κάθε νέου μπορούν να βρίσκουν διέξοδο και επιβεβαίωση μόνο μέσα στη συλλογική ζωή, την κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα της νέας γενιάς.

Απέναντι στην αποστροφή για τη γνώση και τη δημιουργία, την προβολή του γρήγορου και εύκολου κέρδους, με την οποία η ολιγαρχία θέλει να ευνουχίσει τη ζωντάνια της νεολαίας, την αμφισβήτηση, την έρευνα κι αναζήτηση της αλήθειας, προβάλλουμε την ομορφιά και την ανάγκη της ουσιαστικής μόρφωσης. Εμείς θέλουμε οι νέοι να αναζητούν την επιστημονική αλήθεια για τη φύση και την κοινωνία. Με όπλο τη διαλεκτική σκέψη, να αποστρέφονται και να αντιμάχονται τις "αιώνιες" αλήθειες. Καταλαβαίνουμε ότι η γνώση, η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας από όλο και περισσότερους νέους, δίνει ώθηση στη δράση της νέας γενιάς, γίνεται υλική δύναμη, μπορεί να σαρώνει τη σκουριά των ψεύτικων αξιών του καπιταλιστικού συστήματος, τη σκουριά της Ιστορίας.

Υπερασπιζόμαστε τις αξίες του πατριωτισμού και του διεθνισμού. Θέλουμε οι νέοι να φιλοδοξούν να κατακτήσουν τα προοδευτικά στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού. Να σέβονται όλους τους λαούς του κόσμου και τη συνεισφορά τους στον πολιτισμό της ανθρωπότητας σ' όλη την ιστορική της πορεία. Να εκτιμούν σωστά και να αγαπούν πραγματικά την πατρίδα και το λαό μας. Να μάχονται την πατριδοκαπηλία, τον εθνικισμό, το λαϊκισμό, καθώς και το ραγιαδισμό απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ.

Απέναντι στον κυνισμό τον οποίο καλλιεργεί η άρχουσα τάξη στους νέους, με τη "μεγάλη ιδέα" του καπιταλισμού, ότι όλα αγοράζονται και πουλιούνται, αντιστεκόμαστε με τα κομμουνιστικά ιδανικά, τον πραγματικό ανθρωπισμό. Το σεβασμό απέναντι στην προσωπικότητα του ανθρώπου, στις ανάγκες, στις ευαισθησίες του, την πάλη για την ολόπλευρη ανάπτυξή του. Θέλουμε κάθε νέος να νιώθει την αδικία που δέχεται ένας άλλος άνθρωπος, σαν αδικία απέναντι στον εαυτό του, να μπαίνει στην πάλη ενάντια στην κοινωνική αδικία με διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς.

Μέσα απ' τη μάχη για την αλλαγή των συνειδήσεων στο κίνημα, μπορούν να αλλάζουν οι γενικότεροι πολιτικοί συσχετισμοί στη νέα γενιά, να κερδίζει έδαφος η πολιτική και η ιδεολογία του ΚΚΕ, που είναι όρος και προϋπόθεση για τη συνεισφορά της στην οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

Γ. ΕΝΟΤΗΤΑ

Στο δρόμο για μια ΜΑΖΙΚΗ - ΔΥΝΑΤΗ - ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΚΝΕ

Με το ΚΚΕ στη μάχη να συγκροτηθεί το μέτωπο στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Η ΚΝΕ βλέπει με σιγουριά το παρόν και αισιοδοξία το Μέλλον. Με οδηγό τις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις του 6ου Συνεδρίου κατόρθωσε να κάνει σημαντικά βήματα προς τα μπρος. Απέδειξε πως δεν έχει μόνο ένα ηρωικό παρελθόν, έχει ένα δυναμικό παρόν και μπορεί να έχει, και θα έχει ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Στηριγμένη στην ολόπλευρη συντροφική βοήθεια του ΚΚΕ η Οργάνωση μας πέτυχε συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα στη δράση, στην παρέμβαση και στη συγκρότησή της.

Δυνάμωσε και βελτίωσε την παρουσία της στους χώρους της νεολαίας.

Διεύρυνε την επιρροή της.

Από μάχη σε μάχη, όλο και πιο δυνατά, πάλεψε για να αποκαλύψει και να αποκρούσει τις συντηρητικές επιδιώξεις που στόχο είχαν τα δικαιώματα, τη ζωή, τη συνείδηση της ελληνικής νεολαίας. Πρόβαλε την ουσιαστική αμφισβήτηση, την αγωνιστική διέξοδο.

Πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση του κινήματος της νέας γενιάς, την αναζωογόνηση των συλλογικών διεργασιών, το δυνάμωμα των νεανικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων.

Εγινε πιο δραστήρια στο διεθνές κίνημα της νεολαίας, για το συντονισμό των Κομμουνιστικών Νεολαίων και την προώθηση της κοινής δράσης του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της νεολαίας.

Αναπτύχθηκε οργανωτικά. Οι γραμμές της έγιναν πιο πυκνές. Απέκτησε νέες Οργανώσεις. Εγινε πιο αξιόμαχη και πιο έμπειρη.

Η ανοδική πορεία της Οργάνωσής μας δεν πρέπει να μας δημιουργήσει πνεύμα έπαρσης και εφησυχασμού. Εμείς, την πορεία μας δεν την κρίνουμε μόνο με βάση το πού ήμαστε και πού φτάσαμε, μα το πού θέλουμε να φτάσουμε. Οσο κι είναι σημαντικά τα βήματα που έγιναν, έχουμε πολύ ακόμα δρόμο να διανύσουμε για να γίνει η ΚΝΕ ικανή να εκπληρώσει με επιτυχία το ρόλο και την αποστολή της. Τα κενά και οι αδυναμίες που έχουμε στη συγκρότηση και στη δράση μας. Τα προβλήματα που εμπόδισαν την αποτελεσματικότερη παρέμβασή μας και κυρίως την πιο ορμητική ανάπτυξη και μαζικοποίηση της Οργάνωσής μας, όχι μόνο δεν πρέπει να τα παραβλέψουμε, αλλά να βρεθούν στο κέντρο της προσοχής μας. Τολμηρά να τα αναδείξουμε, να φωτίσουμε τις αιτίες και να τα αντιμετωπίσουμε.

Η ΚΝΕ πλησιάζει τα 30 χρόνια από την ίδρυσή της. Είναι περήφανη για την ιστορία της, γιατί αυτή η 30χρονη διαδρομή της με τη νεολαία και το ΚΚΕ ήταν γεμάτη από συγκρούσεις και μάχες για τη νεολαία και το ΚΚΕ.

Από το 6ο προς το 7ο Συνέδριό της η ΚΝΕ έγραψε ένα νέο σημαντικό και ίσως καθοριστικό για το μέλλον της κεφάλαιο. Κατόρθωσε στηριγμένη στο ΚΚΕ να θέσει τις βάσεις, ώστε να μπορεί σήμερα με το 7ο Συνέδριό της να στοχεύει να γίνει πραγματικά ΓΕΡΗ και ΜΑΖΙΚΗ. Πιο ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ στη δράση και στην ιδεολογική και πολιτική αναμέτρηση. Να γίνει ικανή να συμβάλει αποφασιστικά, δίπλα στο ΚΚΕ, στη συγκρότηση και στο δυνάμωμα του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού ΜΕΤΩΠΟΥ.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ, ΣΕ ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Α. Το διάστημα που μεσολάβησε από το 6ο Συνέδριο σημαδεύτηκε από την άγρια συντηρητική επίθεση στη ζωή και στα δικαιώματα της νεολαίας, από την κλιμάκωση της αντιδραστικής επιχείρησης για την άλωση της συνείδησής της και την ποδηγέτηση του κινήματός της.

Η ΚΝΕ, ξεπερνώντας στη δράση αντικειμενικά προβλήματα και δυσκολίες, χρόνο με το χρόνο διεύρυνε την επικοινωνία της με τη νεολαία. Στη βάση των μετώπων πάλης που άνοιξε για την αντίσταση της νεολαίας και το δυνάμωμα του κινήματός της ξεδίπλωσε και δυνάμωσε την παρέμβασή της.

Εδωσε τη δίκη της μάχη για να αποκαλύψει στη νεολαία το πραγματικό περιεχόμενο του οράματος και τις αληθινές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης για την Ενωμένη Ευρώπη του Μάαστριχτ. Για να ενθαρρύνει και να δυναμώσει την αντίσταση της νεολαίας στην επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα, τη ζωή και το μέλλον της.

Σταθερά προσπάθησε να στρέψει την προσοχή των νέων στους διαρκώς αυξανόμενους κινδύνους, για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία, που πηγάζουν από τη Νέα Ιμπεριαλιστική Τάξη και την παραπέρα εξάρτηση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Κόντρα στην πολιτική της υποταγής και του εθνικισμού, πολλαπλασίασε τις πρωτοβουλίες της για να δυναμώσει η φιλειρηνική αντιιμπεριαλιστική δράση της νεολαίας.

Αντιτάχθηκε σε κάθε προσπάθεια που στόχευε στη χειραγώγηση και αφοπλισμό της νεολαίας. Στην ιδεολογική τρομοκρατία των μονόδρομων και του "ρεαλισμού" της υποταγής, της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Στα ισοπεδωτικά και χρεοκοπημένα πρότυπα ζωής. Στον εγκλωβισμό της νεανικής αγανάκτησης σε ανώδυνες για το σύστημα αντιδράσεις και αδιέξοδους δρόμους.Ηταν η μόνη πολιτική νεολαία που αντιτάχθηκε στη συντονισμένη προσπάθεια για να αποδεχτεί και να συμβιβαστεί η νεολαία με τα ναρκωτικά, στον αντιεπιστημονικό και επικίνδυνο διαχωρισμό τους σε μαλακά - σκληρά, τη νομιμοποίησή τους.

Αντιστάθηκε στο σβήσιμο της ιστορικής μνήμης. Στη διαστρέβλωση της σύγχρονης ιστορίας του λαϊκού, εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.

Η ΚΝΕ πρόβαλε στη νεολαία την αγωνιστική ανυπότακτη και αισιόδοξη στάση ζωής. Της ολοκληρωμένης προσωπικότητας που μάχεται για τα δικαιώματά της κόντρα στις αίτιες και τους υπευθύνους, που γνωρίζει πού βρίσκεται σήμερα η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο συντηρητικό και αντιδραστικό με το νέο, το καινοτόμο στη ζωή, στην πολιτική, στην ιδεολογία.

Πάλεψε για σπάσει το τείχος της σιωπής, της συκοφάντησης και της προκατάληψης, που μεθοδικά υψώνουν οι μηχανισμοί του κεφαλαίου μπροστά από τις θέσεις, την πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ. Προσπάθησε και σε σημαντικό βαθμό κατόρθωσε να φέρει πιο κοντά στη νεολαία την ανατρεπτική πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ, και τη νεολαία πιο κοντά στο ΚΚΕ. Σταθμοί για την παρέμβαση της Οργάνωσής μας και την πλατιά της επαφή με τη νεολαία αποτέλεσαν τρεις κατά σειρά εκλογικές μάχες που έδωσε μαζί και δίπλα στο ΚΚΕ για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Το φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" αναδείχτηκε σε ένα αναντικατάστατο μέσο για την πολύμορφη - πολύπλευρη παρέμβαση της Οργάνωσής μας και για τη μαζική επικοινωνία της με τη νεολαία. Η πορεία του ήταν ανοδική. Χρόνο το χρόνο οι εκδηλώσεις του εξαπλώθηκαν, βελτιώθηκαν, αγκάλιασαν και εκφράσανε δεκάδες χιλιάδες νέους και νέες της πατρίδας μας.

Β. Αξιοποιώντας την ανοδική πορεία του ΚΚΕ, με το σταθερό προσανατολισμό στην ανάπτυξη της μαζικής δράσης και μέσα από την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, η ΚΝΕ έκανε ένα σημαντικό και ελπιδοφόρο βήμα προς τα μπρος. Ενίσχυσε τις θέσεις της, βελτίωσε τη συγκρότησή της, διεύρυνε τις δυνατότητες να φτάνει πιο μακριά, να γίνεται πιο αποτελεσματική στο να επηρεάζει και να κερδίζει νεανικές συνειδήσεις.

Αυτή η ανοδική της πορεία καταγράφεται αβίαστα από το διπλασιασμό των μελών της, από τις δεκάδες νέες Οργανώσεις που απέκτησε. Οι Οργανώσεις δέθηκαν και βελτίωσαν τη λειτουργία τους. Αναδείχτηκαν νέα στελέχη, τα καθοδηγητικά της όργανα σταθεροποιήθηκαν και ανέβασαν την προσφορά τους.

Σε αυτή την επιτυχημένη πορεία η συμβολή των Οργανώσεων δεν είναι η ίδια. Ορισμένες νομαρχιακές και τομεακές δεν κατόρθωσαν να αναπτυχθούν, άλλες, λόγω της αδύνατης συγκρότησής τους, δεν κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την ανάπτυξή τους και παρέμειναν σχεδόν στάσιμες. Αρκετές ήταν κι αυτές που βρέθηκαν πολύ κάτω από το μέσο όρο της γενικής ανάπτυξης.

Η Οργάνωσή μας θα μπορούσε να βρεθεί ακόμα πιο μπροστά. Με πιο ισχυρή παρουσία σε χώρους που έχει οργανώσεις και να περιορίσει την οργανωτική της απουσία σε μια σειρά σημαντικούς μαζικούς και εργασιακούς χώρους. Αυτό φυσικά και εμποδίστηκε από τη στασιμότητα και την καθυστέρηση που είχαν ορισμένες από τις Οργανώσεις μας. Αλλά δεν ήταν το μόνο που την εμπόδισε. Καθοριστικό ρολό έπαιξε μια σοβαρή αδυναμία που χαρακτήρισε και τις πιο μεγάλες και πρωτοπόρες Οργανώσεις. Οι ρυθμοί ένταξης νέων μελών και η οικοδόμηση νέων Οργανώσεων Βάσης δεν ήταν αντίστοιχοι και ανάλογοι με τις δυνατότητες που δημιουργούσε η δράση. Ενώ ο κύκλος επιρροής της ΚΝΕ διαρκώς και σταθερά μεγάλωσε και διευρύνθηκε, αυτό δεν εκφράστηκε σε πιο ορμητική μαζικοποίηση των γραμμών μας.

Αυτή η ψαλίδα ανάμεσα στη δυνατότητα και το αποτέλεσμα είναι πρώτα και κυρία καθοδηγητικό πρόβλημα. Σε πολλά όργανα βάρυνε η απειρία. Επικράτησε η ικανοποίηση και ο εφησυχασμός με τους καταχτημένους ρυθμούς στρατολογίας. Δεν υπήρχε μόνιμος σταθερός προσανατολισμός, ιεράρχηση, έλεγχος και αποφασιστικότητα και πολλές φορές παρουσιάστηκε έλλειψη τόλμης και εμπιστοσύνης.

Η αποφασιστική αντιμετώπιση αυτής της αδυναμίας, σε συνδυασμό με τις αδυναμίες στη λειτουργία των ΟΒ αποτελεί σήμερα μια πρόκληση για την ΚΝΕ για να αναπτυχθεί πιο ορμητικά, για να μπει και να ριζώσει σε νέους χώρους της νεολαίας και να γίνει μια πραγματικά μαζική οργάνωση νεολαίας.

Β. Δυναμώνουμε την ενότητα δράσης της νεολαίας: Συντονισμός - πολύμορφη συσπείρωση - αγωνιστική αλληλεγγύη

Θέλουμε να δυναμώνει η αγωνιστική ενότητα της νεολαίας, ώστε να παίζει το κίνημά της πιο ενεργητικό και αποφασιστικό ρόλο στο πλευρό του λαού. Οι προϋποθέσεις αντικειμενικά μεγαλώνουν: Τα προβλήματα, τα αδιέξοδα μπορεί να βιώνονται με διαφορετική ένταση και τρόπους από τα διάφορα τμήματα της νεολαίας, είναι όμως καθολικά. Μέσα από την πείρα των αγώνων θα συνειδητοποιείται η ανάγκη να παίρνει η ενότητα δράσης της νεολαίας πιο σταθερές μορφές.

