Ξεχειλίζουν η οργή και η αγανάκτηση για τον «πόλεμο» στους χώρους δουλειάς, με 10 νεκρούς τις τελευταίες 12 μέρες. Κοινός παρονομαστής είναι η ένταση της εκμετάλλευσης και η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, που κάνουν το μεροκάματο θανατηφόρα παγίδα για τους εργαζόμενους.

Εργοδοσία, κράτος και ΕΕ είναι συνένοχοι. Με Οδηγίες και Κατευθύνσεις που ψηφίζονται στο Ευρωκοινοβούλιο και ενσωματώνονται στους νόμους των κρατών καταργείται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, διαλύονται οι εργασιακές σχέσεις, εντατικοποιείται η δουλειά.

Με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για δουλειά μέχρι τον τάφο, αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μειώνονται οι συντάξεις απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις. Υπερήλικες αναγκάζονται να κρέμονται από σκαλωσιές και άρρωστοι να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες, ενώ θα έπρεπε όλοι οι εργαζόμενοι να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη και να απολαμβάνουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους.

Οσο για τους ελέγχους, η εργοδοσία έχει και εδώ λυμένα τα χέρια. Το ελάχιστο προσωπικό στις κρατικές υπηρεσίες και η αντεργατική νομοθεσία, που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να «ελέγχουν» ...τον εαυτό τους, φορτώνουν την ευθύνη της ασφάλειας στην πλάτη κάθε εργαζόμενου. Και αν πάθει κάτι, του φορτώνουν και το φταίξιμο!

Αυτές τις Οδηγίες και τους νόμους, που είναι στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ψηφίζουν όλοι μαζί (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Βελόπουλος και άλλοι) στο Ευρωκοινοβούλιο και στη Βουλή. Κι ύστερα συναγωνίζονται ξεδιάντροπα σε λόγια συμπάθειας για τους νεκρούς και σακατεμένους στο μεροκάματο!

Η ΕΕ αντιμετωπίζει με όρους «κόστους - οφέλους» την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων. Υπολογίζει το «κόστος» των μέτρων ασφαλείας σε συνάρτηση με τις χαμένες εργατοώρες σε περίπτωση ατυχήματος, τις επιπτώσεις στην παραγωγικότητα και το κόστος της περίθαλψης ή της αποζημίωσης για τις επιχειρήσεις και το κράτος. Αυτός ο ...αλγόριθμος καθορίζει τελικά με πόση (αν)ασφάλεια θα δουλεύει ο εργαζόμενος!

Να τι γράφει το «Στρατηγικό πλαίσιο» της ΕΕ για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία την περίοδο 2021 - 2027: «Το κόστος των ατυχημάτων και των ασθενειών που σχετίζονται με την εργασία υπερβαίνει το 3,3% του ΑΕΠ της ΕΕ ετησίως, περίπου 460 δισ. ευρώ το 2019 (...) η ορθή πρακτική συμβάλλει στο να καταστούν οι επιχειρήσεις πιο παραγωγικές, ανταγωνιστικές και βιώσιμες (...) μειώνει τις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης και άλλες κοινωνικές επιβαρύνσεις».

Γενικολογίες και ευχολόγια δηλαδή για ...«ορθές πρακτικές», πίσω από τα οποία κρύβεται η αποθέωση του «κόστους - οφέλους», που δίνει στην εργοδοσία το «ελεύθερο» να αποφασίζει μέχρι πού «την παίρνει» να ξοδέψει για μέτρα ασφάλειας.

Δεν φταίει λοιπόν «η κακιά η ώρα» κάθε που ένας εργαζόμενος δεν γυρνάει σώος από το μεροκάματο. Φταίει η πολιτική της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων, που μετατρέπει σε ναρκοπέδιο τους τόπους δουλειάς, στο όνομα του κέρδους. Φταίνε οι αντεργατικοί νόμοι τους οποίους όλοι μαζί ψηφίζουν για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Χωρίς σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, οι κίνδυνοι για την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων θα μεγαλώνουν. Το «ως εδώ» που ακούστηκε στη χτεσινή πανεργατική απεργία δίνει το σύνθημα για ένταση των διεκδικήσεων στους χώρους δουλειάς.

Για τους 180 νεκρούς στην Ελλάδα το 2023 και τους 3.500 σε όλη την ΕΕ - σύμφωνα με τις πιο υποτιμημένες στατιστικές τους - για τους εκατοντάδες χιλιάδες σακατεμένους και όσους υποφέρουν από επαγγελματικές ασθένειες, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της πρέπει να πληρώσουν και στην κάλπη των ευρωεκλογών γι' αυτήν την εγκληματική πολιτική τους: Με ψήφο στο ΚΚΕ, που πρωτοστατεί στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή ΕΕ και την πολιτική του κέρδους! Για πραγματική προστασία των εργαζομένων και σύγχρονους όρους δουλειάς, με κριτήριο τις δικές τους ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής, όχι τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων.