Ηταν 2007, όταν το ΚΚΕ κυκλοφορούσε την αφίσα με το σύνθημα: «Με ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ για σύνταξη πείνας στα 70;». Ηταν τότε που η κυβέρνηση μεθόδευε την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 63 έτη, με διάφορους «λαγούς» της να προειδοποιούν ότι πρέπει αυτά τα όρια να ξεπεράσουν τα 65 έτη.

Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησε η βαθιά καπιταλιστική κρίση, με τα βάρη της να φορτώνονται στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και με απανωτούς αντιλαϊκούς νόμους να ξηλώνουν περαιτέρω την Κοινωνική Ασφάλιση, με κορυφαίους το τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον νόμο Κατρούγκαλου και το κεφαλαιοποιητικό επικουρικό ταμείο που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης σκαρφάλωσε στα 67 έτη, με πρόβλεψη για διαρκή αναπροσαρμογή βάσει του «προσδόκιμου ζωής».

Οι «εξαιρέσεις», που πάντα είναι προπομπός για τον «κανόνα», επεκτείνουν σήμερα τον εργάσιμο βίο για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων ακόμα και μετά τα 70 έτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα αισχρά προγράμματα απασχόλησης του ΟΑΕΔ, που απευθύνονται σε όσους δεν έχουν αρκετά ένσημα για να βγουν στη σύνταξη. Αντί το κράτος να τους στηρίξει ουσιαστικά, τους βγάζει στο μεροκάματο μέχρι τα 74 χρόνια!

Η επιμήκυνση του εργάσιμου βίου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της αντιδραστικής στρατηγικής της ΕΕ για ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Γι' αυτό διαρκώς έρχονται μέτρα για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, ενώ οι συντάξεις πείνας «σπρώχνουν» ακόμα και τους ήδη συνταξιούχους πίσω στο μεροκάματο.

Τώρα, μια τελευταία εξέλιξη έρχεται να δώσει ...κλότσο στην κλιμάκωση της επίθεσης, με τη Δανία του περίφημου «σκανδιναβικού μοντέλου» να νομοθετεί τη δουλειά μέχρι τα 70 έτη! Η χώρα που μαζί με τη Σουηδία και τη Φινλανδία αποτελούν το αγαπημένο «σκανδιναβικό μοντέλο», ειδικά για τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, πρωταγωνιστεί στη δουλειά μέχρι τον τάφο, προδιαγράφοντας το ζοφερό μέλλον και για τους άλλους λαούς της ΕΕ.

Για τη χώρα μας ορόσημο της νέας επίθεσης είναι το 2027, όταν θα εφαρμοστεί ο νόμος για την προσαρμογή των ορίων ηλικίας στο προσδόκιμο ζωής. Σε πρόσφατη μελέτη της κυβέρνησης προβλέπεται ήδη αύξηση των ορίων ηλικίας στα 68,5 έτη το αργότερο μέχρι το 2030, ενώ το ΔΝΤ κάνει συστάσεις για επίσπευση του μέτρου, επειδή ...«οι Ελληνες ζουν περισσότερο».

Το ξεχείλωμα του εργάσιμου βίου είναι η άλλη όψη της αξιοποίησης του Ασφαλιστικού ως πεδίου για μπίζνες. Την ώρα που το δημογραφικό και τα «ελλείμματα» επιστρατεύονται ως πρόσχημα για αύξηση των ορίων ηλικίας, οι κυβερνήσεις χαρίζουν διαχρονικά όλο και μεγαλύτερο τμήμα των εισφορών στην εργοδοσία, ενώ η ΕΕ στρώνει τον δρόμο στα επενδυτικά αρπακτικά για να βάλουν χέρι στις εργατικές εισφορές για τη χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας.

Από παντού λοιπόν «πολιορκείται» ο εργάσιμος βίος για τα εκατομμύρια των εργαζομένων, με το σάπιο σύστημα του κέρδους να μετατρέπει σε κατάρα αυτό που για παλιότερες γενιές φάνταζε «ευλογία», δηλαδή την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.

«Οσο περισσότερο ζεις τόσο μεγαλύτερο το ξεζούμισμα». Αυτό είναι το σύνθημα ΕΕ και κυβερνήσεων, αποδεικνύοντας ότι πουθενά δεν συναντιέται η οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο το μέγιστο κέρδος με τις ανάγκες των εργαζομένων.

Γιατί ενώ σήμερα - με βάση την άνοδο της παραγωγικότητας - είναι υπερώριμη ανάγκη η γενική μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ενώ υπάρχουν οι δυνατότητες για καλύτερη ζωή, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Ενταση της εκμετάλλευσης για όλους μέχρι τον τάφο και συντάξεις πείνας, για να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» των επιχειρηματικών ομίλων και η ανταγωνιστικότητά τους.

Αυτή η στρατηγική και το σύστημα που υπηρετεί είναι που πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο από την εργατική τάξη, τον λαό και το κίνημά τους, με τη διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς και συνταξιοδότησης, σε σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο. Το επίπεδο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών μπορεί να αντιστοιχηθεί με τις δυνατότητες της εποχής αν ξηλωθεί το κέρδος, με την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.