α. Εχουμε μια εμπειρία από το συντονισμό της πάλης διαφόρων τμημάτων της νεολαίας (λ. χ. στο μέτωπο της παιδείας). Οι διαφορετικές αφετηρίες επίπεδου οργάνωσης, πείρας, κατακτημένου προσανατολισμού δημιουργούν δυσκολίες, όμως δεν αποτρέπουν τη σύγκλιση και το συντονισμό. Η πείρα δείχνει ότι παίρνοντας πρωτοβουλίες από εκεί που έχουμε καλύτερη παρέμβαση, μπορούμε να επιδρούμε ευρύτερα στο συντονισμό και τον προσανατολισμό των αγώνων. Θέλουμε ο συντονισμός που οικοδομείται με αφορμή ένα πρόβλημα να μη χάνεται με τη λήξη του αγώνα, να παίρνει μορφή και να σταθεροποιείται (λ. χ. συντονιστικά λυκείων, νυχτερινών).

β. Η ενότητα δράσης μπορεί επίσης να προωθείται παράλληλα μέσα από πολύμορφες συσπειρώσεις που δημιουργούνται στα βασικά μέτωπα πάλης. Τέτοιες συσπειρώσεις, όπως η ΝΔΕ, μια συσπείρωση για το πρόβλημα των ναρκωτικών σε μια γειτονιά, που αγκαλιάζουν νέους, αλλά και φορείς του κινήματος μπορούν να γενικευτούν με διάφορες μορφές.

γ. Επιμένουμε στην έμπρακτη οργανωμένη έκφραση αγωνιστικής αλληλεγγύης από τους φορείς της νεολαίας σε τμήματα του λαού και του κινήματος της νεολαίας που αγωνίζονται. Ιδιαίτερα σε φάσεις κορύφωσης της πάλης, θέλουμε οι φορείς της νεολαίας να δημιουργούν ένα ολόκληρο πλέγμα αλληλεγγύης, αγωνιστικής συμπαράστασης και ενίσχυσης των αγώνων, αντιμετωπίζοντας έμπρακτα τις προσπάθειες συκοφάντησης, υπονόμευσης, και καταστολής τους.

Γ. Κίνημα με διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη

Ο αγώνας για τα δικαιώματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό συναντιέται με τους αγώνες των νέων στις άλλες χώρες. Η αλληλεγγύη και ο συντονισμός, ιδιαίτερα με τα κινήματα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να δίνει μια άλλη δυναμική στη σύγκρουση με την Ευρώπη των πολυεθνικών.

Μπροστά στη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στα πλαίσια των ΝΑΤΟικών σχεδίων, η ευθύνη μας απέναντι στους νέους της περιοχής αυξάνει. Η πάλη ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη ενός πλατιού κύματος νεολαιίστικης αλληλεγγύης στους λαούς της περιοχής, με πρωτοβουλίες των φορέων της νεολαίας για την επικοινωνία, την προσέγγιση των νέων των γειτονικών χωρών.

Τα διεθνιστικά μας καθήκοντα αφορούν πρώτα από όλα τη δράση μας για τα δικαιώματα των νέων μεταναστών στη χώρα μας. Ιδιαίτερα παλεύουμε για το αγκάλιασμά τους από το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα της πατρίδας μας, για την ανάπτυξη των δικών τους μορφών οργάνωσης. Η αποφασιστική αντιμετώπιση κάθε φαινόμενου ρατσισμού, εθνικισμού, η αντιπαράθεση με τις προθέσεις περιορισμού του ασύλου, η υπεράσπιση των κοινωνικών, πολιτιστικών, εθνικών δικαιωμάτων των μεταναστών αποτελούν καθήκοντα πρώτης γραμμής.

Δ. Κίνημα οργανωμένο

Επιμένουμε στον προσανατολισμό μας στον πυρήνα του κινήματος, στους οργανωμένους φορείς του. Μέσω αυτών υλοποιείται η ενωτική μας τακτική, οικοδομείται η συμπόρευση με το εργατικό κίνημα, αποκτά συνέχεια και προσανατολισμό η δραστηριότητα του κινήματος, αποτελούν ένα όπλο της νεολαίας απέναντι στους πολύμορφους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης.

Η δημοκρατική λειτουργία τους, η σταθερή πολύπλευρη δράση τους, ο διεκδικητικός - αγωνιστικός τους προσανατολισμός,είναι βασικό μας μέλημα. Η κατάσταση στα όργανά τους παραμένει άσχημη. Η απόσπαση των οργάνων από τα προβλήματα, τις ανησυχίες των νέων, η υποβάθμιση των μαζικών διαδικασιών είναι πρώτα και κύρια ζήτημα συσχετισμών. Αυτό όμως δε μηδενίζει, ούτε αποτελεί άλλοθι για τις δικές μας ευθύνες.

Με δική μας δουλιά πρέπει να αντιμετωπιστούν προβλήματα που υπάρχουν στην οργάνωση και τη διάρθρωση των διάφορων τμημάτων του κινήματος. Θέλουμε πιο σταθερά τα μαθητικά συμβούλια να συντονίζονται σε επίπεδο δήμου ή πόλης, να γενικευτεί η μορφή των συντονιστικών. Να συμβάλουμε στις προσπάθειες του ταξικού εργατικού κινήματος για την οργάνωση της πάλης των άνεργων, για την προσέγγιση με τα συνδικάτα των χιλιάδων νέων που δουλεύουν σε συνθήκες μαύρης εργασίας, των νέων ιδιωτικών υπαλλήλων και εμποροϋπαλλήλων.

Η οργάνωση των σπουδαστών ΙΕΚ, ΚΕΚ, η δημιουργία επιτροπών νέων στις γειτονιές από τα συνδικάτα που διατηρούν παραρτήματα είναι στις προτεραιότητές μας.

Ε. Αγώνας με όλες τις μορφές - πολύπλευρη δραστηριότητα

α. Οι αγώνες της νέας γενιάς μπορούν να έχουν διάρκεια και συνέχεια, χρησιμοποιώντας και εναλλάσσοντας όλες τις μορφές πάλης. Η εναλλαγή των μορφών βοηθά στην κλιμάκωση σε φάσεις ανόδου, στη συνέχεια της δράσης σε φάσεις υποχώρησης. Η επιλογή της μορφής πάλης είναι σημαντική πλευρά, παίζει ρόλο και απαιτεί προετοιμασία, αλλιώς εγκυμονεί ο κίνδυνος της τυποποίησης, της ταύτισης του αγώνα με αυτή ή την άλλη μορφή. Εχει βγει μια εμπειρία από το ίδιο το κίνημα, που όταν αποκτά ανώτερα χαρακτηριστικά μαζικότητας, οργάνωσης, προσανατολισμού, μπορεί να γεννά και να αξιοποιεί τις πιο διαφορετικές και ποικίλες μορφές. Η πολυμορφία της αγωνιστικής δράσης έχει να κάνει και με το άνοιγμα των μετώπων σε κάθε χώρο.

β. Το κίνημα δεν ταυτίζεται με τα ξεσπάσματα των αγώνων, με μια μορφή δραστηριότητας ή αγώνα. Ο νέος δε δρα συλλογικά μόνο για τη διεκδίκηση αυτής ή της άλλης λύσης, αλλά και για να ικανοποιήσει τις ανάγκες, τις ανησυχίες του, μέσα από τους πιο διαφορετικούς δρόμους διαμορφώνει συνείδηση, επιλέγει στάση ζωής. Η πολύπλευρη δραστηριότητα των φορέων της νεολαίας μπορεί να αφομοιώνει την ανάγκη των νέων για συλλογική έκφραση και δημιουργία, να τροφοδοτεί την ανάπτυξη του κινήματος συνολικά, να ενισχύει τον πολιτικό προσανατολισμό του, να προετοιμάζει τους αγώνες.

Η πολύπλευρη δράση σχετίζεται με το περιεχόμενο της παρέμβασης του κινήματος και τη σταθερή λειτουργία των φορέων του, με την ικανότητα των δυνάμεών μας να αφουγκράζονται, να συσπειρώνουν και να προσανατολίζουν τις πιο πλατιές μάζες νέων. Αυτή είναι και η λογική των μετώπων πάλης: Οχι πάλη για ένα στόχο μόνο (λ. χ. το κτιριακό ενός σχολείου), αλλά ξεκινώντας από το πρόβλημα να ξεδιπλώνεται πολύπλευρα η δράση σε έναν ευρύτερο άξονα (στη συγκεκριμένη περίπτωση, την πάλη για την κατάκτηση της γνώσης).

Συχνά, γύρω μας αναπτύσσονται οι πιο διαφορετικές συσπειρώσεις νέων, που δρουν συλλογικά, στη βάση αναγκών ή ενδιαφερόντων. Η προσέγγιση, η ενίσχυση τέτοιων συσπειρώσεων, από τους φορείς της νέας γενιάς, μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά στην αναζωογόνηση του κινήματος της νέας γενιάς, στη διεύρυνση των γραμμών του.

Ζ. Η νεολαιίστικη δραστηριότητα σε άλλους χώρους

Αθλητικά σωματεία, πολιτιστικοί σύλλογοι, φορείς της γειτονιάς, τοπικοί σύλλογοι και ενώσεις, που συσπειρώνουν χιλιάδες νέους, πρέπει προσελκύσουν την προσοχή μας. Αρκετοί από αυτούς βρίσκονται σε μαρασμό, άλλοι διαπλέκονται έντονα με την ΤΑ ή τοπικούς "παράγοντες", αλλοιώνοντας τους αρχικούς στόχους και σκοπούς τους, όχι λίγοι ωστόσο έχουν προσανατολισμό, λειτουργία, ζωή. Ιδιαίτερα μας ανησυχεί η πορεία πολλών αθλητικών σωματείων, καθώς ο αθλητισμός δεν αποτελεί μόνο ανάγκη για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του νέων, αλλά και σημαντικό κανάλι διαμόρφωσης της συνείδησής τους.

Αντιπαρατιθόμαστε στην εξάρτηση και τον εναγκαλισμό και αυτών των χώρων με τους κάθε λογής "σπόνσορες" και "παράγοντες", παλεύουμε για την ουσιαστική τους σύνδεση με τη γειτονιά, για τη στήριξη των διεκδικήσεων και των πρωτοβουλιών τους, για την ίδια τους την ανάπτυξη και επιβίωση. Για τη συνεργασία τους και τη σύνδεσή τους με τους μαζικούς φορείς της νεολαίας και του λαού.

Η. ΚΝΕ και Τοπική Αυτοδιοίκηση

Είμαστε αντίθετοι στην προσπάθεια που κάνουν οι κυρίαρχες δυνάμεις να υποκαταστήσουν μέσω των δήμων τη νεανική πρωτοβουλία και δραστηριότητα, τους φορείς της νεολαίας μέσα από "δημοτικά συμβούλια νεολαίας". Η διάθεση της νεολαίας για συμμετοχή δεν μπορεί να αφυδατώνεται σε όργανα συμβουλευτικού χαρακτήρα, πέρα και έξω από τη ζωντανή δράση του κινήματός της για διεκδίκηση και δημιουργία.

Οι θεατρικές, μουσικές, πολιτιστικές, αθλητικές ομάδες των δήμων οφείλουν να έχουν ουσιαστικό και αποφασιστικό λόγο στη λειτουργία, το περιεχόμενο, το σχεδιασμό της δραστηριότητας τους. Οι νέοι δεν μπορεί να αποτελούν απλώς επισκέπτες ή "συμμετέχοντες" σε δραστηριότητες που έχουν σχεδιαστεί, αποφασιστεί, υλοποιηθεί γι' αυτούς από κάποιους άλλους.

Οι αγωνιστικές δημοτικές αρχές μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά στην ενίσχυση της δράσης του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος για τα προβλήματα και τις ανάγκες της νεολαίας. Εχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν δρόμους για την ουσιαστική συμμετοχή των νέων.

Η σύνδεση με τη δουλιά της δημοτικής παράταξης μπορεί δώσει σημαντικές διεξόδους στη δουλιά ειδικά των συνοικιακών ΟΒ. Μέσα από τη δράση για τα τοπικολαϊκά προβλήματα θα ανοίγουν δρόμοι παρέμβασης και επικοινωνίας με τους νέους της γειτονιάς, θα οικοδομούνται μορφές συσπείρωσης (λ. χ. λειτουργία νεανικών ομάδων των δημοτικών κινήσεων).

Θ. Ανατρέπουμε τους συσχετισμούς - αλλάζουμε τις συνειδήσεις

Το πρόβλημα των συσχετισμών δεν κρίνεται μόνο με τις θέσεις που κατακτάμε στα συνδικαλιστικά όργανα. Κρίνεται πολύ περισσότερο στο πόσο με τη δράση μας μπορούμε να επιδρούμε στη συνείδηση της νέας γενιάς, στους πολιτικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς της.

Γι' αυτό σχετίζεται όχι μόνο με την άνοδο των αγώνων και του κινήματος, αλλά και με την ολόπλευρη ανάπτυξη της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης, το βαθμό αναζωογόνησης των κομμουνιστικών αξιών, των σοσιαλιστικών ιδανικών, την ανάπτυξη της ΚΝΕ και της επιρροής του ΚΚΕ.

Στο έδαφος της συλλογικής δράσης, με την ιδεολογική και πολιτική μας παρέμβαση, μπολιάζονται οι νεανικές συνειδήσεις με τα αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά συνθήματα. Συναντούν μέσα από πολλαπλούς δρόμους τις αξίες και τα ιδανικά της εργατικής τάξης. Μπορούν να πείθονται ευρύτερες μάζες νέων μέσα από την πείρα τους, για την ανάγκη γενικότερων ανατροπών, για την ανάγκη ενίσχυσης του ΚΚΕ.

Ωστόσο, η βελτίωση των συσχετισμών στο κίνημα και τα όργανά του είναι σημαντικό ζήτημα, καθώς δημιουργεί καλύτερους όρους για την ανάπτυξη των αγώνων και της συλλογικής δράσης γενικότερα.

Επιδιώκουμε η αγωνιστική συσπείρωση που οικοδομούμε στο κίνημα γύρω από αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και στόχους, γύρω από βασικές πλευρές των θέσεών μας να παίρνει πιο σταθερή και μόνιμη έκφραση.

Σημαντικό ρόλο μιας τέτοιας συσπείρωσης μπορούν να παίξουν οι παρατάξεις και κινήσεις που συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε στο μαζικό κίνημα. Μέσα από αυτές οικοδομούμε μονιμότερους δεσμούς με χιλιάδες νέους, αφουγκραζόμαστε από πιο κοντά τις ανησυχίες και τα μηνύματα. Δυναμώνει αποφασιστικά η μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών στο κίνημα της νεολαίας, πολλαπλασιάζεται η παρέμβασή μας στο κίνημα, οξύνεται η ιδεολογική - πολιτική παρέμβασή μας σε πλατύτερες μάζες.

Δημιουργούνται όροι για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού νεανικού ρεύματος αντεπίθεσης στο πλευρό του ΚΚΕ, για μια ακόμα πιο ορμητική ανάπτυξη της ΚΝΕ, που αποτελεί την πιο αποφασιστική συμβολή στην οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου πάλης, τον πιο ασφαλή δείκτη των συσχετισμών στη νεολαία και το κίνημά της.

