Με τους πολεμικούς πομπούς να εκπέμπουν ακόμα πιο δυνατά αυτές τις μέρες, αφού η κυβέρνηση Τραμπ αποφασίζει να παράσχει νέα όπλα στο καθεστώς Ζελένσκι, προμηνύοντας κλιμάκωση της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, σαν ...επόμενος τόνος μοιάζει η εμβάθυνση και της ελληνικής εμπλοκής.

Ετσι, η κυβέρνηση της ΝΔ δηλώνει ήδη έτοιμη για τα επόμενα επεισόδια, ρίχνοντας τον λαό και τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο του πολέμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγη μόλις ώρα μετά τις ανακοινώσεις στις ΗΠΑ για τους «Patriot» στην Ουκρανία, και ενώ ο Τραμπ ερευνούσε αν ο Ζελένσκι μπορεί να χτυπήσει ακόμα και τη Μόσχα, ο Ελληνας υπουργός Αμυνας Νίκος Δένδιας είχε τηλεφωνική ομιλία με τον Αμερικανό ομόλογό του. Θέμα και αυτής της επαφής ήταν η «περαιτέρω εμβάθυνση των στρατηγικών αμυντικών σχέσεων» πάνω από το «καζάνι που βράζει» στην περιοχή.

Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ λοιπόν δεν κρύβεται, αφού την ίδια στιγμή στη Βουλή των Αντιπροσώπων έρχεται ένα ακόμα νομοσχέδιο από ομάδα Αμερικανών βουλευτών για την επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα. Σε αυτό σημειώνεται ο κρίσιμος ρόλος που παίζουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα μας για την τροφοδότηση του ιμπεριαλιστικού μακελειού σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, που μετατρέπει ευθέως την Ελλάδα και σε στόχο αντιποίνων, ενώ προτάσσεται η περαιτέρω μετατροπή της σε ορμητήριο.

Τα ατελείωτα όρια της εμπλοκής αναδεικνύει επίσης η παρουσία της φρεγάτας «Ψαρά» στη ...Βομβάη το διάστημα 11 - 13 Ιούλη. Η ευρωενωσιακή αποστολή «Aspides» άλλωστε έχει ξανοιχτεί και πέρα από την Ερυθρά Θάλασσα, επεκτείνοντας την αποστολή της έως τον Ινδικό Ωκεανό και όπου αλλού διατάζουν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Χώρια που ήδη η ΕΕ χαρακτηρίζει «θετική» την πιο «σκληρή στάση» του Τραμπ απέναντι στη Ρωσία, απαιτώντας μάλιστα πιο «γοργά» βήματα, ενώ ετοιμάζεται για ένα ακόμα πακέτο κυρώσεων, με τον Γερμανό Πρόεδρο να ξεκαθαρίζει ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει απλώς η «απειλή πολέμου», αλλά «μαίνεται ένας πραγματικός πόλεμος».

Σε αυτό το σκηνικό μετράει ήδη τα επόμενα βήματα της εμπλοκής η ελληνική αστική τάξη, αφού όσο πιο αποφασιστικά ρίχνεται στους ανταγωνισμούς, όσο περισσότερο αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους εντός του ΝΑΤΟ και στην κόντρα με τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τόσο περισσότερα «έχει να λαμβάνει». Διαφωτιστικές είναι οι «δεσμεύσεις» της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα, οι οποίες προφανώς ανοίγουν την ...όρεξη σε τμήματα του κεφαλαίου που «τρέχουν» ανάλογες μπίζνες: Περαιτέρω συνεργασία για μεταφορά και αποθήκευση αμερικανικού φυσικού αερίου μέσω της Ελλάδας, κάθετος διάδρομος προς τον βορρά, καλώδιο σύνδεσης Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας κ.ο.κ. Αυτά πάνε μαζί και με όσα απορρέουν από τα σχέδια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, στα οποία δίνει το «παρών» η κυβέρνηση.

Τα παραπάνω μεταφράζονται σε κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ρίχνουν τα κεφάλαιά τους, που κάνουν συμπράξεις και αναλαμβάνουν «εργολαβίες», ξανοίγοντας τα πανιά τους πάνω στα συντρίμμια των πολεμικών αναμετρήσεων.

Για να γίνουν πράξη αυτοί οι σχεδιασμοί προϋπόθεση είναι τόσο η βαθιά εμπλοκή όσο και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, και μάλιστα με «πολεμικούς ρυθμούς». Κάπως έτσι «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται»: Στη Βουλή των ΗΠΑ συζητούν για την επέκταση των βάσεων στην Ελλάδα, στη χώρα μας η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδια για τη 13ωρη εργάσιμη μέρα και την ένταση του αυταρχισμού στους χώρους δουλειάς.

Τι εμπιστοσύνη λοιπόν μπορεί να έχει ο λαός στην κυβέρνηση, όταν τσαμπουνάει ότι όλοι αυτοί οι νέοι «κρίκοι» της εμπλοκής είναι για τη «σταθερότητα» και την «ασφάλειά» του; Το αντίθετο ισχύει: Η πολιτική αυτή, που υπηρετείται από όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, φέρνει όλο και μεγαλύτερη αστάθεια στο σύνολο της ζωής των εργαζομένων. Κανένα δικαίωμα δεν έχει η κυβέρνηση, καμία εξουσιοδότηση δεν έχει πάρει για να σέρνει τον λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες για λογαριασμό των ομίλων. Οπως και καμία νέα θυσία δεν πρέπει να δεχτεί ο λαός για τα κέρδη και τους πολέμους τους.

Ο προβληματισμός και η ανησυχία για τη διαφαινόμενη κλιμάκωση μπορούν και πρέπει να μετατραπούν σε αγωνιστική δράση, διατρανώνοντας «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο» και απαιτώντας να κλείσουν οι βάσεις, καμία συμμετοχή σε αποστολές εκτός συνόρων, να γυρίσουν πίσω όλες οι ελληνικές δυνάμεις που βρίσκονται στο εξωτερικό, καμιά αποστολή υλικού για τα δολοφονικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Σ' αυτόν τον δρόμο και με ένταση της αλληλεγγύης μπορεί να ηττηθεί η πολιτική της πολεμικής εμπλοκής κυβερνήσεων και κεφαλαίου, να νικήσει ο λαός και να ζήσει πραγματικά με ασφάλεια στον τόπο του.