Μια ματιά στην ατζέντα του υπουργικού συμβουλίου, που συνεδριάζει σήμερα, είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς ποιο μήνυμα πήρε η κυβέρνηση από την κάλπη των ευρωεκλογών.

Οχι βέβαια από τον λαό, που την «κόντυνε» εκλογικά, αλλά από τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους συμμάχους της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που δεν έχουν κανένα περιθώριο καθυστέρησης στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ξεκινώντας από το σημερινό υπουργικό συμβούλιο και μέχρι να κλείσει τον Αύγουστο η Βουλή, η κυβέρνηση πατάει γκάζι για να ψηφίσει 12 τουλάχιστον νομοσχέδια, πρόσθετα στα 70 και πλέον που ψήφισε από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.

Σε αυτά περιλαμβάνονται καραμπινάτες αντιλαϊκές - αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και νέα προνόμια στις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα «τρέχουν» τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, η 4η δόση του οποίου αναμένεται να γεμίσει γρήγορα τα ταμεία των ομίλων.

Ετσι, τους επόμενους δυο μήνες προωθούνται για ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδια για την «εξωστρέφεια» του αγροτοδιατροφικού τομέα, αλλά και την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών, που αποθεώνει την ατομική ευθύνη και φορτώνει με νέα βάρη τον λαό.

Επίσης, το νέο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, με δισ. ευρώ για τους μεγάλους ομίλους, η περαιτέρω απλοποίηση των αδειοδοτήσεων στον Τουρισμό και μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας στον κρατικό μηχανισμό, με κριτήριο την καλύτερη προσαρμογή στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Με άλλα λόγια, όπως αναμενόταν, το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης συνεχίζεται ακάθεκτο. Το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την πολεμική προπαρασκευή κάνουν καταιγιστικούς τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλη την ΕΕ.

Αλλωστε και στις άλλες χώρες που η πολιτική των κυβερνήσεων αποδοκιμάστηκε εκλογικά, δεν συζητούν να βάλουν ...φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά αναζητούν τρόπους, μέσα από την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, να απορροφήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να συνεχίσουν ακάθεκτοι το αντιλαϊκό τους έργο.

Αυτό προσπαθεί στη χώρα μας και η κυβέρνηση της ΝΔ, προαναγγέλλοντας ανασχηματισμό για να αντικατασταθούν οι «αλαζόνες» υπουργοί, ώστε από δω και στο εξής η αντιλαϊκή πολιτική να «τρέχει» με ...σεμνότητα και ταπεινότητα από τα κυβερνητικά στελέχη!

Νομίζουν πως αν στείλουν στην εφεδρεία δυο - τρεις υπουργούς που προκαλούν ξεδιάντροπα το κοινό αίσθημα, ο λαός θα τους δώσει συγχωροχάρτι, την ώρα που ετοιμάζουν νέα φουρνιά μέτρων και μεθοδεύουν τη βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κούνια που τους κούναγε!

Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και οι διεργασίες στον άλλο πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος, τη σοσιαλδημοκρατία, που ψάχνει τρόπο να γίνει ο υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας και να εξελιχθεί σε κυβερνητική εναλλακτική, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της στη σταθερότητα του συστήματος.

Πολύ γρήγορα αποδεικνύεται ότι το πραγματικό πρόβλημα για τον λαό δεν είναι «η αλαζονεία του 41%», όπως έλεγαν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, την οποία και αυτοί στηρίζουν, όπως αποδεικνύει η συναίνεσή τους σε βασικές κυβερνητικές επιλογές.

Πραγματική αντιπολίτευση στο 41% της ΝΔ κι αυτό που την «κόντυνε» στις εκλογές, ήταν και είναι οι αγώνες του λαού. Είναι η πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, που στρίμωξε την κυβέρνηση, με μεγάλους απεργιακούς και άλλους αγώνες, με μαζικές διεκδικήσεις, με νέες δυνάμεις εργαζομένων και νεολαίας να μπαίνουν στη μάχη.

Στους αγώνες αυτούς το ΚΚΕ ήταν σταθερά παρόν, πρωταγωνιστώντας στην οργάνωσή τους. Κι αυτό αναγνωρίστηκε από ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και με την ενίσχυσή του στις ευρωεκλογές.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η πείρα αυτή του λαού δείχνει τον δρόμο και για τη συνέχεια: Μόνο αν πιστέψει στη δύναμη της οργάνωσης και του αγώνα, της σύγκρουσης με την πολιτική του κέρδους και τα κόμματά της, δυναμώνοντας τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των κομμάτων της, να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική λαϊκή ευημερία!