Χαρακτηρίζονται από τάση απομαζικοποίησης, όμως δεν παύουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε νεολαιίστικους χώρους, κύρια σε ΑΕΙ - ΤΕΙ. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι η άρχουσα τάξη περνά την πολιτική και ιδεολογία της, κυρίως μέσω άλλων καναλιών. Εκφράζει και τη βαθιά κρίση που βρίσκονται. Νιώθουν ξένες από τη νεολαία, αναζητούν ένα ρόλο, δυσκολεύονται γιατί τα κόμματά τους δεν εκφράζουν, με την πολιτική τους, τα συμφέροντα και τις προσδοκίες της νέας γενιάς.

Παρ' όλα αυτά δεν αποτελούν "καμένο χαρτί" για την άρχουσα τάξη. Η οργανωτική τους υποχώρηση ή η μικρή τους παρουσία δε σημαίνει όμως και υποχώρηση της επιρροής των ιδεών και της πολιτικής που πρεσβεύουν. Κάνουν προσπάθειες να "εκσυγχρονιστούν", να συγκροτηθούν, να επικοινωνήσουν με τη νέα γενιά. Ιδιαίτερα, αναβαθμίζονται και προβάλλονται δυσανάλογα με την υπόσταση και την παρουσία τους, εκείνες οι οργανώσεις που έχουν έντονο, κυρίαρχο στοιχείο, τον αντικομμουνισμό.

Ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις που έχουν, κινούνται στα πλαίσια της κυρίαρχης ιδεολογίας, προπαγανδίζουν την αιωνιότητα του καπιταλισμού, το "μονόδρομο" της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συμπίπτουν σε κεντρικές, κομβικές πολιτικές επιλογές. Επικεντρώνουν σε δευτερεύουσες πλευρές των προβλημάτων, ώστε να σκιάζεται η αιτία τους, ενισχύουν το συμβιβασμό, τον ατομισμό, το συντεχνισμό. Προβάλλουν τη δική τους "ανεξαρτησία" από τα κόμματά τους, αναζητώντας άλλοθι για την πολιτική που αυτά ακολουθούν.

α) Η ΟΝΝΕΔ παρουσιάζει τάσεις απομαζικοποίησης, περιορισμού της εμφάνισής της στους χώρους της νεολαίας, λειτουργεί κυρίως ως εκλογικός μηχανισμός. Αποτελεί τον πιο μαχητικό προπαγανδιστή της πολιτικής του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Καλλιεργεί με πάθος τον ατομισμό, σαμποτάρει και σνομπάρει τις συλλογικές διαδικασίες. Συνεχίζει να είναι η πιο συγκροτημένη, οργανωμένη δύναμη του δικομματισμού στη νεολαία.

β) Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται κύρια σε ΑΕΙ - ΤΕΙ. Η προσπάθεια να εμφανιστεί "αυτόνομη" και "διαφοροποιημένη" σε ορισμένα θέματα από το ΠΑΣΟΚ, εκτός από πάγιο στοιχείο της τακτικής της, αντανακλά επίσης και την εσωκομματική διαπάλη στο ΠΑΣΟΚ. Στο όνομα του "εκσυγχρονισμού" επιδιώκει την αλλοίωση της φύσης, και του χαρακτήρα των φορέων του νεολαιίστικου κινήματος. Στην πραγματικότητα της "αποκέντρωσης" και των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσαρμόζεται ανάλογα και ο ρόλος της σαν ρουσφετολογικού μηχανισμού.

γ) Ο Συνασπισμός στη νεολαία. Η προσπάθεια να συγκροτηθεί νεολαία του Συνασπισμού, έχει μέχρι στιγμής οδηγήσει σε μια οργάνωση - σφραγίδα, χωρίς μαζική παρουσία στους χώρους της νεολαίας, με προσπάθειες όμως να αποκτήσουν κάποια υπόσταση. Οι παρεμβάσεις του Συνασπισμού στη νεολαία παίρνουν τη μορφή κεντρικών πρωτοβουλιών. Οι απόψεις για "αυτονομία" της νεολαίας, η προβολή του "ακομμάτιστου", η θεοποίηση των θεσμών και της "ευρωπαϊκής προοπτικής" τις χαρακτηρίζουν. Είναι οι πιο μαχητικοί προπαγανδιστές των πλέον αντιδραστικών απόψεων για τα ναρκωτικά. Στους χώρους των ΑΕΙ στηρίζουν συντεχνιακά σχήματα, διαπλέκονται σε πολλές περιπτώσεις με το χώρο των"αριστεριστών" και των διάφορων "αυτόνομων" ομάδων.

δ) Το ΔΗΚΚΙ στη νέα γενιά. Παρεμβαίνει μέσω της γενικής του πολιτικής παρουσίας, καθώς δεν έχει αποκτήσει μέχρι στιγμής διακριτή οργάνωση στη νεολαία. Αυτοπροβάλλεται ως ο κληρονόμος του - δήθεν - φιλολαϊκού ΠΑΣΟΚ του '80 και προσπαθεί να καρπωθεί από τη δυσαρέσκεια που αυξάνει. Η προσπάθειά του αυτή έρχεται σε αντίθεση με την αποδοχή από μέρους του βασικών επιλογών της άρχουσας τάξης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

ε) Νεολαία της Ανοιξης. Εμφανίζεται πολύ περιορισμένα, κυρίως στα ΤΕΙ. Οι απόψεις τους είναι ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων, αντιδραστικών και εθνικιστικών αντιλήψεων. Προβάλλουν αντιδραστικά πρότυπα και αξίες, συντεχνιακές λογικές. Η οργάνωση αυτή παρουσιάζει έντονα σημάδια συρρίκνωσης και μαρασμού.

Γ. Αλλες ομάδες που δρουν στη νεολαία

α) Οι αριστερίστικες ομάδες δραστηριοποιούνται κυρίως σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, ενώ σαφή ύφεση παρουσιάζουν σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν στους μαθητικούς χώρους. Ο χώρος αυτός χαρακτηρίζεται από κινητικότητα, ανακατατάξεις, αλλά και από προσπάθειες συντονισμού. Ομάδες που είχαν παρουσία, υποχωρούν, εμφανίζονται άλλες στη θέση τους. Οι διεργασίες σ' αυτό το χώρο εκφράζουν την προσπάθεια να σηκωθούν πιο αποτελεσματικά αναχώματα απέναντι στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Δυνάμωσαν κι έγιναν πιο επιθετικά τα αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά τους. Πλησιάζουν πιο κοντά στο θολό χώρο των "αυτόνομων", διαπλέκονται σε ορισμένες περιπτώσεις ανοιχτά με προβοκατόρικες ομάδες. Τις χαρακτηρίζει διασπαστική ταχτική απέναντι στο κίνημα της νεολαίας, με βασική πλευρά την απομάκρυνση του νεολαιίστικου από το εργατικό κίνημα. Ενισχύουν το μοτίβο του "μακριά από τα κόμματα", της "αυτονομίας" που διοχετεύουν τα επιτελεία της άρχουσας τάξης.

β) Αναρχικές/ "αυτόνομες" ομάδες. Η δράση τους χαρακτηρίζεται από το ανοιχτό προβοκάρισμα των αγώνων και του κινήματος, το μαχητικό αντικομμουνισμό. Απευθύνονται κυρίως σε μαθητές και μικρές ηλικίες. Προβάλλονται ως ένα "νέο", "αυτόνομο", "κίνημα νεολαίας", ως εναλλακτική πρόταση στο "παλιό", "ξεπερασμένο" κίνημα της νεολαίας. Σε κρίσιμες στιγμές εκδηλώθηκε ανοιχτά η στενή διασύνδεση του πυρήνα τους με τους μηχανισμούς του συστήματος, η προβοκατόρικη δράση τους πήρε ανοιχτά φασιστικές μορφές.γ) Οι Φασιστικές - ακροδεξιές ομάδες χωρίς να έχουν βγει από το περιθώριο, τα τελευταία χρόνια μεγάλωσαν σε αριθμό, αυξήθηκε η δραστηριότητα και προκλητικότητά τους, κάνουν προσπάθειες να διεισδύσουν σε σχολεία και γειτονιές. Είναι κήρυκες των πιο αντιδραστικών, ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών απόψεων, φορείς επιθέσεων σε μετανάστες. Η σχετική τους ανάπτυξη πυροδοτήθηκε από το κλίμα εθνικισμού που καλλιέργησαν όλα τα άλλα κόμματα. Συνδέονται πολύμορφα με μηχανισμούς και κυκλώματα. Η φιλολογία για το "τέλος της πολιτικής και των κομμάτων", η ένταση των προβλημάτων και αδιεξόδων της νέας γενιάς, η διαστρέβλωση και συκοφάντηση της ιστορίας και των αξιών του εργατικού κινήματος, ο αντικομμουνισμός, που διαχέεται στην κοινωνία, διαμορφώνουν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξή τους.

Δ. Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση και διαπάλη με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ορθώνει τείχη στην επικοινωνία και την κοινή δράση, με νέους και νέες που στηρίζουν ή ανήκουν σε άλλα κόμματα. Στη συλλογική δράση για τα κοινά προβλήματα επιδιώκουμε να συναντώνται νέοι των πιο διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων. Η αλλαγή των συσχετισμών και των συνειδήσεων μπορεί να πραγματοποιείται με την ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση για τον προσανατολισμό του κινήματος στο έδαφος της ενωμένης συλλογικής δράσης, και αυτό υπηρετεί η ενωτική μας ταχτική στο κίνημα της νέας γενιάς.

Για μια νέα ανοδική πορεία του κινήματος της νεολαίας, για τη νεανική αντεπίθεση

Α. Κίνημα με στόχους, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση

Επιδιώκουμε να ενισχυθεί ο αντιιμπεριαλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός των αγώνων και του κινήματος στο σύνολό του.Θέλουμε να διαμορφώνεται και να εδραιώνεται ένα διεκδικητικό πλαίσιο, που δε θα περιορίζεται στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων, αλλά θα διεκδικεί τη διεύρυνσή τους, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, θα έρχεται σε σύγκρουση με τη συντηρητική πολιτική και τους μηχανισμούς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, θα είναι ανοιχτό σε βαθύτερες αλλαγές.

Η δουλιά μας για την ανάπτυξη και τον προσανατολισμό των αγώνων και της συλλογικής δράσης, που οικοδομείται στη βάση των συγκεκριμένων αναγκών, προβλημάτων και ενδιαφερόντων σε κάθε χώρο, θέλουμε να ανοίγει τη δράση και τη συσπείρωση σε κρίσιμα μέτωπα συσπείρωσης και πάλης που αφορούν όλο το φάσμα της ζωής της νεολαίας. Στη δράση στα μέτωπα αυτά δίνουμε τη μάχη για τον προσανατολισμό του κινήματος καθώς δεν μπορούμε να βλέπουμε αποσπασμένα τη διαμάχη για την ύπαρξη του κινήματος, από την πάλη για τον προσανατολισμό του.

Τέτοια βασικά μέτωπα συσπείρωσης, συλλογικής δράσης και πάλης μπορούν να αποτελέσουν:

α) Η υπεράσπιση της ειρήνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και επεμβάσεις και τον εθνικισμό.

β) Ο αγώνας για σταθερή δουλιά με δικαιώματαενάντια στην ανεργία και τη"μαύρη εργασία", η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των νέων εργαζομένων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα του "Λευκού Βιβλίου".

γ) Η πάλη για την κατάκτηση της γνώσης. Ο αγώνας για την υπεράσπιση, διεύρυνση και αναβάθμιση του δημόσιου δωρεάν, ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης,κόντρα στην πολύμορφη ιδιωτικοποίηση, τον έλεγχό της από το μεγάλο κεφάλαιο, τους ταξικούς φραγμούς.

δ) Η διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η αντίσταση στον πολύμορφο αυταρχισμό και την καταστολή. Η πάλη για τα δικαιώματα των στρατευμένων. Ο αγώνας για ολόπλευρη δημοκρατική πληροφόρηση

ε) Η πάλη για ζωή σ' ένα ανθρώπινο περιβάλλον

στ) Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων στην άθληση, την τέχνη, τα επιτεύγματα του πολιτισμού. Η διεκδίκηση ελεύθερου χρόνου και δημιουργικής ζωής.

ζ) Η διεκδίκηση δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ

η) Ο αγώνας για ζωή ενάντια σ όλα τα ναρκωτικά, ενάντια στον εθισμό της νεολαίας στη "νομιμοποίηση" και τους "διαχωρισμούς".

Τα μέτωπα αυτά χτίζονται μέσα από την ανάπτυξη της συλλογικής δράσης, μέσα σε μικρούς ή μεγάλους αγώνες και αντιστάσεις, αποτελούν σημεία συνάντησης του νεολαιίστικου με το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Σήμερα, τα προβλήματα διαπλέκονται πιο στενά μεταξύ τους. Οποια πέτρα κι αν σηκώσουμε από κάτω βρίσκουμε τους ίδιους ενόχους, κοινές τις αιτίες. Τα βασικά μέτωπα πάλης συνδέονται στενά μεταξύ τους, η δράση δε γίνεται αποτελεσματική χωρίς να διευρύνονται τα μέτωπα που παλεύουμε σε κάθε χώρο. Μέσα από τον αγώνα οι νέοι έρχονται αντιμέτωποι με τα μονοπώλια, τους μηχανισμούς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων στην Ελλάδα της εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό, στην καπιταλιστική κοινωνία.

Η ΚΝΕ με το 6ο Συνέδριο είχε επεξεργαστεί ένα σύνολο διεκδικήσεων, που το κίνημα εμπλούτισε, πάλεψε, κατοχύρωσε στον ένα ή τον άλλο βαθμό τα προηγούμενα χρόνια, και μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία συσπείρωσης και δράσης στα διάφορα μέτωπα πάλης του κινήματος.

Η σύνδεση του νεολαιίστικου με το εργατικό κίνημα οικοδομείται στο έδαφος των κοινών διεκδικήσεων, δυναμώνει στη σύγκρουση με τους κοινούς αίτιους και ένοχους για τα προβλήματα, ωριμάζει με το βάθεμα του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού.

Ο βαθμός σύνδεσης με το εργατικό κίνημα είναι στοιχείο ωριμότητας του κινήματος της νέας γενιάς και του προσανατολισμού του. Η προσέγγιση και το κέρδισμα της εργαζόμενης νεολαίας από τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπορεί να δώσει σημαντική πνοή στη σύνδεση των νεανικών με τους εργατικούς αγώνες και θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη δική μας δουλιά.

Σε κάθε περίπτωση ο συντονισμός, η κοινή δράση, η σύνδεση με το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα βοηθούν σημαντικά στην πιο βαθιά κατανόηση των προβλημάτων και των αιτιών τους, στην πολιτικοποίηση των αγώνων. Δημιουργούν θετικές συνθήκες για την αλλαγή των συσχετισμών, επιδρούν αποφασιστικά στην αποτελεσματικότητα, τη συνέχεια και την προοπτική των αγώνων της νέας γενιάς.

Η ανάπτυξη της πάλης για τα προβλήματα, η δράση στα μέτωπα πάλης που ανοίγουμε στο κίνημα της νεολαίας, μπορεί να οδηγούν στη διαμόρφωση ενός ισχυρού νεανικού ρεύματος αντεπίθεσης, που μαζί με την εργατική τάξη και το λαό θα συναντιέται στο λαϊκό μέτωπο πάλης. Προϋπόθεση γι' αυτό, η ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του νεολαιίστικου κινήματος, που ενιαιοποιεί τη δράση στα μέτωπα, το αποφασιστικό δυνάμωμα της ΚΝΕ.

A. Οι πρωτοφανείς διαστάσεις που πήρε η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα των νέων πυροδότησαν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση. Η πολύμορφη συλλογική δράση της νέας γενιάς ενισχύθηκε, πιο έντονα βρήκε διέξοδο και έκφραση στις δομές του κινήματος, σε διεκδικητικούς αγώνες με καλύτερο προσανατολισμό.

