Οσα «αποκαλύπτονται» τις τελευταίες μέρες σχετικά με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, έχοντας οδηγήσει ήδη σε καρατόμηση διαδοχικών διοικήσεων, στην ενσωμάτωσή του στην ΑΑΔΕ και σε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία».

Είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ και των κανόνων χορήγησης των αγροτικών επιδοτήσεων, που βρίσκονται στην ευθύνη ενός οργανισμού κατ' εικόνα και ομοίωση των κυβερνήσεων διαχρονικά, υποχείριου των διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Γιατί στο πλαίσιο εφαρμογής της ΚΑΠ και ενάντια στη θύελλα των αντιδράσεων και τις μεγάλες αγροτικές πανελλαδικές κινητοποιήσεις, προωθήθηκε η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, που είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη εγκατάλειψη καλλιεργούμενων εκτάσεων και τη μείωση των εκμεταλλεύσεων.

Σε αυτό το έδαφος άνοιξαν οι χαραμάδες διαφθοράς και ψηφοθηρίας των κυβερνώντων γύρω από τις επιδοτήσεις, προέκυψαν διάφοροι επιτήδειοι που πλούτιζαν απομυζώντας μέρος από αυτές. Και αν ήθελαν πραγματικά οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων να εκλείψουν τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα, θα ικανοποιούσαν το πάγιο και διαχρονικό αίτημα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος να συνδέονται οι επιδοτήσεις με την πραγματική παραγωγή και το πραγματικό ζωικό κεφάλαιο.

Αυτό το δίκαιο αίτημα απορριπτόταν απ' όλες τις κυβερνήσεις, επειδή κινούνται απαρέγκλιτα στις ράγες της ΚΑΠ της ΕΕ. Είναι επομένως πρόκληση να παριστάνουν τους ανήξερους ή να κάνουν ότι «πέφτουν από τα σύννεφα» τα συστημικά κόμματα και ιδιαίτερα οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, για να συγκαλύψουν τις μεγάλες αμαρτίες τους.

Γιατί όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα, την ίδια στιγμή που ψήφιζαν και εφάρμοζαν την πολιτική των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων και τα άλλα ληστρικά μέτρα της ΚΑΠ, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συκοφαντούν τους αγρότες που κινητοποιούνταν, ότι «θέλουν να κάθονται και να παίρνουν επιδοτήσεις» και ότι «δεν υπάρχουν χρήματα» για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ φέρει ακέραιη την ευθύνη για τις τελευταίες εξελίξεις γιατί, παρά τις καταγγελίες, τουλάχιστον για μια εξαετία εξακολουθούσε να εφαρμόζει την «τεχνική λύση» που σκαρφίστηκε - με τη συμφωνία των Βρυξελλών - η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-2017, προκειμένου να χορηγείται η αποσυνδεδεμένη από το κτηνοτροφικό κεφάλαιο ενίσχυση στην κτηνοτροφία με βάση την εικονική κατανομή βοσκοτόπων.

Τώρα, φορτώνει ξεδιάντροπα την ευθύνη στους εργαζόμενους του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι οποίοι ούτε νομοθέτησαν, ούτε μοίρασαν οι ίδιοι τα εικονικά βοσκοτόπια και το λεγόμενο «εθνικό απόθεμα», ούτε πίεσαν να γίνουν οι πληρωμές σε μπλοκαρισμένα ΑΦΜ. Σε τελική ανάλυση, κυβερνήσεις και υπουργοί διόριζαν και απομάκρυναν διοικήσεις και ανώτερα διευθυντικά στελέχη με γνώμονα μικροπολιτικές εξυπηρετήσεις και με το πρόσχημα να είναι ένας οργανισμός «ευέλικτος και γρήγορος», όμοιος των ιδιωτικών συμφερόντων που τον λυμαίνονταν.

Το πραγματικό θύμα όλων των παραπάνω είναι οι βιοπαλαιστές γεωργοί και κτηνοτρόφοι, που όλα αυτά τα χρόνια πουλούσαν τα προϊόντα τους σε τιμές ακόμη και κάτω του κόστους, ώστε οι όμιλοι της εμπορίας και της μεταποίησης να εξασφαλίζουν φθηνά αγροτικά προϊόντα τα οποία πωλούν, μεταποιημένα ή μη, αντλώντας μονοπωλιακό υπερκέρδος, καθώς και γενικότερα οι καπιταλιστές που επενδύουν στην αγροτική παραγωγή.

Αλλωστε, η χορήγηση των επιδοτήσεων δεν ανέστειλε την τάση μείωσης του συνολικού αριθμού των αγροτών. Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 2009-2020 ο συνολικός αριθμός των αγροτών στην Ελλάδα μειώθηκε σύμφωνα με την απογραφή της ΕΛΣΤΑΤ κατά 26,6% (από 723 χιλιάδες σε 530 χιλιάδες).

Σήμερα, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και παρά τις δήθεν διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, οι αγροτοκτηνοτρόφοι είναι εκείνοι που πληρώνουν τον λογαριασμό, καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδοτήσεων, με νέα χαράτσια και περικοπές στα ποσά που τους αναλογούν.

Με κριτήριο, λοιπόν, την πείρα που έχουν συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια, οι βιοπαλαιστές της υπαίθρου μπορούν να διακρίνουν ότι καμία «κάθαρση» δεν μπορεί να γίνει από εκείνους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Η οργή που δικαιολογημένα νιώθουν και από τη συγκεκριμένη εξέλιξη, μπορεί να γίνει οργανωμένος αγώνας, μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους, τις Ομοσπονδίες, την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων για να συγκρουστούν αποφασιστικά με την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων της και των κυβερνήσεων που τους ξεκληρίζει, που γεννά και συγκαλύπτει «σκάνδαλα».