Η αξία της συλλογικότητας κρατιέται ζωντανή στη νεολαία. Η ανάγκη της νεολαίας για συλλογική δράση παραμένει και ενισχύεται, βρίσκει δρόμους έκφρασης, ανεξάρτητα από τις αντιφάσεις, την τελική της κατεύθυνση. Είναι δική μας υπόθεση αυτή η πολύμορφη συλλογικότητα να παίρνει χαρακτηριστικά κινήματος, να προσανατολίζεται σωστά.

Γι' αυτό σκύβουμε ιδιαίτερα στον πυρήνα της συλλογικής δραστηριότητας της νέας γενιάς, στο οργανωμένο νεολαιίστικο κίνημα, που μπορεί να επιδράσει ευρύτερα στην πάλη και τον προσανατολισμό των αναζητήσεων της νέας γενιάς. Η πρόοδος, που είναι γεγονός ότι σημειώθηκε, ωστόσο δεν ανατρέπει τη σημερινή άσχημη πραγματικότητα.

Ομως, η πορεία οπισθοχώρησης των προηγούμενων ετών ανακόπηκε, εκφράστηκαν σε ένα βαθμό οι αντιστάσεις. Κατοχυρώνεται σιγά σιγά μια λιγότερο ή περισσότερο σταθερή δράση τμημάτων της νεολαίας σε μάχες - σταθμούς.

Προχώρησαν ανομοιόμορφα η κοινή δράση με το εργατικό κίνημα, ο συντονισμός των αγώνων. Είχαμε κάποια θετικά βήματα στη λειτουργία μαζικών φορέων.

Βελτιώθηκε ο πολιτικός προσανατολισμός των αγώνων, οικοδομείται βαθμιαία ένα διεκδικητικό πλαίσιο, που έρχεται σ' ένα βαθμό σε αντίθεση με τη συντηρητική πολιτική και τους μηχανισμούς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, οξύνεται η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, ιδιαίτερα σε φάσεις έντασης της πάλης. Η ίδια η φύση των προβλημάτων φέρνει στην επιφάνεια τις πολιτικές αιτίες που τα τροφοδοτούν. Οι αγώνες αντικειμενικά πιο γρήγορα "σκοντάφτουν" πάνω τους. Γι' αυτό η μάχη για τον πολιτικό προσανατολισμό τους ξεσπά πολύ πιο νωρίς και πιο βίαια από παλιότερα. Πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις για πιο έντονη, πιο ποιοτική, ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση από μέρους μας.

Η επίθεση της άρχουσας τάξης εκφράστηκε σε ορισμένες στιγμές με πρωτόγνωρη επιθετικότητα. Η τρομοκρατία, ο αυταρχισμός, η καταστολή από μεριάς της άρχουσας τάξης δυνάμωσαν, στράφηκαν ιδιαίτερα ενάντια στην ΚΝΕ.Εκφράστηκε μια τάση συσπείρωσης γύρω απ' τις θέσεις μας, φάνηκε η δυναμική που μπορεί να έχουν ακόμα και μικρές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης.

Ομως, το επίπεδο της πάλης εξακολουθεί να υπολείπεται σημαντικά του μεγέθους της επίθεσης που δέχεται η νέα γενιά. Σημαντικά προβλήματα, που αφορούν τη σταθερή λειτουργία και πολύπλευρη δραστηριότητα των φορέων της, το βαθμό οργάνωσης των νέων, τη συνέχεια και διάρκεια των αγώνων, το κύρος των οργάνων της, το αγκάλιασμα των πολύμορφων συσπειρώσεων και δραστηριοτήτων, παραμένουν οξυμένα.

Μέσα σ' αυτό το αντιφατικό τοπίο οι διεργασίες, η κινητικότητα στη νέα γενιά εντάθηκαν. Κάτι φαίνεται να ωριμάζει στο κίνημα και τις συνειδήσεις, διαμορφώνονται προϋποθέσεις για την άνοδο των νεανικών αγώνων, για τη νεανική αντεπίθεση.

Β.Στους χώρους της παιδείας είχαμε τα πιο μετρήσιμα βήματα. Στα λύκεια ξεδιπλώνεται μια δράση με μια σταθερότητα, που πήρε ορισμένες στιγμές πανελλαδικό χαρακτήρα, γύρω από ένα βασικό πυρήνα αιτημάτων με σωστό προσανατολισμό. Εγιναν κάποια αδύναμα, πρώτα βήματα, στην πολύπλευρη δράση των μαθητικών κοινοτήτων. Ωριμάζει η ιδέα του μετώπου παιδείας. Σε μια σειρά δήμους προχώρησαν τα συντονιστικά λυκείων. Η κυβέρνηση με τη διασπορά των εκλογών προσπαθεί να εκφυλίσει τελείως τις μαθητικές κοινότητες, να προλάβει αγώνες.

Στα ΑΕΙ - ΤΕΙ είχαμε σημαντικούς αγώνες, με γενικά σωστό προσανατολισμό και αιτήματα, ενισχύθηκαν και κατοχύρωσαν το ρόλο τους οι ΠΚΣ. Στο έδαφος των αγώνων, των διεργασιών στους κόλπους του κινήματος, η Οργάνωση μπορεί να συσπειρώνει, να εμπνέει και να εκφράζει ευρύτερα τμήματα φοιτητών και σπουδαστών. Σε στιγμές κορύφωσης γνωρίσαμε την αλληλοτροφοδοτούμενη προσπάθεια των άλλων δυνάμεων για εκτόνωση και αποπροσανατολισμό. Ταυτόχρονα, δυναμώνει η υπονόμευση των δομών του κινήματος, για την υποταγή, υποκατάσταση ή διάλυσή τους.

Σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν καλύτερη ήταν η συμμετοχή νέων στους αγώνες του εργατικού κινήματος. Η κατάσταση του εργατικού κινήματος, η προσωρινότητα και η ανασφάλεια, η τρομοκρατία της εργοδοσίας, η θεωρία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων αποτελούν βασικούς παράγοντες που ένα μεγάλο κομμάτι νέων βρίσκεται εκτός κινήματος στον ιδιωτικό τομέα. Στο δημόσιο τομέα το πρόβλημα εστιάζεται στον προσανατολισμό των οργάνων κάτω από το βάρος των συσχετισμών, που διαμορφώνουν μια σχέση πελατειακή, ρουσφετολογική, ενσωμάτωσης και διάβρωσης συνειδήσεων.

Ιδιαίτερος ήταν ο ρόλος των νέων αγροτών στις αγωνιστικές εξάρσεις της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Η αντίστασή τους στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που τους οδηγεί στο ξεκλήρισμα, οι διαθέσεις που εκφράστηκαν, ανέδειξαν τους νέους αγρότες σε βασική μάχιμη δύναμη του αγροτικού κινήματος. Γι' αυτό και η προσπάθεια διάβρωσης συνειδήσεων, διάσπασης και εξαγοράς θα ενταθεί.

Στα νυχτερινά η ωρίμανση αιτημάτων σε σωστή κατεύθυνση, ο συντονισμός στη δράση προχώρησαν σημαντικά. Βελτιώθηκε η κατάσταση στα όργανα των νυχτερινών. Μονιμοποιήθηκε ο συντονισμός στην Αθήνα, έγιναν πανελλαδικές συναντήσεις και μαζικές κινητοποιήσεις.

Βήματα είχαμε και στην επικοινωνία τμημάτων νεολαίας με την αντιιμπεριαλιστική δράση για την ειρήνη μέσα από το φιλειρηνικό κίνημα. Συγκροτήθηκαν ΝΔΕ (Νεανικές Δράσεις Ειρήνης) σε δήμους και στην επαρχία. Δεν πήραν όμως το εύρος που μπορούσαν ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις.

Β.Βασικές εκτιμήσεις από τη μέχρι τώρα δουλιά μας

Τα βήματα της Οργάνωσης από το 6ο Συνέδριο συνοδεύτηκαν από μικρές και μεγάλες πρωτοβουλίες στο κίνημα. Επανακτήσαμε ένα σημαντικό ρόλο στην οργάνωση, στον προσανατολισμό των αγώνων, στις διεργασίες στο κίνημα. Αυτή η πορεία δεν ήταν απαλλαγμένη από προβλήματα απειρίας, λάθη, και σε κάποιες περιπτώσεις από ατολμία. Δεν αξιοποιήσαμε όσο μπορούσαμε τις θέσεις μας στα όργανα του κινήματος. Πολλές φορές η ενασχόλησή μας με το κίνημα της νεολαίας άρχιζε και τελείωνε με τις στιγμές κορύφωσης, με την κινητοποίηση ή τον αγώνα που είχαμε μπροστά μας. Δεν ανοίξαμε όσο μπορούσαμε διαύλους επικοινωνίας με σημαντικές ζωντανές δυνάμεις που υπήρχαν και υπάρχουν κοντά μας. Δε συνοδεύτηκε πάντα η δουλιά για την ανάπτυξη του κινήματος με την ενίσχυση των γραμμών μας.

Σημαντικές καθυστερήσεις παρουσίασε η δουλιά μας στις ΠΚΣ, ενώ ελάχιστη ήταν η συνεισφορά μας στην ΕΣΑΚ. Μια σειρά προβλήματα και δυσκολίες ήρθαν στην επιφάνεια. Με δυσκολία οι Οργανώσεις συνδύαζαν τη δουλιά τους με την οικοδόμηση ευρύτερων συσπειρώσεων γύρω τους που να μην έχουν ευκαιριακό χαρακτήρα.

Η καρδιά των προβλημάτων βρίσκεται στην καθοδηγητική βοήθεια, στήριξη και προσανατολισμό των οργάνων από το ΚΣ και προς τα κάτω.

Είναι ανάγκη να δυναμώσει ακόμη περισσότερο ο προσανατολισμός των οργάνων και των ΟΒ στο κίνημα της νεολαίας σε κάθε χώρο. Να γινόμαστε πιο αποδεικτικοί με βάση την πραγματικότητα του κάθε χώρου, στην ανάδειξη των ευθυνών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κυβέρνησης και της πολιτικής των άλλων κομμάτων. Να συγκεκριμενοποιούμε καλύτερα τους στόχους πάλης. Να ασχοληθούμε πιο συστηματικά με τα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη δουλιά μας στο κίνημα. Να συνδυάζουμε καλύτερα τη δουλιά μας στο κίνημα με τα πολιτικά μας καθήκοντα.

Η πρωτοπόρα δράση του Κνίτη, της ΟΒ σε ζωτικούς χώρους είναι βασικός όρος για τη συνέχεια και την προοπτική των αγώνων. Καθοριστικοί παράγοντες για την αγωνιστική έκφραση της νεανικής αμφισβήτησης είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ συνολικά στην κοινωνία, η γενικότερη κατάσταση του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της ΚΝΕ σ' όλους τους χώρους και ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους και στα παιδιά από τα πιο φτωχά στρώματα.

Αντιμέτωποι με την προσπάθεια ποδηγέτησης και φθοράς του νεολαιίστικου κινήματος

Α.Συνεχίζεται και εντείνεται η πολύπλευρη επίθεση στο οργανωμένο κίνημα της νέας γενιάς. Μηδενίζεται η δράση του, χλευάζεται η ιστορία του, υπονομεύεται η ενότητα και η μαζικότητά του, αμφισβητούνται ο αγωνιστικός διεκδικητικός χαρακτήρας του, ο πολιτικός προσανατολισμός του.

Η συζήτηση για τη χρησιμότητα ή όχι, τη δομή κτλ. των μαζικών φορέων του κινήματος, τους φέρνει στο κέντρο αυτής της επίθεσης. Αξιοποιούνται οι αρνητικοί συσχετισμοί στα όργανα του κινήματος. Δυναμώνει η φιλολογία που θέλει τους φορείς του νεολαιίστικου κινήματος χωρίς ρόλο και ξεπερασμένους από τη φύση τους. Πυκνώνουν οι εκκλήσεις για το ξεπέρασμα του οργανωμένου κινήματος της νεολαίας στο όνομα του δήθεν "νέου".

Η οικοδόμηση νέων μηχανισμών και μορφών χειραγώγησης, η υποκατάσταση του κινήματος από άμεσα ελεγχόμενους "θεσμούς" και "φορείς", αποτελεί νέο ποιοτικό στοιχείο αυτής της επίθεσης.

Θεσμοθετούνται μια σειρά "όργανα εκπροσώπησης" (βουλή των εφήβων, μαθητικά συμπόσια, ΕΣΥΝ, "δημοτικά συμβούλια νεολαίας" κ.ά.), με στόχο να παρουσιάσουν τη νεολαία συνένοχη στα αντιλαϊκά τους σχέδια. Να χρίσουν με επίφαση "δημοκρατίας" την πολιτική τους. Να ελέγξουν και να εγκλωβίσουν τις διεργασίες στο χώρο της νεολαίας.

Η προσπάθεια αυτή φέρει τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μέσα από διάφορα forum, θεσμούς κτλ., οικοδομείται ένας έμμισθος γραφειοκρατικός μηχανισμός παρέμβασης και χειραγώγησης, που θα λειτουργεί στο όνομα της νεολαίας για τη νεολαία, ενσωματώνοντας και τμήματά της.

Ολη αυτή η πολύμορφη επίθεση για την καθυπόταξη της συλλογικής δράσης της νέας γενιάς έχει ένα βασικό στόχο: μια νεολαία ανοργάνωτη, διασπασμένη, χωρίς αυτοπεποίθηση, είτε υποταγμένη συναινετικά, είτε αδιέξοδα διαμαρτυρόμενη, χειραγωγημένη, μακριά από το εργατικό κίνημα και την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.

ή το παραμύθι για τη "νεολαία χωρίς όνομα"

Παρ' όλα αυτά στο μυαλό αρκετών νέων τριγυρίζει το ερώτημα "τι και ποιος φταίει, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και πώς;". Κι αυτό γιατί οι νέοι έχουμε μπροστά μας το μέλλον, έχουμε ανάγκη όραμα και προοπτική. Πάντα οι νέοι είχαν την τάση να ενθουσιάζονται πιο εύκολα από τις ανατρεπτικές ιδέες, είχαν ρομαντισμό κι ευαισθησία, παθιάζονται περισσότερο με τα μεγάλα ιδανικά.

Η διακίνηση του πολιτικού βιβλίου στους νέους και το ενδιαφέρον για τον κοινωνικό - ιστορικό κινηματογράφο, οι αγώνες της νέας γενιάς κι η συμπαράταξη με τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, η εκλογική άνοδος του ΚΚΕ στις νεαρές ηλικίες, η ανάπτυξη της ΚΝΕ είναι ενθαρρυντικά δείγματα ότι η αμφισβήτηση της νέας γενιάς μπορεί να φτάσει πιο μακριά από όσο της επιτρέπουν. Η ανησυχία επομένως της άρχουσας τάξης είναι δικαιολογημένη.

Στο υπόβαθρο των νουθεσιών πως, τάχα, η πολιτική δεν ταιριάζει στους νέους, βρίσκεται ακριβώς η αγωνία της άρχουσας τάξης για την έκβαση της ασίγαστης ταξικής διαμάχης με τους εκμεταλλευτές, της σημερινής αναμέτρησης του λαού με τα μονοπώλια, του καπιταλισμού που σαπίζει με το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό.

Αυτήν την αγωνία αποκαλύπτουν οι διάφορες θεωρίες για τη νέα γενιά, που προβάλλονται μέσα από περιοδικά, εφημερίδες κι αναμασιούνται από αστούς πολιτικούς κι ιδεολόγους. Οι θεωρίες για τη "γενιά χωρίς όνομα", τη γενιά Χ, Υ ή όπως αλλιώς ονομάζουν το σχήμα στο οποίο θέλουν να μας εντάσσουν, περιγράφοντάς μας σαν τη γενιά που καταναλώνει αντί να δημιουργεί, που βρίσκει την ευτυχία με το ναρκωτικό "έκσταση", που κάνει την επανάστασή της ατομικά με το ιντερνέτ, που ζει για τη στιγμή και φτύνει τους πάντες, που δεν έχει ανάγκη από ιδεολογία και γυρίζει την πλάτη της στην πολιτική.

Η υποτιθέμενη αναζήτηση της ταυτότητας της νεολαίας κι η ένταξή της σ' αυτό το προκατασκευασμένο καλούπι, είναι ολοφάνερη εκδήλωση της ιδεολογικής επίθεσης που δεχόμαστε. Μ' αυτόν τον τρόπο ξεκόβεται και συκοφαντείται η γενιά μας στις προηγούμενες γενιές κι αποκρύπτεται η πραγματική αντιπαράθεση, η ταξική πάλη που διεξάγεται στην κοινωνία. Αποσιωπείται η ρευστότητα, το ευμετάβλητο των νεανικών διαθέσεων, και προβάλλεται σαν ενιαία και παγιωμένη συνείδηση η στάση ζωής που αυθόρμητα πολλοί νέοι έχουν μέσα στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Αποσιωπείται η ανομοιομορφία των νεανικών συνειδήσεων κι επιχειρείται τελικά να μας προσαρμόσουν σ' αυτό το καλούπι που προβάλλεται, μιας ατομικής αποϊδεολογικοποιημένης και δήθεν απολίτικης στάσης.

Αιχμή της ιδεολογικής επίθεσης της άρχουσας τάξης είναι η θεωρία για τη σχέση των νέων με την πολιτική, είναι το καλυμμένο ή απροκάλυπτο κάλεσμα για απομάκρυνση της νεολαίας από την πολιτική που είναι τάχα γενικά βρώμικη, κι από τα κόμματα που δήθεν είναι όλα το ίδιο. Η επίθεση αυτή αποκαλύπτει την κρίση της αστικής πολιτικής και των κομμάτων που την εκφράζουν που δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νέα γενιά. Η άρχουσα τάξη αντιλαμβάνεται ότι η δυσαρέσκεια του λαού και της νεολαίας από την ταξική - αντιλαϊκή πολιτική της είναι έντονη, γι' αυτό παίρνει τα μέτρα της, ανανεώνει τις εφεδρείες της.

Οι ίδιοι που καλοπιάνουν κι επευφημούν με τον τρόπο τους την "αδιαφορία των νέων", κάνουν προσπάθεια εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο εκσυγχρονισμός της πολιτικής τους έχει βαθύ αντιδραστικό περιεχόμενο.

Αρνούνται αυτό που οι πρώτοι αστοί διανοητές, πριν ακόμη τον Μαρξ, παραδέχονταν, ότι η πολιτική πάλη είναι ταξική πάλη. Κηρύσσεται το τέλος των ιδεολογικών διαφορών, το τέλος της ταξικής πάλης κι επομένως των ριζικών πολιτικών διαφορών. Προβάλλονται στην πρώτη γραμμή ομοιότητες και διαφορές που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση του συστήματος κι όχι με τα ταξικά συμφέροντα που τα κόμματα εκφράζουν. Υψώνουν έτσι εμπόδια στην επαναστατική συνειδητοποίηση και πάλη, προβάλλοντας νέα επικίνδυνα ψεύδη, όπως την ενότητα της κεντροαριστεράς ή το διαχωρισμό "μικρών - μεγάλων κομμάτων".

Οι τελευταίες "εκλογές του καναπέ", έδειξαν πως μας θέλουν μακριά από την πολιτική - ταξική πάλη, όσοι ακολουθούν πολιτική που είναι μακριά από τα συμφέροντά μας.

Μ' αυτά τα δεδομένα η αστική τάξη συγκεντρώνεται στην προσπάθεια να εμποδίσει τη δράση εκείνη που θα την ανατρέψει. Γνωρίζει καλά κι αυτό ακριβώς θέλει να μας αποκρύψει, ότι ουδέτερη απολίτικη στάση δεν υπάρχει. Η πολιτική δεν αποτελεί κάποιο χόμπι, με το οποίο μπορεί και να μην ασχοληθεί κανείς, αλλά είναι στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.

Οι νέοι έχουμε να επιλέξουμε αν θα ανεχτούμε μια πολιτική που υπονομεύει το μέλλον μας σε όφελος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού ή θα την αντιπαλέψουμε, αν θα ανεχτούμε μια εξουσία που καθημερινά θυσιάζει στο βωμό του κέρδους τα δικαιώματα και τα όνειρά μας ή θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και θα την ανατρέψουμε.

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας

Α. Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Οι νέοι σήμερα έχουμε να επιλέξουμε: Θα πάμε με τα κόμματα της συντήρησης, με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό ή με το ΚΚΕ, την εργατική τάξη, το λαό;

Οι μαζικοί αγώνες ενάντια στο Μάαστριχτ και η πλατιά ανησυχία για τη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ, κάνουν όλο και πιο ευδιάκριτους τους δύο δρόμους που ανοίγονται για την ελληνική κοινωνία:

Ο ένας είναι ο δρόμος που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, της αποδοχής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Είναι ο δρόμος της προσαρμογής στη "νέα τάξη πραγμάτων" του Ιμπεριαλισμού. Είναι ο δρόμος που συσσωρεύει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τα μονοπώλια από τη μια και ακόμα μεγαλύτερα δεινά για το δικό μας παρόν και το μέλλον από την άλλη.

Αυτό το δρόμο ακολουθούν οι κυβερνήσεις των κομμάτων του καπιταλιστικού κατεστημένου στη χώρα μας, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτό το δρόμο υπηρετούν τα άλλα κόμματα που δίνουν τη δυνατότητα να στηριχτούν αυτά τα συμφέροντα από ευρύτερες δυνάμεις. Που συμβάλλουν στην προώθηση εναλλακτικών συντηρητικών πολιτικών και κυβερνητικών σχημάτων με "αριστερό" προσωπείο.

Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιδράσεις στη συντηρητική πολιτική, να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή μας για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της.

Ο άλλος δρόμος είναι της μάχης και της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, με τις επιλογές του κεφαλαίου, την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, τους πολιτικούς εκφραστές κι απολογητές τους. Είναι ο δρόμος της συγκρότησης ενός κοινωνικού - πολιτικού μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης, με πρώτη την εργατική τάξη και το κόμμα της, του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Η πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ο δρόμος που βοηθάει να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, να πειστεί μέσα από την πείρα του για την ανάγκη περάσματος στο σοσιαλισμό. Εντάσσεται επομένως στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Αυτή η προοπτική, μιας ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση κι αδικία, με την επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα είναι μια πραγματική δημοκρατία για την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Β. Οι νέοι είμαστε με το μέλλον!

Η θέση μας είναι με τη μεριά του μέλλοντος, του πραγματικά καινούριου που αναδείχνεται κι ωριμάζει σήμερα μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στην κυριαρχία των μονοπωλίων, την ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων".

Η αντίσταση και η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον Ιμπεριαλισμό, μέσα από την κοινή δράση του λαού και των νέων, είναι αναπόφευκτη για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και το μέλλον μας.

Οι αγωνίες, ο ριζοσπαστισμός, οι ευαισθησίες μας μπορούν να βρουν δημιουργική διέξοδο και προοπτική, στο βαθμό που θα συναντούν το εργατικό κίνημα. Τις αξίες και την ιστορική αποστολή της μόνης συνεπούς μέχρι τέλους τάξης στον αγώνα για το σοσιαλισμό, της εργατικής τάξης.

Η νέα γενιά μπορούμε να αποτελέσουμε σημαντική δύναμη αυτού του αγώνα, συνεισφέροντας με το δικό μας τρόπο, μέσα από τις δικές μας εμπειρίες, ανάγκες και δυναμισμό.

Σ' αυτό το δρόμο μάς καλεί το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι μια από τα ίδια, είναι ο πολιτικός εκφραστής των συνολικών ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, φορέας των πιο ζωντανών ριζοσπαστικών κι επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας. Είναι το κόμμα που εκφράζει με συνέπεια τα συμφέροντά μας σήμερα ενάντια στην αντιδραστική λαίλαπα, και τα υπηρετεί από την πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων.

Η αποφασιστική κι ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ στο λαό και τη νεολαία, η αλλαγή των συσχετισμών στα κινήματα και πρώτα απ' όλα στο εργατικό, η ανάπτυξη των μετώπων πάλης, η προώθηση μέσα στους αγώνες της αλληλεγγύης, της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης αγροτιάς, των επαγγελματιών και βιοτεχνών της πόλης, της νεολαίας, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ο δρόμος για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου.

B. ΕΝΟΤΗΤΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Η πάλη των νέων θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό την αναμέτρηση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Η νεολαία, που θα ζήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα της πάλης αύριο, έχει κάθε λόγο να βρεθεί σήμερα στις πρώτες γραμμές του αγώνα. Μπορεί να τροφοδοτήσει αποφασιστικά την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που θα ανοίξει το δρόμο στο σοσιαλιστικό μέλλον.

Ολη μας η δράση συγκεντρώνεται σ' αυτό το καθήκον. Με τη δουλιά μας για την άνοδο, την αντεπίθεση του κινήματος της νέας γενιάς, με την πολιτική και ιδεολογική μας παρέμβαση, προσανατολίζουμε το ριζοσπαστισμό, την αμφισβήτηση της νεολαίας, ώστε να συναντιέται με το λαϊκό κίνημα στην προοπτική του μετώπου.

Τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά μας είναι σύνθετα. Η αποτελεσματικότητα της δουλιάς μας κρίνεται στην ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, στη συμβολή της νεολαίας στους ταξικούς αγώνες. Μετριέται στην πάλη για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, στην ισχυροποίηση της επιρροής του ΚΚΕ στη νέα γενιά, στην ανάπτυξη της ΚΝΕ.

Η νεανική αντεπίθεση δεν είναι κάτι που αφορά το μακρινό μέλλον. Χτίζεται σήμερα, στην ενεργοποίηση των νέων στην περιφρούρηση δικαιωμάτων, στη διεκδίκηση και την απόσπαση κατακτήσεων. Στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της η νεολαία έρχεται σε σύγκρουση με τις αιτίες και τους ενόχους των προβλημάτων της, στις συνειδήσεις των νέων ωριμάζει η ιδέα του μετώπου, η ανάγκη βαθιών αλλαγών.

Με οδηγό τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου δώσαμε τη μάχη για την ανάπτυξη της πάλης των νέων για τα δικαιώματά μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Βασικές εκτιμήσεις και θέσεις μας επιβεβαιώθηκαν στη ζωή, μας δίνουν μια καλή βάση για τη συνέχεια της δουλιάς μας. Στρέφουμε την προσοχή μας στο επίπεδο της δράσης, σε πλευρές της δουλιάς της ΚΝΕ, στην επίθεση που δέχεται το νεολαιίστικο κίνημα, στα καθήκοντα που απορρέουν για μας.

Ναρκωτικά

Το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει πάρει νέες διαστάσεις. Εχει αυξηθεί ο αριθμός των χρηστών και των θανάτων κι επεκτείνεται η χρήση στις μικρότερες ηλικίες.

Το πιο επικίνδυνο όμως είναι ότι μέσα από πολλούς μηχανισμούς και κανάλια προβάλλεται και βρίσκει έδαφος η άποψη της αποδοχής σαν αναγκαίο κακό αυτής της πραγματικότητας, καλλιεργώντας το συμβιβασμό και τη διαχείριση του προβλήματος.

Η εφαρμογή προγραμμάτων χορήγησης μεθαδόνης, η εγκατάλειψη των κέντρων απεξάρτησης και κυρίως η απουσία ουσιαστικών μέτρων πρόληψης ντύνονται με τις θεωρίες του "περιορισμού της βλάβης" του "διαχωρισμού σε μαλακά και σκληρά" και της "αντιαπαγόρευσης όλων των ουσιών".

Ομως τα ναρκωτικά πριν ακόμα σκοτώσουν ζωές, σκοτώνουν συνειδήσεις. Μας θέλουν ακίνδυνους για το σύστημα. Γι' αυτό πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα ναρκωτικά. Να απορρίψουμε τους "τεχνητούς παραδείσους" και τους τεχνητούς διαχωρισμούς, τα υποκατάστατα της ζωής.

Η έξαρση των ναρκωτικών είναι έκφραση της κοινωνικής κρίσης, της σήψης, της διαφθοράς, της άδειας ζωής. Μπορούμε να αντισταθούμε με τους αγώνες, τις αξίες και οράματά μας.

Η καταστροφή της φύσης

Η ασυδοσία του κεφαλαίου έχει δημιουργήσει για την ανθρωπότητα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα: Την τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τη μόλυνση υδάτων και εδαφών. Και στη χώρα μας η έλλειψη υποδομής για προστασία από φυσικά φαινόμενα (νεροποντή, χιονοθύελλα, καύσωνας, σεισμός) είναι αποτέλεσμα της αλόγιστης κερδοσκοπικής χρήσης της γης, της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου.

Το νέφος, η έλλειψη πράσινου, που επιδεινώθηκε δραματικά και με τις πυρκαγιές, οι μολυσμένες παραλίες, η άναρχη οικοδόμηση των πόλεων είναι προβλήματα που ευαισθητοποιούν και προβληματίζουν τους νέους. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα εκφράζονται με ιδιαίτερη οξύτητα στις λαϊκές συνοικίες και περιοχές.

Ο αγώνας μας για την υπεράσπιση της φύσης από την καταστροφή της είναι αγώνας και για τη σωτηρία της ανθρώπινης φύσης, για το σήμερα και το αύριο της ανθρώπινης ζωής.

Οι δημοκρατικές ελευθερίες στο στόχαστρο

Ο αυταρχισμός και η καταστολή εκδηλώνονται πολύμορφα από το αστικό κράτος. Σήμερα αμφισβητούνται με τον πιο έντονο τρόπο δημοκρατικές κατακτήσεις μας.

Ο νέος εργαζόμενος βρίσκεται συνεχώς κάτω από την απειλή της απόλυσης. Οι αγώνες ποινικοποιούνται. Αμφισβητείται το πανεπιστημιακό άσυλο και κάθε χρόνο, με αφορμή το γιορτασμό του Πολυτεχνείου, επιχειρείται η κατάργησή του. Τα ΜΑΤ και οι ειδικές δυνάμεις ενισχύουν την παρουσία τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Χαρακτηριστική έκφραση αυταρχισμού είναι η Συμφωνία Σένγκεν, που καθιερώνει ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο παρακολούθησης και φακελώματος των πολιτών, τη συνεργασία Ευρωαστυνομίας - ΕΥΠ - υπουργείων Δημόσιας Τάξης και καταλήγει να καταργεί ακόμα και το νομοθετημένο δικαίωμα του πολιτικού ασύλου.

Σειρά διακρίσεων αντιμετωπίζουν οι Τσιγγάνοι κι οι νέοι της μουσουλμανικής μειονότητας. Για τους τελευταίους οι διακρίσεις έχουν οικοδομηθεί εδώ και χρόνια μέσα στο πλέγμα ανταγωνισμού της ελληνικής και τουρκικής ολιγαρχίας κι αφορούν το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, την απόκτηση και διατήρηση της ιθαγένειας. Οι νέοι μπορούν να βάλουν φρένο στα μίση και τους εθνικισμούς, χτίζοντας γέφυρες φιλίας με τους γειτονικούς λαούς, για να οικοδομείται η ισότιμη και ειρηνική συμβίωση όλου του ελληνικού πληθυσμού της Θράκης.

Οι αναδιαρθρώσεις που σχεδιάζονται στο στρατό και τα εθνικιστικά κηρύγματα οξύνουν τα προβλήματα των νέων στη διάρκεια της θητείας. Στην ημερήσια διάταξη βρίσκονται τα ρουσφέτια, η κακή ποιότητα ζωής, η αντιδημοκρατική συμπεριφορά σε βάρος των στρατευμένων νέων. Οι συνθήκες αυτές στοχεύουν στην εκμάθηση της υποταγής, ώστε να γίνει αργότερα χωρίς κραδασμούς η ένταξη στην παραγωγή και η αποκοπή του νέου από την πάλη. Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε κινείται και το σχέδιο νόμου για τη στρατολογία, που προβλέπει ανάμεσα στα άλλα στράτευση στα 18 και μείωση του χρόνου αναβολής λόγω σπουδών.

Γ. Επίθεση στην καρδιά και στο νου μας

Ποιος φοβάται την αμφισβήτηση της νεολαίας

Η δυσαρέσκεια για το παρόν κι η ανησυχία για το μέλλον ενισχύει τάσεις αμφισβήτησης της σημερινής πραγματικότητας, τροφοδοτεί το ριζοσπαστισμό της γενιάς μας, πράγμα που θα βρίσκει την έκφρασή του στη συμπεριφορά όλο και περισσότερων νέων και στην ανάπτυξη της πάλης μας. Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής είναι ιδιαίτερα έντονες στους νέους εργάτες, καθώς και στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Αυτή η πολιτική οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις, στις οποίες εκφράζονται τελικά όλες οι αντιθέσεις της κοινωνίας. Ολο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας, η συντριπτική μας πλειοψηφία, ζούμε αυτές τις αντιθέσεις, μέσα από την όξυνση των προβλημάτων, την εκμετάλλευση και την ανεργία, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση και τον πολιτισμό, τη διαβίωση των οικογενειών μας, την κοινωνική αθλιότητα.

Ομως η επαναστατική συνείδηση δε δημιουργείται αυθόρμητα, από μόνη της. Η κοινωνική κρίση, που οδηγεί σε σκληρό προσωπικό αγώνα για να κερδηθούν τα κοινωνικά αγαθά, εμφανίζει σαν ατομική αποτυχία του κάθε νέου την αποτυχία της κοινωνίας να καλύψει τις διευρυνόμενες ανάγκες και να εκπληρώσει τις νεανικές προσδοκίες. Οι νέες μορφές, με τις οποίες εκδηλώνονται οι ταξικοί φραγμοί κι η εκμετάλλευση, όπως είναι τα ατομικά προγράμματα σπουδών και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, βάζουν εμπόδια στη συνειδητοποίηση ταξικών αντιθέσεων. Το μεγάλο διάστημα ανεργίας, οι νέες εργασιακές σχέσεις, ύστερα μάλιστα από μια παρατεταμένη διάρκεια σπουδών - κατάρτισης, επιβαρύνουν για περισσότερο διάστημα τις οικογένειές μας, περιορίζουν την κοινωνική μας πείρα, καθώς και την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία μας. Η υποβάθμιση του μορφωτικού - πολιτιστικού επιπέδου μας, η αρνητική στάση απέναντι στη γνώση και τη δημιουργία, η ανεργία, η απουσία ελεύθερου χρόνου στοιχειοθετούν ένα συντηρητικό τρόπο ζωής, που κυριαρχεί μέσα στην καπιταλιστική πραγματικότητα.

Οι νέοι άνθρωποι, ανήσυχοι, ανοιχτοί στο καινούριο, όπως το καταλαβαίνουμε κάθε φορά, μπαίνουμε σήμερα στη ζωή με ακόμα μεγαλύτερα όνειρα. Ο καπιταλισμός, όμως, ακρωτηριάζει μαζί με τις ανθρώπινες ανάγκες και τις ελπίδες, μάς γερνάει πριν την ώρα μας. Μια κοινωνία δίχως αύριο χρειάζεται μια νεολαία που δε θα βλέπει μακριά, που δε θα σκέφτεται το αύριο. Καλλιεργεί εφήμερες ανάγκες, προσφέρει εφήμερες χαρές.

Αυτό το νόημα δίνουν στη ζωή μας, θέλουν να εδραιώσουν στη συνείδησή μας. Για το σκοπό αυτό η άρχουσα τάξη ξετυλίγει μια πολύμορφη επίθεση, στοχεύοντας στην ενσωμάτωση της αμφισβήτησής μας, στην ενεργητική στήριξη του συστήματος.

Μια πολύπλευρη ιδεολογική επίθεση

Σ' αυτή την επίθεση η άρχουσα τάξη δε λυπάται μέσα και χρήματα, δε διστάζει να θέσει υπό την προστασία της κάθε μορφή και πρωτοβουλία που εκτρέπει την αμφισβήτησή μας μακριά από την κοίτη της επαναστατικής πάλης. Στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιούνται όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος (ευρωπαϊκά προγράμματα, ΜΜΕ, ο κρατικός μηχανισμός και οι διάφορες λειτουργίες του, η εκπαίδευση, οι δυνάμεις καταστολής, τα αστικά πολιτικά κόμματα).

Καλλιεργούν πολύμορφα τον ατομισμό και το ψευτοβόλεμα σε μια μικρή κι εφήμερη ζωή. Μας θέλουν να σκοτωνόμαστε για μια δουλιά με ημερομηνία λήξης, για επαγγελματική κατάρτιση μιας χρήσης, να εξοντωνόμαστε για τη διασκέδαση μιας νύχτας, σαν να μην υπάρχει τίποτε περισσότερο και τίποτε καλύτερο, σαν μην υπάρχει αύριο.

Τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα η τηλεόραση και τα περιοδικά που απευθύνονται στη νεολαία, οι χαζοχαρούμενες προτάσεις για "κλάμπινγκ" και "φίτνες" είναι η γυαλιστερή επιφάνεια της πραγματικότητας που αναγκαστικά ζούμε. Κάτω από αυτήν την επιφάνεια καραδοκεί η φτώχεια της ζωής και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Βλακώδεις τηλεοπτικές εκπομπές πλατιάς κατανάλωσης, ομοιόμορφα σαχλοτράγουδα και μουσικοί ήχοι μονότονα επαναλαμβανόμενοι, τσόντες και ροζ τηλέφωνα, αστρολογία και τζόγος μέσα από τηλεπαιχνίδια, τηλέφωνα και όλων των ειδών τα λαχεία και τα κουπόνια, προσπαθούν να διαμορφώσουν τα γούστα και τα κριτήριά μας, να περιορίσουν τα όνειρά μας στα στενά όρια που επιβάλλει η κοινωνική ανισότητα, η αδικία, η εκμετάλλευση.

Στη δυναμική της ταξικής πάλης και την αποτελεσματικότητάς της αντιπροτείνουν το "διάλογο" και την "κοινωνική συναίνεση".

Ξέρουν πως οι νέοι έχουμε μικρή πείρα από το κίνημα. Συχνά πίσω από τα προβλήματα και τις εξελίξεις δεν αναγνωρίζουμε τις ταξικές σχέσεις, την ταξική πάλη που διεξάγεται στους κόλπους της κοινωνίας. Ο χάρτης των δικαιωμάτων μας φαντάζει ανεξερεύνητος. Πολλές φορές αντικρίζουμε τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, μέσα μόνο από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Αυτά τα στοιχεία αξιοποιεί η άρχουσα τάξη και προσπαθεί να μας βγάλει έξω από τις μάχες του παρόντος και του μέλλοντος. Θέλουν να ξεχάσουμε τις λέξεις "δικαίωμα", "κατακτήσεις", "αγώνας". Ετσι αντιπαρατίθεται το ατομικό συμφέρον στο κοινωνικό δικαίωμα, η ατομική και συντεχνιακή προσπάθεια στο συλλογικό αγώνα. Θέλουν να στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, θέλουν τη νέα γενιά διασπασμένη και διασπαστική, μακριά και ενάντια στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μας κρατήσουν έξω από την ταξική πάλη, τη δύναμη που κινεί την κοινωνία.

Μια υπερκομματική ενότητα πλασάρεται σαν αναγκαιότητα στα πλαίσια του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού "μονόδρομου".

Η προβολή της σημερινής πολιτικής σαν το μόνο δρόμο για την ελληνική κοινωνία δεν αφήνεται μόνο στα κόμματα που τη στηρίζουν. Το ευρωπαϊκό καπιταλιστικό ιδανικό προβάλλεται ιδιαίτερα μέσα από ατέλειωτα προγράμματα και θεσμούς που οργανώνει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προσπαθούν έτσι να κατευθύνουν τη δράση μας σε άμεσα ελεγχόμενους φορείς, όπως το σχεδιαζόμενο ΕΣΥΝ, και κατευθύνσεις: Τη "συμμετοχή στους θεσμούς" δηλαδή τη συναίνεση και εφαρμογή των ήδη ειλημμένων αποφάσεων, την "κοινωνική αλληλεγγύη" δηλαδή το μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας ανάμεσα στα θύματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τον ατομικό ανταγωνισμό και το "επιχειρηματικό πνεύμα" δηλαδή τη δικαίωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, τις μικρές αυταπάτες για ατομικές "λύσεις" μέσα από σεμινάρια ανεργίας ή καλλιέργειες αρωματικών φυτών, και τέλος την αυταπάτη των αυταπατών - την προσπάθεια για "σύγκλιση" στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Προσπαθούν να υποτάξουν το διεθνισμό και πατριωτισμό μας στους μηχανισμούς και τα σχέδια του ιμπεριαλισμού.

Στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων καλλιεργούνται και οι πιο αντιδραστικές απόψεις: Ελληνοορθόδοξος σοβινισμός, ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, νεοφασισμός. Ταυτόχρονα την αντίδρασή μας στα βρικολακιάσματα του παρελθόντος προσπαθούν να την περιορίσουν σε αντιφασιστικές αντιρατσιστικές καμπάνιες, που δε θίγουν όμως τις ρίζες των προβλημάτων.

Μέσα απ' όλα και πάνω απ' όλα προσπαθούν το νεανικό ριζοσπαστισμό να τον κρατήσουν μακριά από την επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, από το κομμουνιστικό κόμμα.

Διαρκής κι έντονη είναι η επίθεση στην πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ. Τα διάφορα αφιερώματα του αστικού Τύπου για την οργανωμένη πολιτική δράση των νέων ή το νεολαιίστικο κίνημα ξεχειλίζουν από μίσος κι εχθρότητα απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Η άρχουσα τάξη στηρίζεται ιδιαίτερα στα διάφορα αριστερά δεκανίκια του συστήματος (Συνασπισμός, αριστεριστές, αναρχικοί) και μάλιστα σε όσους σε διάφορες εποχές αποχώρησαν από το Κόμμα, για τη συκοφάντηση των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, το μηδενισμό της προσφοράς του κομμουνιστικού κινήματος και ιδιαίτερα του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα. Ξαναγράφεται η ιστορία, προβάλλεται η αναθεώρηση βασικών αρχών του επαναστατικού κινήματος, παρουσιάζεται σαν ουτοπία η σοσιαλιστική προοπτική. Επειδή εμείς οι νέοι δε ζήσαμε επαναστατικές καταστάσεις, ούτε τα μεγάλα επιτεύγματα του κινήματος, πιστεύουν πως μπορούν πιο εύκολα να μας οδηγήσουν στη λαθολογία, την ηττοπάθεια και τελικά το συμβιβασμό.

Η νέα γενιά είμαστε από τα πρώτα θύματα αυτής της συντηρητικής πολιτικής. Οχι μόνο, γιατί βιώνουμε σήμερα την περικοπή των δικαιωμάτων μας, αλλά και γιατί αύριο θα ζήσουμε σε όλη τους την έκταση τα μέτρα που εφαρμόζονται.

Σήμερα αμφισβητούνται καταχτήσεις που μετά από σκληρό αγώνα απόχτησαν οι προηγούμενες γενιές: Δωρεάν παιδεία, οχτάωρη δουλιά, ασφάλιση. Ολο και πιο σκληρός γίνεται ο αγώνας για την απόκτηση των κοινωνικών αγαθών. Κάθε μέρα θα ξημερώνει και πιο σκοτεινή, όσο η κοινωνία θα ακολουθεί τους νόμους της οικονομίας της αγοράς, δηλαδή του καπιταλισμού.

Η ειρήνη, η ζωή μας σε κίνδυνο

Η γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα της ιμπεριαλιστικής "νέας τάξης πραγμάτων". Χιλιάδες νέοι έχασαν τη ζωή τους σε έναν άδικο πόλεμο, που έφερε φτώχεια και δυστυχία.

Με τη συμμετοχή στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις δυνάμεις δολοφόνων ταχείας επέμβασης, με την επέκταση του μισθοφορικού στρατού, με την εξάπλωση των ΝΑΤΟικών στρατηγείων και τους νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η χώρα μας κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια γενικότερη στρατιωτική σύγκρουση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, για την αναδιάταξη των συνόρων, το μοίρασμα των αγορών και των ζωνών επιρροής από τους Αμερικανούς κι Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.

Η επιδίωξη της ελληνικής ολιγαρχίας να αναβαθμίσει τη θέση της στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, αναγορεύοντας την περιοχή των Βαλκανίων σε ενδοχώρα της Ελλάδας, οξύνει την αντιπαράθεση με την τουρκική ολιγαρχία. Παραμονεύει ο κίνδυνος, ο ανταγωνισμός κι οι επεκτατικές βλέψεις να οδηγήσουν ακόμη και σε πολεμική σύγκρουση των δύο λαών.

Ζούμε με την απειλή του πολέμου. Οι νέοι έχουμε κάθε λόγο να πρωτοστατήσουμε σε ένα πανίσχυρο φιλειρηνικό κίνημα, ενάντια στον κοινό εχθρό των λαών, τον ιμπεριαλισμό.

Η μόρφωσή μας υποβαθμίζεται

Η χώρα μας έχει την 105η θέση στον κόσμο στις δαπάνες για την παιδεία. Ζούμε την αβάσταχτη φτώχεια της εκπαίδευσης, με δεκάδες χιλιάδες αίθουσες και καθηγητές να λείπουν από τα σχολεία και τις σχολές. Πολύμορφα εκφράζονται οι πιο ισχυροί σήμερα ταξικοί φραγμοί. Ακόμη και την υποχρεωτική εκπαίδευση αναγκάζεται να την εγκαταλείπει ένας στους πέντε μαθητές.

Οι πομπώδεις, αλλά υποκριτικές, εξαγγελίες της κυβέρνησης, η νέα κοσμογονία στην παιδεία, που ευαγγελίζεται, δε σημαίνει τίποτε άλλο από την εμπορευματοποίηση της παιδείας, τους μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς, την υποβάθμιση της μόρφωσής μας.

Με δόλωμα την "ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ", προχωρούν τα αντιδραστικά σχέδια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Με την επιβολή διδάκτρων, την αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα, θα διαμορφώσουν πτυχιούχους και πανεπιστήμια διαφορετικών κατηγοριών και οι ταξικοί φραγμοί θα πάρουν νέες πιο επικίνδυνες για τη μόρφωσή μας μορφές. Η υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση μέσα από κρατικά εκπαιδευτήρια, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αντικαθίσταται βήμα το βήμα από την αρχή της "ελεύθερης" ατομικής πρόσβασης στη γνώση, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες και την ταξική, σε τελευταία ανάλυση, θέση του καθένα μας.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί: Τα ψίχουλα για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, η δημιουργία δίπλα στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα των ΙΕΚ, των ΚΕΚ, των κατ' όνομα δημόσιων "αποκεντρωμένων" τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και γενικότερα η επέκταση της παραπαιδείας, η εξατομίκευση της εκπαίδευσης με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων.

Ζητάμε ολόπλευρη μόρφωση για όλους κι αυτοί διαλύουν ό,τι έχει απομείνει απ' την Ενιαία Δημόσια Δωρεάν εκπαίδευση. Με την άμεση παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην εκπαιδευτική κι ερευνητική λειτουργία, με τη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου στα προγράμματα σπουδών και έρευνας, με την αξιολόγηση και πιστοποίηση τίτλων σπουδών, επαγγελματικής επάρκειας και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, θέλουν να κατακερματίσουν τη γνώση και το εκπαιδευτικό σύστημα, να μετατρέψουν τη μόρφωση σε εμπόρευμα. Χρειάζονται ένα εκπαιδευτικό σύστημα με αλλεπάλληλες ταξικές κρησάρες, όπου, από τη μια οι πολλοί θα καταδικάζονται σε μια ισόβια αναζήτηση της μιας κι ύστερα της άλλης φτηνής κι αποσπασματικής κατάρτισης, ενώ από την άλλη οι λίγοι, διαθέτοντας χρήμα θα αποκτούν υψηλή επιστημονική κατάρτιση.

Στόχος, είναι να προσαρμοστεί ολόκληρο το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και της οικονομίας της χώρας και να διαμορφώνει ανθρώπους υποταγμένους, χωρίς συνείδηση και διάθεση αλλαγής της κοινωνικής πραγματικότητας.

Ανεργία, ανασφάλεια και εργασιακός μεσαίωνας

Ζούμε σε διαρκή αγωνία κι άγχος, καθώς παρατείνεται το διάστημα αναζήτησης εργασίας, αφού από τη μια προσπαθούμε να μπούμε στην παραγωγή από πιο μικρή ηλικία, για να συμπληρώσουμε το ολοένα μικρότερο οικογενειακό εισόδημα και από την άλλη η προοπτική που διαγράφεται για μας με την κατάργηση της ασφάλισης είναι η δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Το τελευταίο διάστημα, με την προσαρμογή της οικονομίας στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με το κλείσιμο επιχειρήσεων σε παραδοσιακούς κλάδους, χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας, την ελευθερία των απολύσεων, η σταθερή απασχόληση γίνεται όνειρο απατηλό. Ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες αντιμετωπίζουν αδιέξοδο, καθώς η κυβερνητική πολιτική μετατρέπει την ύπαιθρο σήμερα σε φτωχοκομείο κι αύριο σε γηροκομείο.

Ο νόμος για την ανεργία, με την εφαρμογή της ΚΑΡΤΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ χρηματοδοτεί ουσιαστικά τους βιομηχάνους. Τους επιδοτεί για την κατάρτιση των νέων και τους απαλλάσσει από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

Ολο και περισσότεροι από μας παρακολουθούμε ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, και άλλες ιδιωτικές σχολές, στην προσπάθεια να αποκτήσουμε εφόδια για εργασία. Παρατηρούμε, από τη μια οι ιδιώτες επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν από τα όνειρα και τις ελπίδες μας και από την άλλη να καταλήγουμε με μια αποσπασματική κατάρτιση μιας χρήσης, για δουλιές με ημερομηνίες λήξης.

Ετσι, μέσα από αυτό το μοντέλο κατάρτισης, προετοιμάζεται κι εφαρμόζεται ένα μοντέλο προσωρινής "ευέλικτης" απασχόλησης, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Θέλουν να περνάμε από την κατάρτιση στην εργασία, από κει στην ανεργία και ξανά στην κατάρτιση, περιπλανώμενοι χωρίς ανάπαυλα και προορισμό, χωρίς τελικά να εξασφαλίζουμε αυτό που δικαιούμαστε, μια σταθερή δουλιά με δικαιώματα.

Ο μπαμπούλας της ανεργίας γίνεται όπλο στα χέρια των βιομηχάνων για χαμηλότερα μεροκάματα, για εντατικοποίηση, για κατάργηση των εργασιακών κι ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για χτύπημα της συνδικαλιστικής μας δράσης. Στο όνομα της ανεργίας η κυβέρνηση επιβάλλει τη "Λευκή Βίβλο", την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων για πιο φτηνή εργατική δύναμη, τον "εργασιακό μεσαίωνα".

Η δουλιά χωρίς δικαιώματα είναι ήδη πραγματικότητα για τους ξένους εργάτες, ενώ η αναζήτηση φτηνής εργατικής δύναμης οδηγεί στην υπερεκμετάλλευση των νέων γυναικών και στην παιδική εργασία.

Η πλήρης απασχόληση δίνει τη θέση της στις "νέες" μορφές απασχόλησης: τη μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο, την ανατροπή και παράταση του ωραρίου εργασίας, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Μας θέλουν μισοεργαζόμενους, μισοαμειβόμενους, μισοασφαλισμένους, με ευέλικτες σχέσεις στη δουλιά κι ελαστικές συνειδήσεις σε όλη τη ζωή μας.

Οι νέοι εργάτες, που είμαστε τμήμα της εργατικής τάξης, ζούμε την ένταση της εκμετάλλευσης, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους. Θέλουν να αντικαταστήσουν τη συλλογική διαπραγμάτευση με το προσωπικό αλισβερίσι, την "κοινωνική ειρήνη". Να περιορίσουν, να διασπάσουν και να υποτάξουν τα συνδικάτα, να χτυπήσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να αμβλύνουν την ταξική συνείδηση των νέων εργατών.

Χειροτερεύει η ποιότητα ζωής μας

Οι νέοι ζούμε με την αίσθηση ότι άλλοι κρατούν τα νήματα της ζωής μας. Αλλοι καθορίζουν πώς θα μορφωθούμε, θα δουλέψουμε, θα διασκεδάσουμε, θα ερωτευτούμε, θα ζήσουμε. Οχι μόνο στη δουλιά, αλλά και στην παιδεία, στην τέχνη, τον αθλητισμό, την ενημέρωση, την ψυχαγωγία, παντού κάποιος καπιταλιστής κάνει κουμάντο με τα κεφάλαιά του και τη βούλα της κρατικής εξουσίας.

Βιομήχανοι, εφοπλιστές και μεγαλέμποροι κατέχουν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, ελέγχουν τα κρατικά θέατρα, τον κινηματογράφο, τη μουσική, κι έχουν στον άμεσο ή έμμεσο έλεγχό τους αθλητικές ομάδες. Αποκτούν κέρδη, αλλά και κοινωνική αποδοχή, ελέγχουν συνειδήσεις και εδραιώνουν την εξουσία τους.

Είναι σκάνδαλο, η πολιτεία να χορηγεί δισεκατομμύρια σε ιδιώτες επιχειρηματίες και ψίχουλα για την καλλιτεχνική και αθλητική παιδεία, για την πολιτιστική κι αθλητική δραστηριότητα των δήμων, των μαζικών φορέων, της ερασιτεχνικής μας δημιουργίας.

Ζητάμε να δημιουργήσουμε και μας καλούν να καταναλώσουμε τα προκατασκευασμένα σκουπίδια τους. Η βιτρίνα, με τις πολιτιστικές πρωτεύουσες και τα Μέγαρα των ολίγων, δεν μπορεί να κρύψει την υποταγή της κουλτούρας του λαού μας στα υποπροϊόντα των πολυεθνικών μεγαθηρίων της μουσικής, του κινηματογράφου, των ιδιωτικών ΜΜΕ, που προβάλλουν πολύμορφα τα ίδια και τα ίδια πρότυπα και μηνύματα.

Ζητάμε πολιτιστική καλλιέργεια, έκφραση, επικοινωνία και μας βομβαρδίζουν με τις διαφημίσεις και τις προσφορές τους, μας επιβάλλουν τις μόδες τους. Μας καταδικάζουν να νιώθουμε απομονωμένοι, ακόμη κι όταν διασκεδάζουμε μέσα σε πλήθη άλλων νέων, ακόμη κι όταν δοκιμάζουμε να διασχίσουμε τις "λεωφόρους των πληροφοριών". Μας περιορίζουν στα αόρατα ατομικά κελιά της τηλεόρασής μας, του υπολογιστή μας, του τηλεφώνου μας.

Ζητάμε να αθληθούμε και μας στέλνουν είτε στα ιδιωτικά γυμναστήρια είτε στην κερκίδα. Πολλά αθλήματα περιοριζόμαστε να τα παρακολουθούμε παθητικά από την τηλεόραση. Ο αθλητισμός έχει μετατραπεί σε μια τεράστια επιχείρηση κερδοσκοπίας κι άλωσης των συνειδήσεων. Ζούμε το μύθο της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", του προέδρου - θεού, της ομάδα - θρησκείας. Στις κατά καιρούς επιτυχίες του πρωταθλητισμού, μας κατακλύζουν με εθνικιστικά μηνύματα ολότελα ξένα προς τα αθλητικά ιδεώδη.

Αλλά και από άλλες πλευρές περιορίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας, που είναι χρόνος για δημιουργία και κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα.

Τα φροντιστήρια και η κάθε είδους παραπαιδεία, τα ελαστικά ωράρια και η εξαντλητική δουλιά, η οικονομική ανέχεια κάνουν εξοντωτική τη ζωή στις μεγαλουπόλεις, στερούν τους στοιχειώδεις όρους ζωής στην ύπαιθρο.

Τα νέα ζευγάρια σήμερα υποφέρουν από σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όπως το πρόβλημα της ακριβής κατοικίας, που εντατικοποιούν τους ρυθμούς ζωής, κατατρώγουν τη μεταξύ τους σχέση, κάνουν δύσκολη τη δημιουργία οικογένειας.Η ανισοτιμία επιβαρύνει με επιπλέον προβλήματα τις νέες γυναίκες. Η άρση καταχτήσεων (επιδόματα μητρότητας, άδειες), σύμφωνα και με τις Βίβλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συνοδεύεται από τις αντιδραστικές θεωρίες για επιστροφή και δουλιά στο σπίτι. Δεχόμαστε τα μηνύματα της ανεπίσημης εμπορευματοποίησης της γυναίκας (μόντελιγκ, καλλιστεία, διαφήμιση). Οι νέες γυναίκες καλούνται να κλειστούν στο μικρόκοσμο του σπιτιού τους, να αφήσουν την πολιτική σε κάποιες τεχνοκράτισσες και να εξασκούνται στο ρόλο της "γλάστρας", ακολουθώντας τα γυναικεία πρότυπα που κοσμούν τα τηλεοπτικά μπαλκόνια και τα γυαλιστερά εξώφυλλα των περιοδικών.

Τα παιδιά κατακλύζονται από μηνύματα βίας και εμπορευματοποίησης όλων των ανθρώπινων σχέσεων, που διοχετεύονται από τα ΜΜΕ και από τα παιδικά παιχνίδια. Η εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης των παιδιών γίνεται νόμιμη με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που φέρνει το ψευδεπίγραφο τίτλο "προστασία των νέων κατά την εργασία", καθώς επιτρέπει σε κάμποσες περιπτώσεις την παιδική εργασία. Η παιδική εγκληματικότητα, η διάδοση ναρκωτικών ουσιών απ' τις πιο μικρές ηλικίες εντείνονται.

Β. Ενάντια στη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών

για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα

Μετά την αντεπανάσταση που πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΣΔ και την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, ο ιμπεριαλισμός ένιωσε πιο δυνατός, πέρασε σε μια ολομέτωπη επίθεση στην ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών, την εθνική ανεξαρτησία κυρίαρχων χωρών, τις καταχτήσεις των εργαζομένων. Γίνεται πιο φανερό ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από το θρίαμβο του καπιταλισμού, της οικονομίας της αγοράς.

Η ελευθερία του ανταγωνισμού των μονοπωλίων, το δίκιο του ισχυρότερου, η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού, αναπτύσσουν διαρκώς τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών και των ζωνών επιρροής. Τις συνέπειες τις πληρώνουν οι λαοί, με τους τοπικούς πολέμους και τις επεμβάσεις όπου απαιτεί το συμφέρον των πολυεθνικών, με την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, της εξάρτησης των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.

Το ΝΑΤΟ έχει αναλάβει σήμερα το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα, το δικαίωμα να συγκροτεί μισθοφορικούς στρατούς, που με τη μάσκα της ειρήνευσης και της ανθρωπιστικής βοήθειας και την κάλυψη του ΟΗΕ, θα επεμβαίνουν για να επιβάλλουν τη θέληση των Αμερικάνων, Γερμανών και άλλων ιμπεριαλιστών στους λαούς. Γνωρίζουμε πια ποιος ανάβει τη φλόγα του πολέμου, ποιος τροφοδοτεί τον εθνικισμό, ποιος καλλιεργεί τις αντιπαραθέσεις των λαών. Πίσω από τους πολέμους στον Κόλπο, τη Γιουγκοσλαβία, τη Ρουάντα κρύβεται ο ίδιος πάντα εχθρός των λαών, ο ιμπεριαλισμός.

Η κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική κι η κοινή πολιτική εσωτερικής ασφάλειας, μαζί με την οικονομική και νομισματική ενοποίηση, είναι αιχμές της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Η ίδια η μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση, που έγινε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ενίσχυσε την παρέμβαση του μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, όχι μόνο στο πεδίο της οικονομίας αλλά και στο πολιτικό, στρατιωτικό πεδίο, στην εξωτερική πολιτική, τη λεγόμενη εσωτερική ασφάλεια. Στην πορεία της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, γίνεται όλο και πιο φανερό τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση: μια δικτατορία των πολυεθνικών, με κίνητρο τη μεγιστοποίηση κέρδους και χαρακτηριστικό της γνώρισμα την καταπάτηση της εθνικής ανεξαρτησίας των αδύνατων χωρών και των καταχτήσεων των λαών, την ένταση της ταξική ανισότητας και του κατασταλτικού ρόλου του κράτους.

Περιορίζεται η δυνατότητα να ασκήσει πίεση το λαϊκό κίνημα σε εθνικό επίπεδο στα όργανα της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση των ναρκωτικών, της τρομοκρατίας θεσμοθετούν την Ευρωαστυνομία, εφαρμόζουν τη συμφωνία του Σένγκεν, περιορίζοντας τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και επεκτείνοντας τη δράση των μυστικών υπηρεσιών και των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών.

Ο αγώνας ενάντια στη μονοπωλιακή κυριαρχία, τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη της είναι ο δρόμος της διεθνούς εργατικής τάξης και των λαών για την υπεράσπιση των καταχτήσεων, για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για μια νέα φάση ανόδου του επαναστατικού κινήματος στον 21ο αιώνα. Ανοίγει το δρόμο για την ειρήνη και τη φιλία των λαών, για αμοιβαία επωφελείς οικονομικές σχέσεις και ανταλλαγές, για την παγκόσμια επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ελευθερίας, του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.

Η νέα φάση ανόδου ωριμάζει μέσα από την εντεινόμενη ταξική πάλη, την αντίσταση της διεθνούς εργατικής τάξης και τα νέα σκιρτήματα αφύπνισης των λαών. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργατών, αγροτών και νέων σ' ολόκληρη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Ο 21ος αιώνας, θα είναι αιώνας ανασύνταξης των επαναστατικών δυνάμεων, απόκρουσης της επίθεσης του κεφαλαίου, αποφασιστικής αντεπίθεσης. Θα είναι αιώνας καινούριας ανόδου του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων, εξοπλισμένων με την πείρα του 20ού αιώνα.

Α. Η συντηρητική πολιτική

Ο ελληνικός καπιταλισμός συμμετέχει ενεργητικά στη νέα τάξη πραγμάτων. Για τον ελληνικό λαό βαθαίνει η εξάρτηση, η εκμετάλλευση από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς.

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπηρετεί πιστά αυτή τη συμμετοχή. Η πολιτική τους είναι μονόδρομος για όλα τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, γι' αυτό κι έχει τη στήριξη όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, του Συνασπισμού, του ΔΗΚΚΙ, της ΠΟΛ.ΑΝ. Η νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ και η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση, είναι στοιχεία καθοριστικά, που εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας και συναντούν τη συμφωνία αυτών των κομμάτων.

Στο όνομα της σύγκλισης της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιβάλλονται νέοι φόροι και σκληρή λιτότητα, καταργούνται οι καταχτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ιδιωτικοποιούνται κρατικές επιχειρήσεις κι αναδιαρθρώνεται η παραγωγή σύμφωνα με τις ανάγκες των μονοπωλίων. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι όσα κερδίζει σε πλούτο η ντόπια ολιγαρχία και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις να τα πληρώνουν ακριβά, με τη φτώχεια και την ανεργία, η εργατική τάξη, η νεολαία, τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Η ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων κι ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων σηματοδοτούν μια χωρίς όρια εκμετάλλευση. Σηματοδοτούν ακόμη το δικαίωμα των ιμπεριαλιστών να επεμβαίνουν παντού και να ματοκυλούν τους λαούς, για να μοιράζουν ζώνες επιρροής και αγορές. Στη χώρα μας, που κατέχει εξαρτημένη, ενδιάμεση θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στα άλλα υπονομεύουν τις εγχώριες αναπτυξιακές δυνατότητές της, με τη συρρίκνωση της βιομηχανικής βάσης και την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας, ενώ οι καπιταλιστές πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους μέσα από την εξαγωγή κεφαλαίων, την εξαγορά και τη συγχώνευση επιχειρήσεων και τις χρηματιστηριακές κομπίνες.

Αυτήν την ελευθερία υπηρετεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό και ο εκσυγχρονισμός τους είναι μια τεράστια επίθεση στο παρόν και το μέλλον της νεολαίας.

Η αντεργατική - αντιλαϊκή αυτή πολιτική εντείνει τον αυταρχισμό για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή αντίσταση και κατακραυγή. Γι αυτό ισχυροποιούν το αστικό κράτος, και το προετοιμάζουν για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό: το εργατικό κίνημα.

Αν και τα αιτήματα των κινητοποιήσεων απορρίπτονται από την κυβέρνηση στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ούτε όταν ιδρύθηκε, ούτε τώρα, με αφορμή την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, δίνεται η δυνατότητα στο λαό μας να τοποθετηθεί με δημοψήφισμα.

Η πολιτική αυτή δεν είναι αποτέλεσμα επιμέρους λαθών ή κακών χειρισμών. Το πρόβλημα βρίσκεται στη γενική κατεύθυνσή της, στη συνειδητή υποταγή στις επιταγές των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Υπηρετεί τη στρατηγική τους επιδίωξη: τη διατήρηση του καπιταλισμού. Γι αυτό και οι όποιες καταχτήσεις θα είναι επισφαλείς, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που αναπαράγουν την κρίση στην κοινωνία μας, αν δεν ανατραπεί το από καιρό ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα.

A. ΕΝΟΤΗΤΑ

Ο κόσμος στο κατώφλι του 21ου αιώνα

Ο Σοσιαλισμός επίκαιρη, αναγκαία απαίτηση της εποχής μας

Η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει τα μέσα και την πείρα της κι η ανθρώπινη εργασία γεννά τεράστια πλούτη. Στον αιώνα μας, αυξήθηκε περίπου 30 φορές η βιομηχανική παραγωγή, ενώ λιγότερο από 3 φορές ο πληθυσμός. Τα υλικά αγαθά θα μπορούσαν να εξαλείψουν την πείνα. Κι όμως η εξαθλίωση, η φτώχεια εξαπλώνονται διαρκώς. Πεντακόσια εκατομμύρια έφτασαν οι άστεγοι στον κόσμο και το 35% του πλανήτη ζει στην εξαθλίωση.

Αν και η επιστημονική γνώση συσσωρεύεται με γοργούς ρυθμούς και εκπληκτικές είναι οι επιτυχίες της τεχνολογίας, ταυτόχρονα επεκτείνονται νέες μορφές αναλφαβητισμού.

Από τη μια, αναπτύσσονται παραγωγικές δυνάμεις κι, από την άλλη, καταστρέφονται άλλες και πρώτα η κύρια παραγωγική δύναμη, ο άνθρωπος. Μεγαλώνει η ανεργία, ταυτόχρονα με την υπερεκμετάλλευση των εργατών κι ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων κατηγοριών, των ξένων εργατών, των γυναικών, των νέων, των παιδιών. Ενώ οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει ήδη το 1 δισεκατομμύριο, ταυτόχρονα, 200 εκατομμύρια παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν.

Αν και με τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να προστατεύονται, τόσο ο άνθρωπος, όσο και το φυσικό περιβάλλον, όμως, πραγματικότητα είναι η ληστρική εκμετάλλευση των ανθρώπων και των φυσικών πόρων.

Η έκρηξη της κυκλοφορίας των πληροφοριών, καθώς περνά στα χέρια των πολυεθνικών μονοπωλίων, συνεπάγεται την παραπληροφόρηση, τον έλεγχο των συνειδήσεων.

Στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, της διεθνούς δράσης και κίνησης του κεφαλαίου, η διεθνοποίηση της παραγωγής, αντί να φέρνει τους λαούς κοντά, οδηγεί σε πολέμους, σε ένταση της εκμετάλλευσης των λαών.

Οι αντιφάσεις της εποχής μας έχουν τη ρίζα τους στις κοινωνικές αντιθέσεις, που οξύνονται: Ο κοινωνικός πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, καθώς συγκεντρώνεται η εξουσία και η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Γιγαντώνεται και γίνεται πιο φανερή η κοινωνική ανισότητα. Στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, όσο συσσωρεύεται ο πλούτος, άλλο τόσο απλώνονται η φτώχεια, η εξαθλίωση, η αμάθεια. Στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη, τις ΗΠΑ, ένα στα πέντε παιδιά είναι καταδικασμένα στη φτώχεια. Και στην "πολιτισμένη" Ευρώπη παίρνει νέα μορφή η βαρβαρότητα: Παιδική πορνεία, ναρκωτικά, εγκληματικότητα, ρατσισμός.

Ο κόσμος μας μοιάζει να έχει δύο πρόσωπα: Ενα χαμογελαστό για την αχόρταγη ολιγαρχία του πλούτου κι ένα εχθρικό και επιθετικό για τους λαούς της Γης, το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Ζούμε στον καπιταλισμό, έναν κόσμο που σαπίζει. Ανάπτυξη για τους καπιταλιστές σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Ανάπτυξη των κερδών τους. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα ουσιώδη δικαιώματα και τις πραγματικές ελευθερίες των λαών, τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, την απρόσκοπτη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Ο καπιταλισμός βρίσκεται στην εποχή μας σε γενική κρίση, δεν μπορεί να λύσει τις αντιθέσεις του. Οι χτεσινές κρίσεις και συγκρούσεις δεν είναι τίποτε μπροστά σ' αυτές που ακολουθούν.

Απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι μια ποιοτικά ανώτερη κοινωνία, που θα αξιοποιεί τις δυνατότητες της εποχής μας προς όφελος των πολλών, των εργαζομένων και των νέων, της ειρήνης και πανανθρώπινης φιλίας. Είναι η κοινωνία που θα αντικαταστήσει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με κοινωνική, ώστε έτσι να καταργήσει την εκμετάλλευση και να κατοχυρώσει τον κοινωνικό σχεδιασμό στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτή η προοπτική στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.

Ο σοσιαλισμός, με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, βάζει στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου τα επιτεύγματα και τις καταχτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού, που σήμερα μόνο μια μειοψηφία τα ιδιοποιείται. Γι' αυτό έχει τη δυνατότητα να ικανοποιεί τις ολοένα διευρυνόμενες ανάγκες μας.

Μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και την κρίση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, μια ιδεολογική εκστρατεία ξεδιπλώθηκε για να συκοφαντήσει το σοσιαλιστικό σύστημα. Να περάσει στη συνείδηση των νέων ιδιαίτερα ανθρώπων την αντίληψη πως ο καπιταλισμός είναι μοναδικό, χωρίς ιστορικό τέλος κοινωνικοοικονομικό σύστημα, ότι τέλειωσε η εποχή του σοσιαλισμού, των αντίθετων ιδεολογιών, της ταξικής πάλης.

Ομως η ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων", οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών, η βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα και στο εργατικό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών, η καπιταλιστική βαρβαρότητα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, απέδειξε το κόστος από την απώλεια των σοσιαλιστικών καθεστώτων, την επικαιρότητα κι αναγκαιότητα του σοσιαλισμού στην εποχή μας.

Η εποχή μας εξακολουθεί να είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Εγκαινιάστηκε στις αρχές του αιώνα μας με την πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και αργότερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Εχουμε συνείδηση πως δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε το όραμα του σοσιαλισμού, τον ιστορικό χαρακτήρα της εποχής μας, αν υποκύπτουμε στην ιδεολογική τρομοκρατία του αντίπαλου και μηδενίζουμε την προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, την ιστορία του εργατικού κινήματος.

Το εργατικό κίνημα έχει τη δική του ιστορία. Ο 19ος αιώνας, με την Κομμούνα του Παρισιού, απέδειξε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης για εξέγερση, αλλά και τα όρια που είχε αυτή η εξέγερση για να νικήσει. Στον 20ό αιώνα, έκανε ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Απέδειξε ότι μπορεί να πραγματοποιεί κοινωνικές επαναστάσεις και να επικρατεί. Ακόμη κι αν δεν μπόρεσε να κάνει πράξη το όραμα μέχρι τέλους, απέδειξε πρώτα απ' όλα πως είναι δυνατό το μεγαλύτερο κατόρθωμα στην ιστορία της ανθρωπότητας, η κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Φανέρωσε, παράλληλα, τις δυσκολίες της ταξικής πάλης, που ανέτρεψαν αυτήν την ελπιδοφόρα πορεία.

Γρήγορα το εργατικό κίνημα, διεθνώς και στη χώρα μας, θα αφομοιώσει τα διδάγματα της σοβαρής ήττας και πιο ώριμα θα σηματοδοτήσει στον αιώνα που μπαίνουμε την παρουσία του, αποδείχνοντας ότι μπορεί να νικά και να κάνει πράξη μέχρι τέλους το μεγάλο στόχο κι όραμα της απελευθέρωσης, του εξανθρωπισμού του ανθρώπου.

Είναι σημαντικό, ιδιαίτερα για μας, τη νέα γενιά, να γνωρίζουμε την πραγματική ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Οι νέοι κομμουνιστές μελετάμε τα συμπεράσματα του Κόμματός μας για τους υποκειμενικούς κι αντικειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν τις ανατροπές. Στεκόμαστε κριτικά απέναντι στις αδυναμίες και τα λάθη που παρουσιάστηκαν στην πορεία οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, που όμως δεν ακυρώνουν καθόλου την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού ούτε την προσφορά των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Τα "μικρά" καθημερινά επιτεύγματα του σοσιαλισμού, όπως η εξάλειψη της ανεργίας, τα κοινωνικά δικαιώματα στη δωρεάν παιδεία - υγεία - ασφάλιση - κατοικία, τα επιτεύγματα του πραγματικά μαζικού αθλητισμού και του λαϊκού πολιτισμού, φαντάζουν σήμερα πολύ μεγαλύτερα με τα αδιέξοδα που συναντούν οι νέοι των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, που έφτασαν να είναι πρώτοι παγκόσμια στις αυτοκτονίες. Αποδείχνεται ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να λύνει αξεπέραστες για τον καπιταλισμό αντιθέσεις.

Αποδείχνεται ότι τα δικαιώματα στον καπιταλιστικό κόσμο, που καταργούνται τώρα, δεν ήταν αποτέλεσμα κοινωνικής δικαιοσύνης των αστικών κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, αλλά καταχτήσεις κάτω από την πίεση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και των σοσιαλιστικών χωρών.

Οι νέοι, κατακτώντας την ιστορική πείρα, μπορούμε να εκτιμάμε σωστά τη δύναμη και τα προβλήματα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και να κατανοούμε την κοινωνική εξέλιξη σαν αποτέλεσμα της ανειρήνευτης και σκληρής ταξικής πάλης.

Οι συσχετισμοί αυτής της πάλης δεν είναι μόνιμοι. Αυτό αποδείχνουν και οι αναζητήσεις κι αντιστάσεις που αναπτύσσονται σήμερα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και παγκόσμια. Και σήμερα εκατομμύρια εργαζομένων ζουν και δίνουν τη μάχη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Η σημερινή φάση της ύφεσης και υποχώρησης είναι προσωρινή.

Είμαστε απαιτητικοί από την κορυφαία στιγμή της συλλογικής και δημοκρατικής μας λειτουργίας.

Με τη συμμετοχή όλων των μελών και στελεχών στην προσυνεδριακή διαδικασία, ανοιχτά, μπροστά και μαζί με όλους τους ανυπότακτους νέους και νέες θα συζητήσουμε για όλα όσα σήμερα απασχολούν, προβληματίζουν και απειλούν τη νέα γενιά της πατρίδας μας.

Θα εκτιμήσουμε τη δράση μας, θα μετρήσουμε τη δύναμή μας, τολμηρά και θαρραλέα θα αναδείξουμε τα κενά και τις αδυναμίες μας. Θα διαμορφώσουμε τις θέσεις, τους στόχους, την τακτική μας.

Φιλοδοξούμε το 7ο Συνέδριο να σηματοδοτήσει την ελπιδοφόρα ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική αντεπίθεση της Οργάνωσής μας.

Μαζί με το ΚΚΕ, μαζί με τη νεολαία.

Μέσα από την προσυνεδριακή διαδικασία και με τις αποφάσεις του Συνεδρίου, η ΚΝΕ να βγει πιο δυνατή, πιο έμπειρη, ώστε πιο αποφασιστικά να δυναμώσει πλατιούς και ζωντανούς δεσμούς με τη νεολαία. Να γίνει ΜΑΖΙΚΗ και ΙΣΧΥΡΗ. Πιο μαχητική και αποτελεσματική στην πολιτική και ιδεολογική αναμέτρηση. Πιο πρωτοπόρα στη δράση της, στους αγώνες και το κίνημα της νέας γενιάς.

Να γίνει ικανή και να έχει τη δική της συμβολή στη μάχη που δίνει το ΚΚΕ, για να κερδίσει η νέα γενιά τη θέση της στο μέτωπο της σύγκρουσης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, για το σοσιαλισμό.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη πως η μάχη θα είναι εύκολη. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι πολυποίκιλοι και ισχυροί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν εμπόδια και να αποτρέψουν αυτή την προοπτική. Δεν τους υποτιμάμε, μα δεν τους φοβόμαστε. Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε.

Η εμπειρία μας, από το 6ο Συνέδριο έως σήμερα, μας πείθει για αυτό. Οσο η νεολαία θα δυναμώνει τους αγώνες της για τα δικαιώματα της, για την ειρήνη μαζί με την εργατική τάξη και το λαό. Οσο θα έρχεται σε επαφή, θα γνωρίζει τη δράση, την ανατρεπτική πολιτική και την επαναστατική ιδεολογία του ΚΚΕ όλο και πιο σταθερά, μαζικά θα το προσεγγίζει. Θα εκφράζεται και θα ταυτίζει το μέλλον της και τα όνειρά της με την ανάγκη για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, με το σοσιαλισμό.

Είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Εχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στο Κόμμα μας, στους νέους της πατρίδας μας.

Το ΚΚΕ μάς εξασφαλίζει την πολιτική και ιδεολογική υπεροχή. Τη δύναμη θα τη βρούμε μέσα στη νεολαία. Θα μας τη δώσει η ίδια η νεολαία, που γίνεται όλο και πιο δύσπιστη στα οράματα της ολιγαρχίας και στην ιδεολογία της κρίσης και της παρακμής, απρόθυμη να θυσιάσει τα δικαιώματα, τα όνειρά της, τη ζωή της στη βαρβαρότητα της εξουσίας των μονοπωλίων, στην εκμετάλλευση και τον πόλεμο.

Για τις σαράντα μέρες από το θάνατο του συντρόφου Στέφανου Παπαγιάννη κι ένα χρόνο από το θάνατο της συντρόφισσάς του, Κατερίνας, τα παιδιά τους, αντί μνημοσύνου, προσφέρουν στο ΚΚΕ 1.000.000 δραχμές.